Gdy stres wywołuje psychozę

[Daniel Zalewski]

1 - Gdy stres wywołuje psychozę 

https://youtu.be/zcpgO4-TQOc

Serię odcinków zainicjowano w następstwie codziennych obserwacji pacjentów poradni i oddziału psychiatrycznego, u których dużo trudności psychicznych i somatycznych wiąże się z przewlekłym, nadmiernym stresem obciążającym cały organizm. Uznano, iż zrozumienie neurobiologicznych skutków stresu jest kluczowe dla profilaktyki i leczenia, dlatego bieżący i kolejne odcinki poświęcono temu zagadnieniu. Niniejszy odcinek wyjaśnia, w jaki sposób długotrwały stres może doprowadzić do pełnoobjawowej psychozy, czyli stanu utraty kontaktu z rzeczywistością.

 

Bibliografia
1. van Winkel R. i in. (2008). Psychosocial Stress and Psychosis: A Review of the Neurobiological Mechanisms and the Evidence for Gene-Stress Interaction. Schizophrenia Bulletin, 34(6), 1095-1105. – Przeglądowy artykuł ukazujący, jak stres psychospołeczny wpływa na ryzyko psychozy oraz mechanizmy neurobiologiczne leżące u podłoża tego zjawiska.
2. Varese F. i in. (2012). Childhood Adversities Increase the Risk of Psychosis: A Meta-analysis of Patient-Control, Prospective- and Cross-sectional Cohort Studies. Schizophrenia Bulletin, 38(4), 661-671. – Metaanaliza łącząca wyniki wielu badań wskazujących, że doświadczenie traumy (zwłaszcza we wczesnym wieku) istotnie podnosi prawdopodobieństwo wystąpienia objawów psychotycznych w późniejszym życiu.
3. Castagnini A., Galeazzi G.M. (2016). Acute and transient psychoses: clinical and nosological issues. BJPsych Advances, 22(5), 292-300. – Artykuł przeglądowy omawiający ostre i przemijające zaburzenia psychotyczne (w tym psychozy reaktywne) z perspektywy klinicznej, epidemiologicznej i klasyfikacyjnej. Zawiera historyczne koncepcje (np. bouffée délirante, psychoza cykloidalna) i porównanie kryteriów ICD/DSM.
4. Goplerud E. i in. (2023). Reactive Psychosis: Discrepancy Between Nosological Concepts and Descriptive Categories. The Journal of Nervous and Mental Disease, 211(8), 627-633. – Najnowsze opracowanie analizujące pojęcie psychozy reaktywnej, ukazujące ewolucję definicji tego zaburzenia i rozbieżności między klasycznymi koncepcjami a współczesnymi kryteriami diagnostycznymi.
5. Howes O.D., Kapur S. (2009). The Dopamine Hypothesis of Schizophrenia: Version III – The Final Common Pathway. Schizophrenia Bulletin, 35(3), 549-562. – Kluczowa publikacja na temat roli dysregulacji dopaminy w powstawaniu psychozy. Autorzy przedstawiają zaktualizowany model, uwzględniający m.in. wpływ czynników środowiskowych (takich jak stres czy substancje) na nadaktywność dopaminową i rozwój objawów psychotycznych.
 

[bei]

Czy osoby mające predyspozycje do nerwicy mają większe czy mniejsze predyspozycje do wystąpienia psychozy?

 

Czy uważa Pan, że stan psychozy występujący jako reakcja na stres przypomina w jakiś sposób wystąpienie obsesji i kompulsji w OCD? Czy są to w ogóle nie powiązane ze sobą mechanizmy?

 

Czy to normalne, że osoba u której zdiagnozowano krótkotrwały epizody psychotyczny, kilka lat po tym wydarzeniu nadal nie wierzy, że była to psychoza? Dlaczego tak sie dzieje? 

 

[Daniel Zalewski]

to bardzo dużo pytań, zrobię więc kolejny odcinek. na chwilę obecną wiem, że mogę udzielić odpowiedzi chyba na wszystkie Twoje pytania ale chciałbym je poprzeć publikacjami, żeby samemu się trochę pouczyć

[bei]

Dobrze, będę czekać. 

[Przemek_Leniak]

No bardzo ciekawe. 

Tak oglądam i zastanawiam się nad moją chorobą. 

Zdiagnozowano mi depresję atypową jednak psychoza reaktywna jest mi jakby znana 

Stresowy czynnik wyzwalający i reakcja z tym że u mnie właściwie natychmiastowa i mam wrażenie że trwająca bez leczenia jednak dłużej niż miesiąc. 

Do tej pory metodą radzenia sobie z tym jest unikanie czynników wyzwalających. 

To jednak o tyle problem że są to rzeczy mające znaczenie dla mojego życia istotne. 

Unikanie regulacji swoich spraw prawnych np. prowadzi do postępującej degradacji statusu. 

Brak pracy ubezpieczenia degradacja zdrowia i bezdomność są problemami z którymi przychodzi się pogodzić gdy nie można im przeciwdziałać bez ryzyka epizodu psychotycznego. 

Mam sporo szczęścia bo otaczają mnie życzliwi ludzie i mimo degradacji daje się żyć. 

Ale wiecznie się tak raczej nie da... 

No nic obejrzę do końca. 

Edytowane 10 godzin temu przez Przemek_Leniak

[Verinia]

u mnie wszystko zaczęła się od depresji lękowej w gimnazjum

[Przemek_Leniak]

33 minuty temu, Verinia napisał(a):

u mnie wszystko zaczęła się od depresji lękowej w gimnazjum

A ja miałem szczęśliwe dzieciństwo i młodość. 

W dorosłym już życiu w sumie jedną sytuację skrajną którą nie wiem czy można wiązać z obecną chorobą. 

Natomiast samo ujawnienie się choroby poprzedzał kilkuletni stres jednego typu. 

Choroba ujawniła się w momencie kumulacji tego stresu i faktycznie było to wydarzenie dość obiektywnie rzecz biorąc wyjątkowe. 

Tak czy inaczej choroba choć opanowana trwa i hmm nie widzę jakoś szans na jej trwałe powstrzymanie. 

 

Opis mechanizmu w filmie jest ciekawy. 

Zastanawiam się na ile trwałe są u mnie zmiany patologiczne funkcjonowania mózgu? 

 

Czy jest metoda jakiejś protetyki czy rehabilitacji? 

 

Czy po prostu wypada się pogodzić z trwałym kalectwem? 

 

[mrNobody07]

W dniu 3.08.2025 o 19:39, bei napisał(a):

Czy osoby mające predyspozycje do nerwicy mają większe czy mniejsze predyspozycje do wystąpienia psychozy?

 

 

 

Większe. Tak wynika z tego materiału na YT

[Przemek_Leniak]

5 godzin temu, mrNobody07 napisał(a):

Większe. Tak wynika z tego materiału na YT

Ano wynika z materiału jak najbardziej.
W sumie doktor prezentuje tam kilka teorii ciekawych dotyczących zwiększania predyspozycji do wystąpienia psychoz.
Od 12:50 omówione jest działanie fizjologiczne mózgu podczas psychoz...
Każde w sumie naruszenie prawidłowego funkcjonowania mózgu (homeostazy) niesie zwiększone ryzyko dalszej jego deregulacji.

Z moich samoobserwacji wynika że odpowiedni stresor kiedy zadziała na już rozregulowany układ daje zdecydowanie nieadekwatną reakcję.
Przykład z życia i mojej choroby.
Ogólnie stres jakiego doświadczałem wynikał z powiedzmy długoletniego olewania mnie przez różne organy państwowe.
W jakimś momencie przestałem móc sam się reprezentować np w sądzie bo takie próby zaostrzały mocno chorobę
Więc mając w sądzie sprawę wystąpiłem o adwokata z urzędu uzasadniając to właśnie chorobą i opisanym zjawiskiem.
Sąd odmówił. Moja reakcja na to była taka że zacząłem myśleć obsesyjnie o zabójstwie córki sędzi która wydała tę odmowę.
Udało się to szczęśliwie opanować.

W innych warunkach moja reakcja byłaby zapewne inna w tych zaś naruszona już wcześniej homeostaza mózgu prowadziła do takiej właśnie.
Zepsute mechanizmy tak po prostu mają że trudno oczekiwać po nich prawidłowego działania