Lęk przed osobami grubymi

[carlosbueno]

większość otyłych jest ciągle na diecie, przynajmniej tak mówi i publicznie się nie koniecznie objada, bardziej w skrytości w domu choć i sa takie przypadki co nie potrafią się nigdzie pohamować. A co jak dużo jedzą osoby które nadwagi nie mają.

[czarnobiała mery]

Candy14, dziś niestety nie mogę, ale może następnym razem.

[czarnobiała mery]

Candy14, dziś niestety nie mogę, ale może następnym razem.

[NemesisDivine]

Co do "tematu głównego"..mam kilka spostrzeżeń na ten temat..

Taki lęk może mieć swoje podłoże gdzieś w sferze, którą nazwę sobie za przysłowiem ludowym "kto z kim przystaje, takim się staje"- podświadomie myśli się o tym, że przebywanie z grubymi osobami stwarza sytuacje, które zagrażają naszym "dietą cud"..no bo w końcu, jaki jest najprostszy schemat myślowy, kiedy mówimy o osobach z dużą tuszą- obżera się to i tyje, na pewno cały czas siedzi w kuchni, prowadzi niezdrowy tryb życia, je słodycze.. etc. itp. itd. No więc jak ja, chudzinka mam z takim przebywać, jeżeli on tylko w kuchni siedzi, mówi i myśli tylko o tym, co zjeść, wszędzie wokół niego są góry pączków i schabowych.. Boimy się, że szukając relacji z kimś takim, będziemy musieli przejąć jego domniemany tryb życia, a przynajmniej okazjonalnie go zakosztować..

Inna sprawa, może po części zazdrościmy takim osobom tego, że mimo tej tuszy, często są szczęśliwe, radosne i umieją żyć ze sobą samym..a przebywanie w otoczeniu osób, którym lepiej się wiedzie, nigdy nie jest komfortowe.. I nie chodzi o to, o to, że zazdrościmy im tuszy, czy nawet swobody jedzenia, tylko pewnego stanu umysłu, pewnej wolności, którą odebrało ed..normalności, która tak skrajnie kontrastuje w takim zestawieniu

Rzecz jasna, wszystko to są moje wolne hipotezy

[NemesisDivine]

Co do "tematu głównego"..mam kilka spostrzeżeń na ten temat..

Taki lęk może mieć swoje podłoże gdzieś w sferze, którą nazwę sobie za przysłowiem ludowym "kto z kim przystaje, takim się staje"- podświadomie myśli się o tym, że przebywanie z grubymi osobami stwarza sytuacje, które zagrażają naszym "dietą cud"..no bo w końcu, jaki jest najprostszy schemat myślowy, kiedy mówimy o osobach z dużą tuszą- obżera się to i tyje, na pewno cały czas siedzi w kuchni, prowadzi niezdrowy tryb życia, je słodycze.. etc. itp. itd. No więc jak ja, chudzinka mam z takim przebywać, jeżeli on tylko w kuchni siedzi, mówi i myśli tylko o tym, co zjeść, wszędzie wokół niego są góry pączków i schabowych.. Boimy się, że szukając relacji z kimś takim, będziemy musieli przejąć jego domniemany tryb życia, a przynajmniej okazjonalnie go zakosztować..

Inna sprawa, może po części zazdrościmy takim osobom tego, że mimo tej tuszy, często są szczęśliwe, radosne i umieją żyć ze sobą samym..a przebywanie w otoczeniu osób, którym lepiej się wiedzie, nigdy nie jest komfortowe.. I nie chodzi o to, o to, że zazdrościmy im tuszy, czy nawet swobody jedzenia, tylko pewnego stanu umysłu, pewnej wolności, którą odebrało ed..normalności, która tak skrajnie kontrastuje w takim zestawieniu

Rzecz jasna, wszystko to są moje wolne hipotezy

[czarnobiała mery]

  NemesisDivine napisał(a):

Inna sprawa, może po części zazdrościmy takim osobom tego, że mimo tej tuszy, często są szczęśliwe, radosne i umieją żyć ze sobą samym..a przebywanie w otoczeniu osób, którym lepiej się wiedzie, nigdy nie jest komfortowe.. I nie chodzi o to, o to, że zazdrościmy im tuszy, czy nawet swobody jedzenia, tylko pewnego stanu umysłu, pewnej wolności, którą odebrało ed..normalności, która tak skrajnie kontrastuje w takim zestawieniu

 

NemesisDivine, ja w ostatnim czasie czuję się całkiem dobrze sama ze sobą, potrafię się cieszyć chwilą i myślę, że nie muszę tego zazdrościć osobom grubym, a mimo wszystko boję się takich osób. A poza tym mam wrażenie, że takie osoby raczej nie mają wcale takiego poczucia wolności, przeważnie źle się czują z nadmiarem swojego ciała, więc nie powiedziałabym, że pod tym względem lepiej im się wiedzie. Boję się raczej tego, że przebywając z taką osobą, ona chciałaby, żebym jadła w podobny do niej sposób, chociażby okazjonalnie.

Miałam dość przykrą sytuację, gdy mieszkałam w akademiku. Moja mama powiedziała wtedy moim koleżankom, że choruję na anoreksję. I za każdym razem gdy odwiedzałam jedną z koleżanek, która bardzo dużo je i wygląda tak jak je, ona częstowała mnie czekoladkami, wszystkim, co akurat jadła i razem ze swoim chłopakiem dopytywali się ciągle, dociekali, dlaczego ja nie chcę jeść. Nienawidzę czegoś takiego. Nie odwiedzałabym wtedy tej koleżanki, ale ona była współlokatorką innej koleżanki, z którą byłam na roku.

[czarnobiała mery]

  NemesisDivine napisał(a):

Inna sprawa, może po części zazdrościmy takim osobom tego, że mimo tej tuszy, często są szczęśliwe, radosne i umieją żyć ze sobą samym..a przebywanie w otoczeniu osób, którym lepiej się wiedzie, nigdy nie jest komfortowe.. I nie chodzi o to, o to, że zazdrościmy im tuszy, czy nawet swobody jedzenia, tylko pewnego stanu umysłu, pewnej wolności, którą odebrało ed..normalności, która tak skrajnie kontrastuje w takim zestawieniu

 

NemesisDivine, ja w ostatnim czasie czuję się całkiem dobrze sama ze sobą, potrafię się cieszyć chwilą i myślę, że nie muszę tego zazdrościć osobom grubym, a mimo wszystko boję się takich osób. A poza tym mam wrażenie, że takie osoby raczej nie mają wcale takiego poczucia wolności, przeważnie źle się czują z nadmiarem swojego ciała, więc nie powiedziałabym, że pod tym względem lepiej im się wiedzie. Boję się raczej tego, że przebywając z taką osobą, ona chciałaby, żebym jadła w podobny do niej sposób, chociażby okazjonalnie.

Miałam dość przykrą sytuację, gdy mieszkałam w akademiku. Moja mama powiedziała wtedy moim koleżankom, że choruję na anoreksję. I za każdym razem gdy odwiedzałam jedną z koleżanek, która bardzo dużo je i wygląda tak jak je, ona częstowała mnie czekoladkami, wszystkim, co akurat jadła i razem ze swoim chłopakiem dopytywali się ciągle, dociekali, dlaczego ja nie chcę jeść. Nienawidzę czegoś takiego. Nie odwiedzałabym wtedy tej koleżanki, ale ona była współlokatorką innej koleżanki, z którą byłam na roku.

[Gość]

To bardzo częste przy zaburzeniach odżywiania.Mi się patrzy jak osoby grube jedzą.Dostaję ataku wściekłości i bym wyzywała.Z trudem się powstrzymuję.Jakby osoby grube nie miały prawa by jeść.

[Mihau]

Dopiero by się grubi ucieszyli - zazwyczaj się z nich śmieją, a Ty się ich boisz. :)

[Zanetta1]

  Snejana napisał(a):

nazywam się niewarto, nie boisz się dokladnie osob grubych tylko sposobu życia i odżywiania z jakim je kojarzysz. zresztą tak jak napisalas, obawiasz się ich nalegań byś więcej jadła itp.

Ale spojrz na to racjonalnie: nawet osoby szczuple widzac jaka jestes chuda będą Cię namawiać do jedzenia. Już pomijajac fakt, ze nadwaga nieraz powodowana jest róznymi chorobami itp. a nie objadaniem się

Tak czy siak, nie ma sie czego bać, i tak nikt Cie nie związe i nie bedzie wpychał jedzenia na siłę :)

dokladnie tak-przeciez samo patrzenie na grubsze osoby nie tuczy