Witam się nieśmiało

[sabianka]

Podczytuję Was już jakiś czas, ale dziś wygospodarowałam sobie chwilę na oficjalne zaistnienie na tym forum

 

Może na początek kilka(set) słów o mnie i moich dolegliwościach.

Mam 30 lat i mieszkam w ślicznym mieście na śląsku, w Rybniku. Tutaj też pracuję. Do niedawna byłam zupełnie zdrowym, radosnym, pogodnym i zrównoważonym człowiekiem, do niedawna...

Na początku stycznia w środku nocy obudziłam się z wrażeniem, że moje serce zatrzymuje się po czym pędzi jak szalone, drętwieje mi lewa ręka i lewa część twarzy, mam problem z oddychaniem i chyba umieram, najprawdopodobniej na zawał serca

Przyjechał lekarz, który oznajmił, że to na pewno nie zawał i raczej tego dnia nie umrę, że jego zdaniem to nerwica lękowa lub jakaś depresja. Wypisał receptę na hydroxyzynę, validol i zalecił picie ziółek na uspokojenie.

Pmyślałam sobie: "debil totalny, ja i nerwica..." Kilka dni brałam przepisane leki, zrobiłam też badanie krwi, które wykazało dość konkretną anemię, z którą podjęłam walkę i stwierdziłam, że te "akcje z nerwami" to napewno z powodu braku jakichś składników mineralnych i witamin. Czasem odczuwałam jeszcze taki dziwny niepokój i lęk, że taki atak może się powtórzyć ale ogólnie czułam, że jest lepiej, odstawiłam środki uspokajające i miałam wrażenie, że wszystko wróciło do normy. Do czasu...

Niecałe 3 tygodnie temu wszystko wróciło, napady niepokoju, wrażenie, że stanie się coś strasznego, uczucie duszności, nawet zwężenie przełyku i problem z oddychaniem, przyśpieszanie serca, uczucie ni to drętwienia ni mrowienia w różnych częściach ciała. I ten niepokój, i obawa, że zwariuję.

Wróciłam do hydroxyzyny, dodatkowo melisa i krople walerianowe.

W poniedziałek wizyta u psychiatry i zobaczymy co powie na to wszystko. I mocne postanowienie z mojej strony: NIE DAM SIĘ TEMU CHOLERSTWU, bo jestem silną dziewczyną i będę walczyła ile wlezie.

 

Na razie tyle, nie będę od razu się całkiem uzewnętrzniać, gdyż jestem raczej nieufna i otwieram się powoli i stopniowo

 

I jeszcze chciałam powiedzieć, że fajnie, że jest takie miejsce w sieci gdzie można spotkać ludzi w podobnej sytuacji.

[linka]

sabianka, witamy serdecznie na naszym forum :) mam nadzieję, że znajdziesz tu to czego szukasz

[Gość]

sabianka, Witaj!

Nas nie ma się co bać bo my mamy takie same problemy co ty i Cię dobrze rozumiemy

Podejmij leczenie powiedz co lekarz myśli o tym ?!