Czy pogodziłeś już się z tym, że umrzesz?

[Grouchy]

Nie boję się bo nie mam wiele do stracenia a życie wcale takie fajne nie jest.

[Dalila_]

12 godzin temu, Grouchy napisał(a):

Nie boję się bo nie mam wiele do stracenia a życie wcale takie fajne nie jest.

I tak już jest progres. Uznales ze to swoje nic niezmaczace życie poswiecilbys dla innych w przypadku mobilizacji. Dobra logika

[Prince of darkness]

Nie boję się śmierci.

Bo śmierć to tylko przejście — ciche zamknięcie drzwi, przez które i tak każdy kiedyś przejdzie.

Życie… to chwila. Krótsza, niż się wydaje. Można ją spędzić w blasku lub w cieniu, w chaosie lub w ciszy — i tak przeminie, jak oddech na zimnym powietrzu.

 

Nie lękam się końca, bo on jest pewny.

Jedyne, czego naprawdę się boję, to że nie zdążę ogarnąć samego siebie.

Że rozpadnę się zanim znajdę sens, że wewnętrzny bałagan przetrwa dłużej niż ja sam.

 

Bo w ostatecznym rachunku przyjdzie mi umierać samotnie —

a wtedy nie będzie już dokąd uciec przed sobą.

[Verinia]

19 godzin temu, Maat napisał(a):

O, mój brat ma takie powiedzenie.

 

Ja to skopiowalam od znajomego

 

24 minuty temu, Prince of darkness napisał(a):

Nie boję się śmierci.

Bo śmierć to tylko przejście — ciche zamknięcie drzwi, przez które i tak każdy kiedyś przejdzie.

Życie… to chwila. Krótsza, niż się wydaje. Można ją spędzić w blasku lub w cieniu, w chaosie lub w ciszy — i tak przeminie, jak oddech na zimnym powietrzu.

 

Nie lękam się końca, bo on jest pewny.

Jedyne, czego naprawdę się boję, to że nie zdążę ogarnąć samego siebie.

Że rozpadnę się zanim znajdę sens, że wewnętrzny bałagan przetrwa dłużej niż ja sam.

 

Bo w ostatecznym rachunku przyjdzie mi umierać samotnie —

a wtedy nie będzie już dokąd uciec przed sobą.

Pięknie napisane

 

[Dalila_]

45 minut temu, Prince of darkness napisał(a):

Nie boję się śmierci.

Bo śmierć to tylko przejście — ciche zamknięcie drzwi, przez które i tak każdy kiedyś przejdzie.

Życie… to chwila. Krótsza, niż się wydaje. Można ją spędzić w blasku lub w cieniu, w chaosie lub w ciszy — i tak przeminie, jak oddech na zimnym powietrzu.

 

Nie lękam się końca, bo on jest pewny.

Jedyne, czego naprawdę się boję, to że nie zdążę ogarnąć samego siebie.

Że rozpadnę się zanim znajdę sens, że wewnętrzny bałagan przetrwa dłużej niż ja sam.

 

Bo w ostatecznym rachunku przyjdzie mi umierać samotnie —

a wtedy nie będzie już dokąd uciec przed sobą.

Dobry wiersz

[Grouchy]

9 godzin temu, Dalila_ napisał(a):

I tak już jest progres. Uznales ze to swoje nic niezmaczace życie poswiecilbys dla innych w przypadku mobilizacji. Dobra logika

W przypadku mobilizacji raczej włączyłby mi się tryb bojowy i skupiłbym się na eliminacji jak największej ilości wrogich jednostek, dla własnej satysfakcji, nie dla innych  

[Maat]

Ja bym się schowała w mysią dziurę.

[Melodiaa]

Ciężki  temat...jestem przerażona umieraniem i tego, że zniknę. Przeraża mnie fakt kremacji mojego ciała a także zamknięcia ciała w zimnym, ciemnym grobowcu. Nie lubię cmentarzy a jednocześnie odczuwam wstyd, że rzadko odwiedzam bliskich. Z drugiej strony w depresji pragnełam zniknąć ale tak łagodnie...zasnąć po prostu. Przejść w stan niebytu.

[alone05]

Ja już jak byłam małym dzieckiem myślałam o śmierci, dziwne mi się wydawało, że za 100 lat nie będzie już moich rodziców, mojego rodzeństwa, nie będzie mnie. Najbardziej boję, się, że trafię do piekła albo do czyśćca i będę tam przez wieczność, strasznie się tego boję. Chciałabym być nieśmiertelna tak jak wampiry.

 

[Mic43]

30 minut temu, Melodiaa napisał(a):

Z drugiej strony w depresji pragnełam zniknąć ale tak łagodnie...zasnąć po prostu. Przejść w stan niebytu.

No ja raczej chciałem żeby moja śmierć się na coś przydała, myślałem o jakimś samobójczyni ataku, na jakiegoś bogatego, bezdusznego kapitalistę.

Godzinę temu, Grouchy napisał(a):

W przypadku mobilizacji raczej włączyłby mi się tryb bojowy i skupiłbym się na eliminacji jak największej ilości wrogich jednostek, dla własnej satysfakcji, nie dla innych  

Albo byś w pory narobił ze strachu

[Maat]

No ja bym na pewno w portki narobiła.

Ale mi się przypomniało, że jakiś pożytek może ze mnie będzie,bo narządy oddam do przeszczepu.

[Cień latającej wiewiórki]

Godzinę temu, Maat napisał(a):

No ja bym na pewno w portki narobiła.

Ale mi się przypomniało, że jakiś pożytek może ze mnie będzie,bo narządy oddam do przeszczepu.

Każdy (potencjalnie) odda, o ile nie podpisał sprzeciwu w Poltransplant. Ja podpisałem.

[little angel]

nie boję się, nie ma czego.

[Kris0x0000]

Bardziej boję się życia niż śmierci. Dla mnie śmierć to obietnica wolności (od siebie samego).

Edytowane 2 godziny temu przez Kris0x0000

[Dalila_]

2 godziny temu, Cień latającej wiewiórki napisał(a):

Każdy (potencjalnie) odda, o ile nie podpisał sprzeciwu w Poltransplant. Ja podpisałem.

Żałujesz komuś swojego narządu? 

[Prince of darkness]

3 godziny temu, Cień latającej wiewiórki napisał(a):

Każdy (potencjalnie) odda, o ile nie podpisał sprzeciwu w Poltransplant. Ja podpisałem.

Moich nie wezmą chyba, że w celach naukowych Wydział Lekarski, aby zobaczyć i zrobić badania jak można np. wątrobę po kilkunastu latach brania piguł tak zniszczyć

Zawsze można tylko trzeba za życia zrobić donacje ciała do wybranego przez siebie ośrodka akademickiego. Można się przydać nawet post mortem  

[Dalila_]

18 minut temu, Prince of darkness napisał(a):

Moich nie wezmą chyba, że w celach naukowych Wydział Lekarski, aby zobaczyć i zrobić badania jak można np. wątrobę po kilkunastu latach brania piguł tak zniszczyć

Zawsze można tylko trzeba za życia zrobić donacje ciała do wybranego przez siebie ośrodka akademickiego. Można się przydać nawet post mortem  

Chyba każdego co się leczy nie wezmą? Z krwią tak jest

[Prince of darkness]

5 minut temu, Dalila_ napisał(a):

Chyba każdego co się leczy nie wezmą? Z krwią tak jest

Z technicznej strony tak jak to opisał pokrótce @Cień latającej wiewiórki. Wszystko reguluje 

Ustawa z dnia 1 lipca 2005 r. o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów.”

W Polsce obowiązuje zasada zgody domniemanej.

To znaczy, że: jeśli osoba za życia nie sprzeciwiła się pobraniu swoich organów po śmierci, to można je pobrać do transplantacji.

Jeśli chcesz, by pobrano Twoje organy:

Nie musisz nic robić.

Domyślnie jesteś potencjalnym dawcą.

Możesz jednak dodatkowo:

poinformować rodzinę o swojej woli (to ważne praktycznie, choć nie prawnie),

nosić oświadczenie woli (np. w portfelu, przy dowodzie osobistym),

zarejestrować się w Poltransplancie jako dawca.

Jeśli nie chcesz, żeby pobierano Twoje organy:

Musisz złożyć sprzeciw w jednej z form:

1. wpis do Centralnego Rejestru Sprzeciwów (CRS) – przez formularz Poltransplantu,

2. pisemne oświadczenie sprzeciwu (własnoręcznie podpisane),

3. ustne oświadczenie złożone w obecności dwóch świadków (potwierdzone ich podpisami).