Dzisiaj czuje się...

[Verinia]

15 godzin temu, avesen napisał(a):

 

Udało Ci się wyjść z tego marazmu?

Chciałabym wierzyć, że tak się stało. Jest trochę lepiej jeżeli chodzi o nastrój, jednak odbiór bezsensowności świata nie zmienił się. Nadal czuję, że nic nie ma sensu większego. Tak naprawdę walczę, by każdy kolejny dzień nie był aż tak stracony.

[Małgorzata999997]

51 minut temu, Verinia napisał(a):

Chciałabym wierzyć, że tak się stało. Jest trochę lepiej jeżeli chodzi o nastrój, jednak odbiór bezsensowności świata nie zmienił się. Nadal czuję, że nic nie ma sensu większego. Tak naprawdę walczę, by każdy kolejny dzień nie był aż tak stracony.

Masz rację wszystko jest bez sensu.

Ale co z tym zrobimy? Tak to już jest.

[miL;)]

Godzinę temu, Verinia napisał(a):

Chciałabym wierzyć, że tak się stało. Jest trochę lepiej jeżeli chodzi o nastrój, jednak odbiór bezsensowności świata nie zmienił się. Nadal czuję, że nic nie ma sensu większego. Tak naprawdę walczę, by każdy kolejny dzień nie był aż tak stracony.

a szukasz sensu? wsłu/cenzura/esz się w siebie? Ja w najgorszym etapie choroby ciągle słyszałem pytanie w mojej głowie "jaki jest sens Twojego życia" i "w życiu nie ma przypadków, wszystko ma sens"

Trzymaj się:-)

[Verinia]

51 minut temu, miL;) napisał(a):

a szukasz sensu? wsłu/cenzura/esz się w siebie? Ja w najgorszym etapie choroby ciągle słyszałem pytanie w mojej głowie "jaki jest sens Twojego życia" i "w życiu nie ma przypadków, wszystko ma sens"

Trzymaj się:-)

Oczywiście, że nie ma przypadków. Tez tego doświadczyłam. Takie myślenie mi pomaga tak naprawdę. Lubię wiedzieć, że dokądś to wszystko zmierza i świat ma swoje cele. 

 

Ale z takim podejściem różnie bywa i czasem zamykam się w swojej skorupie lęku i rozpaczy. Ale wiem, że świat sam w sobie nie jest zły. To ludzie tworzą świat i sens, a jak wiadomo ludzie są różni więc lepiej otaczać się tymi mądrymi i tymi dobrymi.

 

Edytowane Piątek o 09:36 przez Verinia

[katrin123]

Smutno od kilku dni

[Fuji]

Szlag by to. 

Obiecałem,  że się nie złamię i pieprznę tym. Ale nieeeeeee, musiałem się zgodzić! 

Jadę na zawody a nie chcę. Wypaliłem się w tej materii. Izoluję się a teraz muszę jechać w tłum..... moje durne decyzje!

Następnym razem odmówię. Nie dam się namówić. 

[Purpurowy]

Standardowo, do kitu. Aczkolwiek na samą noc kolejny lamus mnie rozbawił, grożąc pobiciem. Tylu ich już obiecywało i albo nic z tego nie było, albo sami obskakiwali wpierdziel. Jeszcze jeden za dnia mi groził podpaleniem. Se podpali gunwo w dupie.

[You know nothing, Jon Snow]

W tym momencie cudownie, (już nie zwracając uwagi na to, że jeść nadal nie mogę w spokoju) deszcz, wichura, przerwy w dostawie prądu, klimat niczym z horrorów, w powietrzu czuć unoszące się duszę i grasujące na zewnątrz czy w domu. Tylko świecy mi brakuje. 

 

[ainoa]

Dzisiaj średnio. Wypiłam kawę, piję energetyka, leki wzięte no i boli mnie bardzo lewa pierś  chyba czeka mnie wizyta w poradni leczenia piersi.Znowu. Niby miałam się zebrać na siłownię, ale tak mi idzie, że chyba do wieczora mi zejdzie. Szukam jakiejś fajnej książki o zaburzeniach odżywiania. Może trochę rozjaśni mi to głowę

[Maat]

@Fuji, ćwicz asertywność!

[Fuji]

Co mi z tego.... Wszystko traktuję jak jakiś obowiązek i tyle. Nie wiem czy poczuję kiedyś szczęście i się uśmiechnę....

[You know nothing, Jon Snow]

13 godzin temu, Fuji napisał(a):

Szlag by to. 

Obiecałem,  że się nie złamię i pieprznę tym. Ale nieeeeeee, musiałem się zgodzić! 

Jadę na zawody a nie chcę. Wypaliłem się w tej materii. Izoluję się a teraz muszę jechać w tłum..... moje durne decyzje!

Następnym razem odmówię. Nie dam się namówić. 

 

A co to za zawody będą ? 

[Maat]

@Fuji,bo nie chcesz się przełamać.

Nasz mózg przyzwyczaja się do rutyny i pewnie boi się zmian.

[Fuji]

Zawody strzeleckie. Ja zwyczajnie nie potrafię już się nawet tym cieszyć. Ja to robię ale nie czuję sensu. 

Nie ma z tego zupełnie nic. Jestem tylko numerkiem w tabeli i niczym więcej.

Tracę dzień denerwując się i to wszystko. 

Bez sensu.... mogłem zostać w domu i coś zrobić. 

[Purpurowy]

Standardowo. Wczoraj przy wyjeździe (nigdy nie mówię nikomu gdzie wyjeżdżam, żeby mieć spokój) brat zapytał "gdzie szukać twojego powieszonego ciała?" Aż tak to widać?

[Fuji]

 

3 godziny temu, Purpurowy napisał(a):

Standardowo. Wczoraj przy wyjeździe (nigdy nie mówię nikomu gdzie wyjeżdżam, żeby mieć spokój) brat zapytał "gdzie szukać twojego powieszonego ciała?" Aż tak to widać?

U mnie tak samo to widać. 

Wróciłem z zawodów gdzie zdobyłem złoto.... zdjęcia, medale, statuetki,  gratulacje..... a w środku... rozerwany w pół w bólu i beznadziei. Walczę z tym każdego dnia.... 

Najgorsze, że tracę sens robienia czegokolwiek.... No bo po co? 

Nie mam już celów, straciłem pragnienia i sens. 

Życie przestało cieszyć.... Nic nie potrzebuję i nie chcę. 

Robię wszystko robotycznie patrząc na ludzi pełnych szczęścia.  

Nikt i nic mnie nie motywuje. 

Zmarnowałem życie,  wszystko przepadło.

 

[You know nothing, Jon Snow]

W dniu 17.05.2025 o 13:08, Fuji napisał(a):

Zawody strzeleckie. Ja zwyczajnie nie potrafię już się nawet tym cieszyć. Ja to robię ale nie czuję sensu. 

Nie ma z tego zupełnie nic. Jestem tylko numerkiem w tabeli i niczym więcej.

Tracę dzień denerwując się i to wszystko. 

Bez sensu.... mogłem zostać w domu i coś zrobić. 

 

Fajny sport, powinieneś być dumny z siebie i swoich osiągnięć tak po prostu dla własnej satysfakcji. Nie każdy ma możliwości to robić i jeszcze odnosić z tego sukcesy. 

[Fuji]

 

Godzinę temu, You know nothing, Jon Snow napisał(a):

 

Fajny sport, powinieneś być dumny z siebie i swoich osiągnięć tak po prostu dla własnej satysfakcji. Nie każdy ma możliwości to robić i jeszcze odnosić z tego sukcesy. 

Wiem... kosztował mnie sporo wyrzeczeń i wiele pracy.

Tylko po co....? Sam w tym wszystkim jestem. Co mi z tych umiejętności teraz?

Moja satysfakcja? Nie ma jej.

To jedyne co robię dobrze. 

Wczoraj wpadłem w jakiś wewnętrzny amok.

Drużyna składa się z trzech ludzi. Nawalili w dynamicznej sytuacji z jakiegoś powodu. Trzech na jednego zostałem... 

To co się wydarzyło aż wojskowi komentowali z niedowierzaniem. 

Sam się rzuciłem i pokonaliśmy przeciwka.

Ja tego nie widziałem bo byłem odcięty emocjonalnie. 

Nie uśmiechnąłem się ani na moment podczas inauguracji.

Tam gdzie startuję to jest najwyższy poziom w Polsce i nie jest łatwo.

Ale myślisz, że to mnie cieszy? No nie.

W środku czuję pustkę. 

Moje życie od dziecka było skopane. 

Moich chwil szczęśliwych w życiu było bardzo malutko.

Jedno jest pocieszające.... parę lat temu bym napisał, że nie było takich chwil.