Z samego dna

[Gość kundzia]

Witam wszystkich zainteresowanych. Przedstawię po krótce moją słabą historię. Do pewnego momentu to nawet szło mi dosyć dobrze, byłam dzieckiem spokojnym, zadowolonym z siebie, pilnym w nauce, rodzice mnie kochali itp itd Później nastąpił punkt zwrotny, rodziców pochowałam,przesłały definiowac mnie spokój i zadowolenie, górę zaczęły brać emocje, dobre oceny odeszły w niepamięć. Nastąpiły czasy konfliktów w rodzinie, kombinatorstwa w szkole, imprezowania, ogólnie syf kila i mogiła. Przy czym jednak zawsze starałam się trzymać tzw pion. Szkoły pokonczylam, doświadczenie zawodowe zaczęłam zbierać pracując w knajpach, sklepach, w między czasie przeszłam załamanie nerwowe, trafiłam do szpitala, zdobyłam stopień niepełnosprawności i tak oto zaczęłam się leczyć. Następnie paroletnia przygoda z pracą w biurze, zakończona półrocznym L4, po którym nastąpiła totalna deprecha. 

Na dzień dzisiejszy mój bilans wychodzi tak: 

znajomych - brak

przyjaciół - zero

rodzina się nie przyznaje

bezrobocie i utrzymanie na garnuszku państwa - jest

choroba - nie odpuszcza

poziom życia - dno, czyli jak w tytule. 

Już gdzieś to pisałam, ale się powtórzę 35 lat za mną, a ja czuję się jak najgorsza zakala świata. Zadnej relacji, ani partnerskiej, ani towarzyskiej ani zawodowej. Jak żyć 

 

 

 

[Gość]

@kundzia witaj na forum. Nie wiem, czy dobrze zrozumiałam, masz schizofrenię i depresję, tak? Bo na Facebooku jest fajna grupa wsparcia dla takich osób. BTW ja mam 37 lat.

[Gość kundzia]

Cześć z o. o. 

I do tego to jeszcze dorzuć nerwice. 

No ale fizycznie jest jak najbardziej wszystko ok. 

 

Edytowane 12 Stycznia 2020 przez kundzia

[Gość kundzia]

8 minut temu, z o.o. napisał:

@kundziaBTW ja mam 37 lat.

Czyli latka lecą

[Gość]

@kundzia wyślę Ci na priv link do tej grupy, jeśli chcesz. daj znać

[Gość kundzia]

3 minuty temu, Heledore napisał:

@kundzia witaj na forum

Witam serdecznie. 

[Gość kundzia]

12 godzin temu, z o.o. napisał:

@kundzia wyślę Ci na priv link do tej grupy, jeśli chcesz. daj znać

Fajnie. Dzięki 

[jws]

A ja mam tutaj do Was wszystkich pytanie - czy ktoś miał, bądź słyszał o tym, żeby nerwica powodowała bóle w prawym boku - szczególnie na dole? Przez ok. 5 lat walki z nerwicą o moich objawach to już książkę można byłoby napisać. Oczywiście lekarze twierdzą, że wszystko ok i to po prostu ta hadra znowu męczy... jednak mam wrażenie, że takie bóle akurat w prawym boku to tak średnio typowe...

[Gość kundzia]

13 minut temu, jws napisał:

A ja mam tutaj do Was wszystkich pytanie - czy ktoś miał, bądź słyszał o tym, żeby nerwica powodowała bóle w prawym boku - szczególnie na dole? Przez ok. 5 lat walki z nerwicą o moich objawach to już książkę można byłoby napisać. Oczywiście lekarze twierdzą, że wszystko ok i to po prostu ta hadra znowu męczy... jednak mam wrażenie, że takie bóle akurat w prawym boku to tak średnio typowe...

Dla mnie wielkim bólem jest życie, więc nawet jak coś mnie kłuje tu czy tam, nie stanowi to już żadnego znaczenia. 

Co do Ciebie, to walcz, nie dawaj się nerwicy. Póki jest nadzieja, jest szansa na wygraną

[jws]

4 minuty temu, kundzia napisał:

Dla mnie wielkim bólem jest życie, więc nawet jak coś mnie kłuje tu czy tam, nie stanowi to już żadnego znaczenia. 

Co do Ciebie, to walcz, nie dawaj się nerwicy. Póki jest nadzieja, jest szansa na wygraną

Wiesz...  walczę... chodzę do psychiatry - teraz zmienił mi leki z Nexpramu na Sumfaxin... od 2 miesięcy chodzę na terapie...

boże jakich ja badań nie robiłam... czego nie miałam... nawet pobyt w szpitalu gdzieś między czasie się pojawił... Najgorsze jest, że franca zawsze przychodzi jak wszystko się układa...

teraz jesteśmy z mężem na etapie kupna mieszkania dla siebie... a ja zamiast się cieszyć to umieram. Ten cholerny niczym nie wytłumaczony ból mnie wykańcza

[Gość kundzia]

21 minut temu, jws napisał:

Wiesz...  walczę... chodzę do psychiatry - teraz zmienił mi leki z Nexpramu na Sumfaxin... od 2 miesięcy chodzę na terapie...

boże jakich ja badań nie robiłam... czego nie miałam... nawet pobyt w szpitalu gdzieś między czasie się pojawił... Najgorsze jest, że franca zawsze przychodzi jak wszystko się układa...

teraz jesteśmy z mężem na etapie kupna mieszkania dla siebie... a ja zamiast się cieszyć to umieram. Ten cholerny niczym nie wytłumaczony ból mnie wykańcza

A próbowałaś założyć nowy temat, tak aby więcej osób do Ciebie się odezwało i być może nawet Ci pomogło? 

Bo widzisz, ten mój wątek nie napawa optymizmem, tu opisany jest człowiek na dnie. Ale absolutnie nie wyganiam, mam tylko wyrzut, że ja pomóc nie umiem. 

Edytowane 13 Stycznia 2020 przez kundzia

[jws]

6 minut temu, kundzia napisał:

A próbowałaś założyć nowy temat, tak aby więcej osób do Ciebie się odezwało i być może nawet Ci pomogło? 

Bo widzisz, ten mój wątek nie napawa optymizmem, tu opisany jest człowiek na dnie. Ale absolutnie nie wyganiam, mam tylko wyrzut, że ja pomóc nie umiem. 

Spróbuję tak zrobić jednak tak czytając o Tobie, to powiem Ci tylko tyle - byłam tego bardzo bliska, do tej pory nie wierzę czasem, że jednak wszystko jakoś się toczy... czasem trzeba sobie ulżyć... nawet na takim forum