Byliście kiedyś na etapie skrajnego ubóstwa?

[Raccoon]

Czyli prawie brak środków do życia, jedzenie suchych bułek i zupek chińskich, przeliczanie czy starczy wam żeby kupić sobie cokolwiek do jedzenia itd.

[bei]

Dopóki nie dostałam stałej pracy miałam różne okresy które były bardzo trudne. Jak się pierwszy raz wyprowadziłam z domu to nawet nie miałam kasy na bilet żeby wrócić. Byłam spłukana do 0, po jednym semestrze na studiach. Jadłam wtedy np. 3 razy dziennie ziemniaki, albo miałam 5 zł i myślałam co kupić żeby przeżyć weekend. Jak się drugi raz wyprowadziłam z domu to też był taki moment, że musiałam pożyczyć 10 zł żeby wykupić leki od psychiatry, bo bałam się przerwać przyjmowanie. W domu też czasami tak było, że mama przeszukiwała wszystkie kieszenie, żeby znaleźć kilka zł, żeby coś kupić i przetrwać weekend. To mnie nauczyło też żyć  za niewielkie pieniądze. 

[You know nothing, Jon Snow]

Raczej każdy w życiu jakieś ubóstwo przeżył, zależy czego w danej chwili potrzebuje. Nawet mając pieniądze wzrasta na coś zapotrzebowanie, a może nawet właśnie wtedy. Bo gdy człowiek żyje sobie w jakiejś normie to wie na co przeznaczyć pieniądze, a jak nagle ma więcej to się okazuje, że potrzebuje jeszcze więcej. 

[hurt_locker]

10 godzin temu, You know nothing, Jon Snow napisał(a):

Raczej każdy w życiu jakieś ubóstwo przeżył, zależy czego w danej chwili potrzebuje.

 

Było kiedyś takich dwóch, co dla zakładu mieli przeżyć jeden miesiąc za 500 zł - w 2004 r. była to minimalna emerytura oraz w okolicach minimalnego wynagrodzenia "na rękę". Po 10 dniach mieli dość

 

https://wyborcza.pl/7,75248,1907769.html