Kłamanie w żartach.

[asdn]

Mam tak czasem, że źle mi z tym, gdy w żartach oszukuję, nie chodzi o jakieś duże kłamstwo, tylko np. jak ktoś się pyta co robię, to zamiast powiedzieć prawdę powiem coś, nie zastanowię się nad tym, co ma niby ma być coś śmiesznego, ale jakoś i tak mi źle z tym, bo jeśli nie jestem pewien, że ktoś zrozumiał, że to trochę jak bym skłamał. To raczej rzadko robię, ale np. jak jest rozmowa, to byle coś odpowiedzieć palnę czasem, a potem mi z tym źle, że chętnie mógłbym zapytać, upewnić się, że ktoś mnie zrozumiał, że to żart, ale nie zawsze można się upewnić, bo ktoś mógł już pójść albo się nie wie jak zareaguje, bo pewnie pomyśli, że jakiś dziwny, że o to pyta i jeśli robię coś innego, niż powiedziałem, to że kojarzy mi się z tym kłamstwem, mimo że nie jest duże i nie chciałem okłamać. Wiem, że można po prostu tak nie robić, nie kłamać i tak próbuję, jednak właśnie czasem jak jest rozmowa, to jakoś tak wychodzi. Ludzie tak robią, żart często na tym polega. Można powiedzieć, że przesadzam, że tak to odbieram, jednak potem o tym myślę. Czy macie coś takiego? Jak sobie z tym poradzić?

Edytowane 2 godziny temu przez asdn