Wyobraźnia

[Niepewny]

Cześć. Dzisiaj po krótkiej rozmowie z koleżanką doszedłem do wniosku że mogę mieć z nią problemy, z przewidywaniem konsekwencji swoich czynow, z rozpoznaniem jacy są ludzie zanim mnie ktoś nie skrzywdzi i temu podobnych nie będę się rozpisywał bo im więcej pisze tym więcej ludzi ma jakieś wątpliwości co do moich ciągłych autodiagnoz ale ja nie spoczne póki nie odkryje co mi tak na prawdę dolega. 

 

Czy wyobraźnia jest jakoś związana z inteligencja? Podobno mam wysokie IQ i z łatwością przeszedłem przez szkołę ale przypominam że niestety - bez żadnych znajomych, na uboczu raczej odrzucony przez społeczeństwo w dodatku na tym się skończyło. Moje wyniki szkolne i pozornie inteligentne kilka zdań które napisze (głęboki wgląd blablabla) nie mają żadnego przełożenia w finalnym sukcesie. Na żadnej płaszczyźnie. Praca, życie uczuciowe, wszystko leży dosłownie a ja przeżywam tylko zawód za zawodem. 

 

Sa jakieś schorzenia wyobraźni które by pasowały? Wcześniej nie brałem tego pod uwagę ale może ona ma rację? 

 

Pytajcie o co chcecie odpowiem na każde pytanie ale nic od siebie. Jak na komisji o orzeczenie czy rentę. 

[pomasz]

Cześć,

Wyobraźnia jest związana z inteligencją. Ja osobiście klasyfikuje 2 najważniejsze części inteligencji 1. Kreatywność, 2. Pamięć robocza 

Kreatywność jest związana z wyobraźnią im lepiej połączony jest nasz mózg tym więcej pomysłów generuje i mamy lepszą wyobraźnię. Jeśli masz problem z przewidywaniem konsekwencji swoich działań to rzeczywiście może występować problem z tą cechą mózgu.

Ale lepiej też zastanów się czy inni na twoim miejscu nie popełniliby tego samego błędu i czy wgl to jest nienormalne i wskazuje na jakąś chorobę itd. Zastanów się też z czym radzisz sobie lepiej z liczeniem np w pamięci czy raczej wymyślaniem nietypowych pomysłów. Jeśli chcesz za wszelką cenę zadziałać na wyobraźnie to możesz spróbować medytacji to wzmacnia kreatywność lub innych ćwiczeń. Suplementacja jak byś chciał to CDP cholina, Alpha GBC, Huperzyna A, jeśli nic z tych rzeczy raczej nie pomoże (co byłoby bardzo nietypowe jeśli chodzi o tą sfere) to może występować jakiś inny problem, szukaj, zagłębiaj się, czytaj, może coś siedzi w twojej głowie, ja na psychologi się nie znam więc uważam to za bujdę, zapewne do czasu aż się z nią zderzę. Powodzenia 

[Niepewny]

Właśnie mam na koncie różne dziwne i dość hardcorowe akcje jak np w wieku 10 lat rzucenie do góry kamieniem gdzie było pełno ludzi i jeden chłopak w głowę oberwał nie obyło się bez szpitala, ktoś mi powie że byłem dzieckiem i ok ja się zgadzam ale to wciąż nie jest normalne zachowanie 10 latka nawet szympansy tak nie robią, inna sprawa gdyby to była kłótnia czy coś ale nie wzięcie kamienia bez powodu i podrzucenie do góry w sumie do dziś nie wiem po co. 

 

Swego czasu przesadzałem z alko tak jakbym nie rozumiał że to można przedawkować, dopiero po czasie do mnie dotarło i teraz nie pije nic.

 

Też w rozmowie z ludźmi jestem taki sztywny i myślący na konkretach temu mnie chyba nikt nie lubi bo zwyczajnie nie mam nic ciekawego do przekazania w towarzystwie, kto będzie tolerował osobę która mówi coś lakonicznie a jak już coś więcej powie to zwykle są to jakieś "głupoty" i zaraz ktoś mówi że nie jest tak tylko jest tak i tak i z reguły ma rację. I z początku byłem bardzo gadatliwy i gadałem te swoje pierdoły to ludzie nie chcieli mnie słuchać, to że mało mówię w moim przypadku jest raczej wyrazem jakiegoś ogarnięcia niż nieśmiałości, człowiek wie że mówi debilizmy to woli nie mówić wcale.

 

Jestem typem osoby która nie potrafi sobie wyrobić swojego zdania, jest zacofana nie wie co się wokół dzieje i jakoś te informacje z zewnątrz do niej nie docierają. 

 

Swego czasu zwalniali mnie z prostych prac jak rozkładanie towaru na półkach bo tu cytując "Ty wszystko robisz źle" to nawiałem na ochronę i tutaj jakoś daje radę, wcześniej w wakacje zbierałem owoce. Lekarze mówią jedni że schiza a drudzy że zaburzeni osobowości tylko, co do schizy nie jestem specjalistą ale w szpitalu Ci schizofrenicy byli bardziej kumaci niż ja a co do zaburzeń to sorry - z tego co wiem to kilka % ludzi ma zaburzoną osobowość gdyby funkcjonowali tak jak ja to wcześniej czy później poumierali by z głodu mi się akurat poszczęściło że mam orzeczenie i znalazłem pracę w której daje radę, ciekawe na jak długo.

[take]

Ja też miałem akcję z tym, że chłopak (a właściwie mały chłopiec) "oberwał" przeze mnie w głowę w wyniku nietypowego zachowania, gdy byłem dzieckiem! Rzuciłem w dwulatka metalową kanką po lizakach Chupa Chups dla "beki", "hecy" jakby, nie złośliwie, nie sadystycznie. Dostał w głowę. Chyba przewrócił się. Płakał. Miał dwa lata. Nie spodobało się to tym, co byli tam. Mogli się na mnie zdenerwować. To było naprawdę niebezpieczne. Do szpitala chyba nie trafił. Na szczęście. To było 19.06.1998, jeżeli pamiętam, piątek, ostatni dzień zerówki, słoneczna pogoda, popołudnie. Miałem ok. 6,5 roku. Trzy dni później chyba byłem u psychologa czy pedagoga z mamą. Słyszałem, że to dziecko miało problemy psychiczne - silny lęk związany z pewnym przedmiotem w szkole czy coś podobnego, mylenie fikcji i rzeczywistości. Pod koniec września 2008 r. usłyszałem, że miał zdiagnozowany zespół A... Domyślam się, że chodzi o zespół Aspergera. Mojej mamie miała o tym powiedzieć jego mama. Było to w miejscu zajmującym się zdrowiem psychicznym. Około trzy tygodnie później sam dostałem diagnozę zespołu Aspergera. Ten chłopiec chyba brał leki w dzieciństwie, czasem przychodził do mojego brata. Nie wiedziałem, że może mieć tak poważne zaburzenie. Mi objawy jego zaburzeń przypominają raczej McDD (coś, co pod tą nazwą jest opisywane w Holandii - multiple-complex developmental disorder (zespół wielu złożonych zaburzeń rozwojowych)). Ja bym tak tego nie nazwał... To coś objawia się silnym lękiem, paniką, gniewem (wściekłością) i problemami z odróżnieniem fikcji od rzeczywistości. Ogólnie, są przy tym problemy z regulacją emocji. Co ciekawe, jego brat był w dzieciństwie agresywny (jak powiedziała mi moja babcia, pewnie skądś to słyszała ona) i miał brać leki (Convulex? - też go brałem w wieku kilku lat). 

 

Twoje "agresywne", "niby psychopatyczne" zachowania wskazują mi na [url=https://pl.wikipedia.org/wiki/Heboidofrenia]heboidofrenię[/url], która nie jest obecnie diagnozowana. To coś będącego jakby na pograniczu schizofrenii i osobowości dyssocjalnej.  Ma mniejsze upośledzenie funkcji poznawczych niż hebefrenia i mniej burzliwy przebieg. Pasuje to do moich zaburzeń, może też do Twoich. Powiedziałbym, że w dzieciństwie miałem heboidofrenię, może to być rodzaj zaburzenia schizotypowego (lub może raczej takiej "mniej burzliwej" schizofrenii). Wpływ na życie społeczne i zawodowe może być większy niż w przypadku niejednego schizofrenika, mimo tego. Heboidofrenia jawi mi się jako choroba psychiczna będąca rodzajem całościowego zaburzenia rozwojowego. 

 

Na pierwszym teście MMPI-2 w 2016 roku wyszła mi osobowość dyssocjalna czy antyspołeczna, psychopatia, ogólnie mieszane zaburzenia osobowości. Wynik był niediagnostyczny, a wyniki mogłyby także wskazywać "schizofrenię tak ciężką, że powinienem leżeć w pasach". Wtedy miałem już "koincydencje", chociaż nie znałem ich tak wielu, jak teraz. Gdy zrobiłem test MMPI-2 w 2019 roku, wyszła osobowość podobna do obsesyjno-kompulsywnej i schizotypowo-schizoidalno-unikającej, a najmniej wskazania było na osobowość antyspołeczną. 

 

Myślę, że nie masz psychopatii, antyspołecznego zaburzenia osobowości i jesteś "nieprzystosowany do świata", jak to o mnie powiedział ksiądz, gdy byłem nastolatkiem. To coś poważniejszego niż zaburzenia osobowości.