Derealizacja. Depersonalizacja.

[Verinia]

6 godzin temu, Paweł 1 napisał(a):

Witam też coś powiem. Ja na początku miałem ataki paniki i bałem się o swoje życie,. Jeździłem po szpitalach aby się diagnozować czy wszystko jest ok. Druga sprawa caly czas miałem lęk o swoje zdrowie i nie chcialem sam zostawać w domu bo zaraz miałem ataki paniki. No ale to przeszlo i pamiętam któregoś dnia, że jakoś dziwnie się czuje, czy chory jestem czy o co chodzi. Nie zdawałem sobie sprawy że to właśnie stan derealizacji. I moje odczucia są inne jakieś i mam to 24 godziny na dobę. 

Wspominałeś o schizofreni i derealizacji że przy tej chorobie to jest permanentnie czuć i bardziej są nasilone te objawy a przy nerwicy to zależy to od sytuacji emocjonalnej, tak? No właśnie i też o tym myślałem że większość ludzi którzy to doświadczają to zmienia się stan deratyzacji. A w moim przypadku to jest cały czas odczuwanie jakbym miał schizofrenie. Ciężko mi nawet opisać ten stan... Czuję się jakbym nie odbieral boczcow, i jestem taki zdorientowany, no ciężko jest mi opisać ten stan... Jakbym nie miał kontaktu emocjonalnego z rzeczywistością. Jakbym nie funkcjonował a wszystko dookoła się dzieje gdziekolwiek. Jestem ciekawy jakie będą wiadomości, bo z tego co widzę to jekbym mial schizofrenie ale ta prosta. Nie wiem co mam juz zrobić aby chociaz odrobinę było lepiej... 

 

I co lekarze mówią?

 

Ja na początku też myślałam, że mam nerwicę, bo to od niej się zaczęło. Okazało się inaczej...

Derealizacja też występuje w borderline. 

 

Najpierw nerwica/depresja, potem derealizacja po rzuceniu leków, a potem psychoza, diagnoza schizofrenia, potem zmienione diagnoza na zaburzenia schizoafektywne/ChAD.

 

Mi mówiono jeszcze dawno, że ta derealizacja to na pewno NERWICA! A wcale tak nie było. Nie chcę nikogo straszyć, czasem choroba się ujawnia później i to że jej się boimy (też się bałam, że zwariuje), niczego nie zmienia.

 

 

Edytowane 2 Lutego przez Verinia

[mrNobody07]

Ogólnie te derealizacje są ciężkim stanem psychicznym. Człowiek myśli że zachorował na schizofrenię albo popadł w obłęd i już mu tak zostanie…Czyta, słucha informacje na ten temat i pogrąża się tylko w obsesji informacji, na ten temat. To nie pomaga tylko „nakręca” czarne umyli i ten cały „klincz”…Najgorsze jest uświadomienie sobie że jeden człowiek lub grupa może zakręcić tak drugą osobą ( psychomqnipulacja ) żeby wywołać świadomie i z premedytacją taki stan. Wmówić, że to omamy, paranoje i zrobić wariata z każdego kto jest podatny na socjotechniczne zagrywki ( czyli prawie każdy )

[Darek_xd5932]

Ja akurat często mam derealizację. Mam zespół Aspergera i zaburzenia schizotypowe.

[mrNobody07]

A czy Ktoś z Was usłyszał od psychiatry że te deralizacje, depersonalizacje są to urojenia i myśli natrętne?

[Verinia]

W dniu 17.02.2025 o 19:35, mrNobody07 napisał(a):

A czy Ktoś z Was usłyszał od psychiatry że te deralizacje, depersonalizacje są to urojenia i myśli natrętne?

Raczej miał na myśli, to że derealizacja jest spowodowana tymi urojeniamo

[Małgorzata999997]

Jak to faktycznie urojenia powodują to?

Skąd wiesz?

Jak to się objawia?

Napisz coś więcej o tym?

[Verinia]

Nie. Nie chodziło mi, że jest to spowodowane urojeniami, ale że może tak być. Czasem. Bo tak było u mnie. Jednak często jest to po prostu objaw nerwicy, depresji czy tam jakiegoś zaburzenia osobowości.

 

W szpitalu poznałam 19letniego chłopaka, którzy właśnie miał DD.

Nie czul emocji, nie czul prawie smaku. Nic mu nie sprawiało przyjemności - jak tłumaczył. Być zawieszony. No i ogólnie ciężko mu było. Był też przestraszony tym wszystkim.

 

No cóż. DD przyjemna nie jest. Może być największym koszmarem. Człowiek boi się tego stanu. Łatwo powiedzieć - zaakceptuj, gdy człowiek nie czuje, że on to on. Że świat naprawdę istnieje i jest realny, tylko w jego mózgu włączył się alarm. Że jego mózg ma dość sytuacji stresowych, i włączył tryb odcięcie od rzeczywistości.

 

Nie, nie zwariowałeś. Tamten post miał jedynie pokazać jak różne zaburzenia mogą kryć się pod terminem derealizacja/depersonalizacja.

 

 

Edytowane 21 Maja przez Verinia

[Darek_xd5932]

Ja też niekiedy jestem przemęczony stresem, i wtedy popadam w stany depersonalizacyjne.

[Małgorzata999997]

W dniu 21.05.2025 o 09:43, Verinia napisał(a):

Nie. Nie chodziło mi, że jest to spowodowane urojeniami, ale że może tak być. Czasem. Bo tak było u mnie. Jednak często jest to po prostu objaw nerwicy, depresji czy tam jakiegoś zaburzenia osobowości.

 

W szpitalu poznałam 19letniego chłopaka, którzy właśnie miał DD.

Nie czul emocji, nie czul prawie smaku. Nic mu nie sprawiało przyjemności - jak tłumaczył. Być zawieszony. No i ogólnie ciężko mu było. Był też przestraszony tym wszystkim.

 

No cóż. DD przyjemna nie jest. Może być największym koszmarem. Człowiek boi się tego stanu. Łatwo powiedzieć - zaakceptuj, gdy człowiek nie czuje, że on to on. Że świat naprawdę istnieje i jest realny, tylko w jego mózgu włączył się alarm. Że jego mózg ma dość sytuacji stresowych, i włączył tryb odcięcie od rzeczywistości.

 

Nie, nie zwariowałeś. Tamten post miał jedynie pokazać jak różne zaburzenia mogą kryć się pod terminem derealizacja/depersonalizacja.

 

 

Aha to się trochę znasz na tym. A schizofrenia też to ma?

[Verinia]

8 minut temu, Małgorzata999997 napisał(a):

Aha to się trochę znasz na tym. A schizofrenia też to ma?

Tak. Ale może to trochę inaczej wtedy wyglądać, ale tak dokładnie to nie wiem.

[mrNobody07]

A jak długi „epizod” mieliście takiej derealizacji? U mnie ostatni trwał kilka miesięcy. Najdłuższy w życiu