Techniki terapeutyczne jako rodzaj inicjacji okultystycznej

[Gość]

Anna Wasiukiewicz: "Wiele technik terapeutycznych jest rodzajem inicjacji okultystycznej"

 

 

Niesamowita kobieta

"Młode ambitne psycholożki" mogłyby się dużo nauczyć od starszej koleżanki po fachu

[refren]

Obejrzałam ten wywiad, ciekawy materiał.

Szkoda tylko, że mało konkretnych przykładów.

Rzeczywiście ciekawa kobieta i odważna, bo mówi rzeczy dla współczesnych ludzi i systemu akademickiego obrazoburcze, co skutkuje często wykluczeniem i rozwaleniem kariery - może w Polsce jeszcze nie jest tak źle, jak w innych krajach europejskich i jakoś sobie pani funkcjonuje na obrzeżach "postępowego" świata. (Koleś, który z nią rozmawia co prawda niespecjalnie rozgarnięty, tylko leci w obecną mantrę narodowców -zły Kościół, zły świat, zgniła cywilizacja.)

Ogólnie się zgadzam, że psychologia i religia są w sprzeczności, ponieważ mają inne cele - psychologia chce, żeby człowiekowi było dobrze tu i teraz; religia katolicka chce, aby człowiek był zbawiony i pokazuje, że droga do tego jest trudna - Jezus nie ma łatwych rozwiązań, sam się dał ukrzyżować. Z drugiej strony Biblia i chrześcijaństwo uczą osiągnięcia wewnętrznego spokoju, odrzucają np. przejmowanie się rzeczami bez znaczenia, zamartwianie się, zniewolenie nałogami, przewlekły smutek, egoizm, który pęta człowieka - więc można szukać sposobu by pogodzić jedno z drugim, są psychoterapeuci katolicy, którzy tak robią i nie wiem czy trzeba ich potępiać czy wspierać na tej trudnej drodze.

Nie można wrzucać całej psychologii do jednego worka, bo w ten sposób przekreślimy wszelką pomoc służącą temu, aby człowiek poradził sobie z różnymi trudnościami. Nurty psychologii są bardzo różne i opierają się na różnej filozofii, tak samo różni są terapeuci - o różnych przekonaniach i metodach. Nie sądzę aby sprzeczna z religią była rozmowa z mądrym, doświadczonym człowiekiem, który potrafi doradzić i wyprowadzić z trudnych przeżyć, depresji, nerwicy. Pytanie oczywiście o podstawy - jaką ma wizję człowieka, jak interpretuje różne zjawiska psychiczne i zaburzenia - czy jego teorie psychologiczne nie zaprzeczają prawdzie o człowieku stworzonym przez Boga.

Ja najgorzej oceniam terapię psychodynamiczną, która się wywodzi z psychoanalizy, nie polecam nikomu religijnemu, bo ciężko takiej osobie będzie odnaleźć wspólny język z terapeutą, który uważa, że normy moralne i religia nas ograniczają, rodzina nas skrzywdziła, sumienie to tylko zasady wpojone w dzieciństwie, brak życia seksualnego prowadzi do nerwicy, człowiekiem kierują nieświadome pragnienia, a nie jego wybory, przekonania i to kim chce być. Choć są i psychologowie katoliccy, którzy pracują w tym nurcie, może to wygląda wtedy inaczej.

Katoliccy czy chrześcijańscy psycholodzy nawiązują często do Kazimierza Dąbrowskiego i Viktora Frankla - a byli to ludzie o zgoła innej filozofii życia niż np. Freud. Frankl uważał, że przyczyną nerwicy jest to, że człowiek został pozbawiony/pozbawił się poczucia sensu życia, potrzeba sensu życia jest ważniejsza niż wszystkie inne potrzeby i że człowieka nie można pozbawiać wymiaru duchowego i Transcendencji. Kazimierz Dąbrowski uważał m.in, że terapia nerwic nie może się odbywać kosztem pozbawiania człowieka wrażliwości moralnej, ludzie z nerwicą przejawiają wiele wartościowych dla społeczeństwa zachowań czy przekonań, ale społeczeństwo ich niszczy przez swoje amoralne zasady oraz że kryzys jest naturalną rzeczą w życiu człowieka, która prowadzi do jego rozwoju, jeśli się przejdzie przez kryzys w sposób konstruktywny. Jako rozwój uważał przechodzenie od egoizmu do altruizmu i od form prostszych do złożonych struktur psychicznych, gdzie pozytywny ideał moralny łączy w sobie różne przeciwieństwa (które wcześniej są źródłem nerwicy czy konfliktów, ale przestają być, gdy się włączą w realizację wyższych ideałów).

Moje streszczenie tych teorii jest subiektywne i amatorskie, dawno też nie zaglądałam do źródeł, więc jeśli ktoś uważa, że mówię bzdury, to się nie obrażę.

Na podstawie wieloletniego studiowania na kierunkach humanistycznych i czytania różnych materiałów wyprodukowanych przez akademików, mogę powiedzieć, że socjologia, nauki społeczne i zaraz potem psychologia to najbardziej lewicujące i antychrześcijańskie kierunki - przy czym jest różnica w programach uczelni państwowych a katolickich. Utrata wiary, o której mowa w wywiadzie często się zdarza i widziałam wiele przemian osób z tradycyjnych, religijnych szkół czy domów, które od postmodernistycznych studiów humanistycznych ulegały współczesnej indoktrynacji, co zresztą sama trochę przeszłam, choć i tak nie było jeszcze tak źle "za moich czasów" jak teraz. Widuję np. dziewczynę, która była katoliczką i skończyła liceum u sióstr zakonnych, a teraz jest humanistką, "filolożką" i biega na czarne marsze. Smutne.

[Gość]

jeśli ktoś uważa, że mówię bzdury, to się nie obrażę

refren, nie gadasz bzdur, no może trochę powiększyły się u mnie kompleksy, jak widzę tak dużą wiedzę i znajomość źródeł którymi dysponujesz, ale poza tym jest ok

[nvm]

I właśnie dlatego powinno się chodzić tylko do katolickich psychologów...

[Gość]

Przecież samo pisanie na tym forum (psychologicznym) to wstęp do upadku moralnego i okultyzmu.

[rupert]

Ja najgorzej oceniam terapię psychodynamiczną, która się wywodzi z psychoanalizy, nie polecam nikomu religijnemu, bo ciężko takiej osobie będzie odnaleźć wspólny język z terapeutą, który uważa, że normy moralne i religia nas ograniczają, rodzina nas skrzywdziła, sumienie to tylko zasady wpojone w dzieciństwie, brak życia seksualnego prowadzi do nerwicy, człowiekiem kierują nieświadome pragnienia, a nie jego wybory, przekonania i to kim chce być. Choć są i psychologowie katoliccy, którzy pracują w tym nurcie, może to wygląda wtedy inaczej.

 

U dobrego terapeuty psychodynamicznego nie powinno to wyglądać inaczej w zależności od tego jakie ma poglądy.

Gdzie on miałby te wszystkie poglądy przekazać, w sesjach na których nie pada ani jedno słowo od terapeuty ani pacjenta? W sesjach, w których pacjent mówi dużo, a terapeuta nie wydaje żadnych artykułowanych dźwięków (poprawka: "mhm" jest w słowniku języka polskiego: https://sjp.pl/mhm)? Czy w sesjach, w których terapeuta wznosi się na wyżyny aktywności i pyta czasem: "co Pan/Pani wtedy czuł(a)"?

[jurek222]

Ale czy ten technik jest do czegoś potrzebny