Czesc.

[przemoc]

Witajcie,

 

Postanowilem zalozyc konto na portalu bo juz chyba czas podzielic sie swoimi doswiadczeniami i znalezc (mam nadzieje) odpowiedzi na wiele niewiadomych skladajacych sie na moje zycie.

Ktos, kiedys powiedzial mi, ze samo pisanie o swoich problemach bardzo pomaga.

A wiec do dziela!

 

:)

[Lola Rose]

Witaj na forum :)

[freda]

WITAJ,pisz z czym masz problem,ale lekarzami nie jesteśmy

[przemoc]

Dzieki za gorace powitanie

 

Mam problem, ktory najprawdopodobniej lezy w mojej glowie.

Od kilku lat staralem sie znalezc przyczyne mojego samopoczucia: otepienie, problemy z widzeniem (duza ilosc metow), brak sily, meczenie sie drobnymi pracami, bole w mostku, dretwienie palcow itp. Do tego wszystkiego mozna by dodac leki (obawy - nie mam polskich liter) zwiazane z tymi dolegliwosciami. Budze sie rano i niby wszystko jest ok, po kilku godzinach, czasem minutach scenariusz sie powtarza. Przychodzi wieczor i wszysztko wraca do normy.

Spedzilem mnostwo czasu w gabinetach lekarskich i na konsultacjach psychologicznych. Wyniki badan ogolnie w normie, wyniki psychologiczne wskazuja na DDA.

Sytuacja potrafi sie poprawic i zdarza sie, ze wracam do normalnego zycia na tydzien, nawet dwa ale to jest jak bumerang - nie potrafie sie tego pozbyc. Zdarza sie, ze juz mam tego dosc i chcialbym po prostu rozryczec sie jak dziecko. Wszystko magazynuje w sobie.

Najgorsze w tym jest to, ze wystarczy 2 sekundy zeby moja dlugotrwala walka o pelen luz legla w gruzach. Wystarczy, ze przezyje jakis impuls emocjonalny: przestrasze sie itp i wlacza sie moje drugie ja...

Dodam, ze na co dzien moje zycie jets poukladane: mam dziewczyne, wspanialego synka, dom, wymarzona prace, hobby i na pozor swiety spokoj.

Wiem, ze nie jestescie lekarzami i kazdy z nas nerwicowcow/depresantow jest innym przypadkiem, ale moze choc jeden forumowicz jakims zlotym srodkiem zaleczyl ten koszmar.

 

pozdrawiam