hmmm.......

[Gość]

Świadomość upływającego czasu mnie potwornie frustruję, zbyt dużo czasu już straciłem bezpowrotnie , a teraz robię to nadal choć tym razem nie chce , teraz jestem zależy od czynników zewnętrznych i opornie mi idzie akceptacja owego stanu. Każdego dnia jest tak samo. Stracilam juz nadzieje, ze cokolwiek zmieni sie na lepsze.

[Gość]

Świadomość upływającego czasu mnie potwornie frustruję, zbyt dużo czasu już straciłem bezpowrotnie , a teraz robię to nadal choć tym razem nie chce , teraz jestem zależy od czynników zewnętrznych i opornie mi idzie akceptacja owego stanu. Każdego dnia jest tak samo. Stracilam juz nadzieje, ze cokolwiek zmieni sie na lepsze.

[Gość]

wspierajmy się w swojej bezczynności mamy, to samo... Życie płynie, a ja dalej jestem więźniem swojego umysłu

[Gość]

wspierajmy się w swojej bezczynności mamy, to samo... Życie płynie, a ja dalej jestem więźniem swojego umysłu

[monk.2000]

Ja teoretycznie liczę na poprawę w przyszłości. Bo skoro teraźniejszość nic nie przynosi, a przeszłość już za nami to został tylko ten trzeci czas. Także to mnie pociesza kiedy myślę o upływającym czasie, ale jestem jeszcze młody, więc jeszcze może mi się zmienić, i wtedy będę liczył ile to czasu zmarnowałem. Choć z jednej strony żałuję niektórych przeszłych zdarzeń, to brak sensu życia który odczuwam jakoś powoduję że myślę, że niezależnie ile miałbym czasu to co niby miałbym osiągnąć, i tak to nie robi różnicy co osiągnę, więc po co się zamartwiać.

[Gość]

wiesz niektóre fakty sa zatwierdzone w historii i maja wpływ na przyszłość i u mnie tak jest i właśnie nie będzie lepiej, jedyna droga to akceptacja a za cholerę nie jestem w stanie tego zaakceptować

[monk.2000]

Jeśli masz 21 lat jakby wynikało z twojego nicka to może jest jakiś czas żeby to zmienić, przynajmniej te rzeczy na które masz wpływ. Ja np. nie żałuję że w dzieciństwie większość czasu spędzałem grając w gry komputerowe, chociaż mógłbym się więcej osiągnąć np. więcej się ucząc i teraz bym robił jakąś karierę. Był to mile spędzony czas, za którym szczerze tęsknie i nie mam co żałować. Jedyne czego mi szkoda to że doprowadziłem się do psychozy, przez co teraz mam pewne lęki i fobie. Gdyby to nie nastąpiło pewnie żyłoby mi się trochę lżej, ale na to z moim podejściem nie miałem zbyt dużego wpływu, więc staram się nie obwiniać.

[Gość]

nie mam na to wpływu, jestem w tym uwikłany, po prostu beznadziejna sytuacja