Lęk przed...?

[Novocaine]

Hej,

od jakiegoś czasu korzystam z forum, ale ostatnio miałam dłuższe przerwy. Zdiagnozowano u mnie nerwicę lękową kilka lat temu, jeszcze jak chodziłam do szkoły. Aktualnie już któryś tydzień z kolei budzę się z lękiem przed różnymi rzeczami/ wydarzeniami/ zachowaniami ludzkimi. Nie utrzymuję kontaktów ze znajomymi, z rodziną sporadycznie, w ogóle nie wychodzę  domu. Cały czas jestem przekonana, że ktoś do mnie zadzwoni i na mnie nakrzyczy, zacznie mi grozić i podobne. Moje hobby nie sprawia mi przyjemności i pomimo tego, że w pracy radzę sobie dobrze, codziennie idę do niej z lękiem. Cały czas mam wrażenie że jest jedno wyjście z tej sytuacji, ale przecież mam rodzinę, całe życie przed sobą i tak dalej. Chodzę regularnie do psychologa, aktualnie nie biorę żadnych leków, ewentualnie doraźnie. Nie wiem sama czego oczekuję, może słowa wsparcia, nie wiem. Może ktoś ma zbliżoną sytuację do mojej albo sprawdzony sposób na ogarnięcie się tak, żeby nie bać się nierealnych rzeczy? Gdyby ktoś chciał pogadać, to ja chętnie. Z otoczenia nie mam nikogo bliższego, kto miałby podobne problemy i kto mógłby zrozumieć.

Pozdrawiam

[Anomka]

Szkoda, ze hobby nie sprawia ci przyjemnosci. Ja kiedys jakies mialam, z czasem coraz mniej rzeczy mnie cieszy i czuje sie zagubiona. Nie wiem co robic ze soba i chyba tez tu zagladam, zeby znalezc jakies pocieszenie i nadzieje.  Ciesze sie, ze mam chlopaka ktory mnie wspiera i czasem probuje nie opadac zupelnie z sil bo mam go. Lubie do niego przyjezdzac, bo czas inaczej plynie i czuje sie spokojniej, potrafie sie zrelaksowac. Chcialabym, zebysmy przestaly sie tak martwic a nasze problemy byly sporadyczne.

[Novocaine]

Nie wiem nawet kiedy to ustało, po prostu już mi się nawet nie chce tego robić. Mam podobnie, jeśli chodzi o chłopaka - jest dużym wsparciem. Też chcialabym się przestać martwić albo wyłączyć w głowie ten głupi schemat dopowiadania sobie co się może stać... 

Pozdrawiam i dzięki za odpowiedź