Skomplikowana osobowość

[cumbajszpil]

Witam tutejszych forumowiczów!

 

Na początek chciałbym powiedzieć, że podpadam pod DDD. Nie wiem od czego zacząć, żeby dobrze opisać mój problem. Problem uświadomiłem sobie około 3 lata temu, jednak nigdy nie próbowałem szukać pomocy ani próbować pracować nad sobą . Mam 22 lata, pochodzę z rodziny dysfunkcyjnej, od 2 roku życia wychowywałem się bez ojca, matka trochę nadopiekuńcza, próbowała zastąpić ojca. Problem był ze starszym bratem, który wiecznie sprawiał problemy, był i jest zakałą rodziny. Miał konflikty z prawem, niszczył rodzinę poprzez codzienne awantury o każdy najmniejszy nawet detal. Nie chciał się uczyć, pracować. W domu między nim, a matką dochodziło permanentnie do awantur, które czasami kończyły się interwencją rodziny, bądź nawet przyjazdem policji. Generalnie do rękoczynów nie dochodziło, jednak codzienne "pranie mózgu" miało na pewno wpływ na mój rozwój. Byłem czasami dręczony przez brata z racji tego, że byłem młodszy i nie miałem fizycznej przewagi. Jego egzystencja w domu uniemożliwiała normalne życie. Brat ma stwierdzoną przez psychiatrę zaburzoną osobowość. To tyle tytułem wstępu. Teraz najprościej będzie jak wypisze cechy, które charakteryzują moją osobę.

 

1) niska samoocena ( czuję się gorszy od większości moich znajomych, jeśli mam problem, uświadamiam sobie, że jestem zbyt słaby aby poradzić sobie z nim, myśląc o podjęciu pracy na konkretnym stanowisku wiem, że i tak nie podołałbym itp.) Stwierdził to również policyjny psycholog na testach,

2) skłonność do wybuchów agresji z błahych powodów ( zdarza mi się to bardzo często),

3) brak odpowiedniej koncentracji ( jeśli nie wychodzi mi dana czynność, strasznie mnie to irytuje, ktoś próbuje mi coś wytłumaczyć ,a ja nieświadomie uciekam myślami),

4) słomiany zapał ( problem z doprowadzeniem sprawy do końca, np czytam książę i nie kończąc jej zaczynam następną, zabieram się za jakąś pracę, po pewnym czasie nudzi mi się i odkładam to na później),

5) brak zorganizowania ( jestem wiecznie roztrzepany, czasami nie wiem co się ze mną dzieje),

6) problem w kontaktach interpersonalnych ( mam dziewczynę, ale nie potrafię wyrazić jej tego co czuję, a jeśli to robię to na siłę, bo wiem że ona tego potrzebuje),

7) stres ( stresuję się bardzo często, np. przed wystąpieniem przed większą ilością osób, jeśli ktoś patrzy mi na ręce gdy coś robię , np pracy, stresuje mnie to i tracę głowę, nie wiem o czym rozmawiać z nowo poznana koleżanką, gubię się, czerwienie itp)

trudność w podejmowaniu decyzji ( wole to zrzucić na inne barki)

9) unikam jakichkolwiek konfliktów, nawet w sytuacjach w których powinienem stanowczo wyrazić swoje zdanie, ale nie potrafię tego z siebie wyrzucić.

 

Czego oczekuję ? Chciałbym aby ktoś zdiagnozował opisany wyżej przypadek i pomógł znaleźć rozwiązanie, pokierował.

Będę wdzięczny za jakąkolwiek pomoc.

Pozdrawiam

[Gość]

Chciałbym aby ktoś zdiagnozował opisany wyżej przypadek i pomógł znaleźć rozwiązanie, pokierował.

A co tu diagnozować? Jesteś ddd, idź na terapię.

[cumbajszpil]

Może ktoś poleci dobrego psychologa z Gdańska, który orientuje się w DDD.