chorobliwa niechęć przed mówieniem o sobie.

[Gods Top 10]

Witaj tralalalala

 

Nie wiem, czy dobrze zrozumiałem Twoją wypowiedź i czy w związku z tym moje hipotezy będą trafne.

Może po prostu obawiasz się zranienia i dlatego masz problemy z otwieraniem się na innych ?

A może dlatego wolisz kreować siebie na osobę, którą chcieliby w Tobie widzieć inni, bo obawiasz się ich zawieść, rozczarować własną osobą ? I może przez to później usprawiedliwiasz się sama przed sobą, że nikogo to nie zainteresuje, nikt i tak nie posłucha, więc lepiej nie mówić ?

[Gods Top 10]

tralalalala, nie dziwię się, że porównywanie Cię do siostry jest dla Ciebie przykre i przyczynia się do Twojego izolowania się. Jednak to jest Twoje życie, dlatego zacznij nim żyć !

Wsłuchaj się w samą siebie, w to czego pragniesz, co chcesz w życiu robić i staraj się to realizować.

Dobrym pomysłem będzie również zerwanie z dotychczasowym towarzystwem i poznanie nowych osób, którzy zaakceptują Ciebie, a nie ich własne wyobrażenia.

Jeśli sama nie pozwolisz innym dostrzec w Tobie prawdziwej Ciebie, nie będą mieli szansy na zaakceptowanie Cię. Daj taka szansę sobie i otaczającym Cię osobom.

[Gods Top 10]

To prawda, najlepiej jest po prostu zrzucić maski, żyć zgodnie ze sobą i się tego nie wstydzić, szkoda tylko, że dokoła jest tylu ludzi, którzy często i bez tych masek wydają się być o wiele lepsi od nas.

Myślę, że kluczowe w tym zdaniu są słowa "wydają się być o wiele lepsi od nas".

Tak jest, że każdy człowiek ma swoje wady i zalety. Ale nie warto postrzegać innych jako "lepszych", nie warto się porównywać, bo to droga donikąd - zawsze znajdzie się ktoś, kto jest od nas grubszy albo chudszy, wyższy lub niższy, młodszy albo starszy...

To dobrze, gdy sama dostrzegasz u siebie problem braku akceptacji samej siebie. Teraz warto rozprawić się z tym problemem, np. u psychologa.

Wiem, że to wydaje się takie łatwe, gdy się to pisze lub czyta. Na prawdę to jest trudne, ale jak najbardziej możliwe do osiągnięcia !

[thbthb]

@tralalalala - no jak Ty tak podchodzisz do swojego leczenia, to niestety, ale niewiele uzyskasz... A w ogóle to nie rozumiem skąd to zdanie o tym co masz za składkę z NFZetu? Byłaś chociaż jeden jedyny raz u psychiatry czy psychologa w normalnym, publicznym szpitalu? Nie wiem czy wiesz, ale taki lekarz/psycholog nawet nie wie, kto mu płaci za wizytę, czy przyjdziesz Ty i zapłacisz w okienku, czy pokażesz RMUA...

Ale cóż, lepiej ich odgórnie ocenić, jako nierobów, prawda? Cóz, zdziwiłabyś się. Bardzo.

[sebastian86]

ja jestem zadowolony z tego ze chodze do psychologa na NFZ , oszczedzam sporo pieniedzy a poza tym widze ze gosciu nie odwala fuszerki tylko naprawde zaglebia sie w moja przypadlosc. ma dobra pamiec co do faktow na moj temat :)