Witam - POMOCY, PROSZĘ!

[jo753]

Witam, jestem tu nowa , zakładam nowy temat i liczę na to że znajdą się osoby które przynajmniej przeczytają go i może postarają się pomóc. Mam dopiero 16 lat i od niedawna borykam się z pewnym problemem. Wpadałam w bulimię, ale wyszłam z niej i to nie o niej będzie ten temat - jednak właśnie to choroba była pierwszym czynnikiem który pociągnął mnie do wydarzeń która miały miejsce obecnie. Wybieram się do nowej klasy i w mam spotkanie- jednak jest ze mną coś nie tak, bardzo boję się tego.. Boję się ich i gdy widzę jakieś wpisy na nowej grupie na FB czuję tak jakby nienawiść, nienawiść do ludzi z którymi mam przebywać następne 3 lata. Co się zemną dzieje? Nic mnie nie cieszy, wszystko mnie przeraża, nawet swoją przyszłość widzę .. i siebie w niej w roli samotnej kobiety, oczywiście mam ambicje na sukces i to ogromny ale w swej przyszłości nie widzę ani jednej bliskiej mi osoby, ani przyjaciela ani tym bardziej męża czy dziecka. Nie rozumiem gdzie leżą podstawy tego problemu. Wiem, że dla niektórych z was wciąż jestem młodym grzdylem, ale uwierzcie, że nawet dla nastolatka jest to ogromny problem. Nie czuję nic oprócz strachu, przerażenia, smutku i złości. Jak mogę to zmienić? Z powrotem otworzyć się na ludzi? Do zeszłego roku byłam chętna na wszelkie nowe znajomości czy nawet kontakt z osobami które znałam, i niekoniecznie lubiłam. Teraz chodzą mi po głowie najczarniejsze myśli . Co robić ? Pozdrawiam.

[Gość]

jo753, a coś to wywołało?

[jo753]

kasiątko, nie wiem. zaczęło się od mojej niskiej samooceny, jej nie wyleczyłam ale z bulimii wyszłam bez pomocy psychologów . Reszta jakoś sama się potoczyła, co opisałam powyżej ;/

[Gość]

jo753, to nie czytaj tych wpisów na FB. Ogólnie zajmij się czymś i nie poświecaj za dużo uwagi sprawom, które nie są tego warte. Dobrze mieć jakąś odskocznie... Też własnych kolegów i koleżanki.

[1smyk]

Cześć, Jo

...Nie czuję nic oprócz strachu, przerażenia, smutku i złości. Jak mogę to zmienić? Z powrotem otworzyć się na ludzi? Do zeszłego roku byłam chętna...

Tak

Z powrotem otworzyć się na ludzi, a przedtem jeszcze polubić i zacząć cenić samą siebie

(przecież nie jesteś do niczego, w końcu poradziłaś sobie z bulimią, a to nie byle co /moje gratulacje/).

Nie chcę się rozpisywać, ale wierzę, że masz potencjał. Nie bój się "na wszelki wypadek" - to głupota.

Na pewno wejdziesz w nowe środowisko, które ma szansę polubić Ciebie, a Ty je.

Spróbuj codziennie wieczorem przed zaśnięciem myśleć/marzyć o tym, jaka jesteś piękna/dzielna/mądra/lubiana i wyobrażaj sobie różne piękne sytuacje w Twoim życiu, a później każdego dnia wypatruj ludzi i okoliczności (miłych Ci, oczywiście) sprzyjających przeżyciu choć cząstki tego, co wymarzyłaś/wymyśliłaś.

Życie bywa radosne, a jak bardzo, to zależy od tego, na ile potrafimy się nim cieszyć

Pozdrawiam. Powodzenia

[jo753]

1smyk, dziękuję Ci bardzo , naprawdę, przeczytałam Twoja odpowiedź i od tego dnia jakby czuję się lepiej :) Robię to co mi zaleciłeś i naprawdę widzę poprawę. Na spotkanie poszłam, znalazłam grupkę miłych mi osób i jakoś odnalazłam się, a przynajmniej spróbowałam w nowym środowisku :)