Terapia na oddziale dziennym

[into the void]

Ka_Po, grupowa i indywidualna na dziennym oddziale psychiatrycznym, na którym będę też miała kontakt z psychiatrą

 

tzn. będę miała jak się zdecyduję ;P

 

 

i raz jeszcze zapewniam, że nie chodzi o POBYT na dziennym oddziale psychiatrycznym

[Lord Cappuccino]

Wszyscy wiedzą, że dzwoni tylko nie każdy wie, w którym kościele.

[Lord Cappuccino]

Idea? To takie szczytne i wzniosłe pojęcie. Nasza krajowa psychiatria dopiero niedawna odbiła się od dna. Choć w wielu placówkach wciąż można zaobserwowac metody "lecznicze" z zeszłego stulecia.

[*Monika*]

Marek77, Poszukaj terapii w jakimś konkretnym nurcie.

Ja np. chodzę na psychodynamiczną.

[Gość]

ja miałam naprawdę świetną psychodynamiczną grupową.

nie było składania gazet to nie przedszkole

było ostro, ale szczegóły pozostają w sali a ordynatorka - świetna klinicystka

ogólnie nie żałuję i gorąco polecam miejsce, w którym się terapeutyzowałam

[krotkoterminowa]

podnoszę temat, w wątku miastowym nie było odzewu

mam skierowanie na oddział dzienny psychiatryczny, chodzi o miasto Łódź.

ktoś z Was ma jakieś świeże doświadczenia? dokąd się udać? lekarka wspominała o sieradzkiej lub przędzalnianej.

zastanawiam się już jakieś 3 tygodnie nad tym, czy jest sens.. i po co.. i co ja tam bym robiła.. co za ludzie tam są.. i ze strony personelu i ze strony pacjentów..

[wieczniesmutny]

Ja po "próbie sam." i wylądowaniu w szpitalu z pomocą lekarzy zdecydowałem o terapii na oddziale dziennym. 12 tygodni ciężkiej pracy. Powiem tak terapie zakończyłem w zeszłym roku we wrześniu, i długi czas czułem się dobrze teraz niestety mam wachania nastroju, ze 3 razy doszło do samookaleczenia ale i tak twierdzę że bez tych 12 tygodniu terapii dziś nie wiem czy był bym na 2 świecie czy non stop w szpitalu. Sam nieraz jak mam doła to maże żeby chociaż na 1 dzień być na grupie i przepracować co mnie boli. Także ja ze swojej strony bardzo polecam taki rodzaj terapii.

[krotkoterminowa]

dzięki za opinię :)

jednak ze mną jest taki problem, że w terapię nie "wierzę". mam wykształcenie psychologiczne i wysokie mniemanie o własnej niereformowalności mam przekonanie, że to mi i tak nic nie da a myślę sobie, że to może być pewna przeszkoda w skuteczności

ale nie boli spróbować, nigdy nie wiem na jakiego człowieka trafię.

moje główne obawy są takie, że zmarnuję czas siedząc i nic nie robiąc (a mogłabym na przykład spać do południa). mało info znalazłam o konkretach jak wygląda taki dzień na oddziale dziennym, siedzenie na krześle i czekanie nie wiem na co wydaje mi się mało atrakcyjne.

dużo mało konkretnych wątpliwości :/