Chciałbym umrzeć

[nvm]

dla ego istnieje

Ale zgodnie z tymi klimatami, ego nie istnieje :)

 

Czego miałbym szukać, po co i w jaki sposób? Na czym miałoby polegać "poszukiwanie"?

[nvm]

Jak to czego? Tego czego pragniesz

Czyli czego?

[nvm]

To Ty się mnie pytasz czego pragniesz? Szukałeś tego czegoś Ty mi odpowiedz.

Ja szukałem? Czego szukałem?

 

Ok. Szukałem świętego spokoju.

Edytowane 5 Lutego 2018 przez Gość

[nvm]

A później święty spokój ewoluował w potrzebę zrozumienia czym jest oświecenie...

Nie przypominam sobie niczego takiego. :)

 

Dążenie do oświecenia jest dla mnie próbą ucieczki od życia, od siebie, od trudności, od problemów, od swoich emocji, od wyzwań, od niepewności. Jest chęcią pójścia na łatwiznę, tak to widzę.

[nvm]

nvm, a to sorry, moja nadinterpretacja Twoich poszukiwań

Jedyne co znalazłem, to koniec szukania. Przecież jeśli stawiam sobie chęć dotarcia "stąd" "tam" (do oświecenia), to zaprzepaszczam chwilę obecną. Jak taka postawa ma prowadzić do oświecenia? Oświecenie to miraż, fatamorgana :)

 

Obecnie "szukam" jedynie drogi do wewnętrznej jedności ze swoją duszą. Chcę z nią lepiej współpracować.

Edytowane 5 Lutego 2018 przez Gość

[nvm]

ale znalazłeś koniec szukania poprzez poddanie się. A nie poprzez zrozumienie. (Tylko nie pytaj zrozumienie czego )

Zrozumienie czego? Nie wierzę w zrozumienie. Wierzę w psychoterapię. Wierzę w od-uczenie się dysocjacji. Wierzę w uważność. Wierzę w poddanie. Wierzę w odwagę. Wierzę w radość. Wierzę w miłość. Wierzę w dobro. Edytowane 5 Lutego 2018 przez Gość

[nvm]

nvm, jak zapatrujesz się na swoje ego?

Tzn.?

[nvm]

Sednem wolności jest zrozumienie, kim naprawdę jesteśmy.

Nie kupuję tego. Nie rozumiem tego. Nie czuję tego. Złe polecenie lub nazwa pliku

 

Tzn., czy widzisz jakieś postępy w samoobserwacji?

Tak.

[nvm]

oho, widzę, że ego wróciło

Tak, a nawet nie. Moje ego jest chyba ciągle obecne, nie przypominam sobie, żeby gdzieś odchodziło Staram się jedynie korygować/powstrzymywać jego nadmierne wyskoki.

 

[nvm]

Ty, czyli kto się starasz powstrzymywać wyskoki ego?

Ja, czyli ja. Po prostu. Osoba. Indywidualna jednostka, obdarzona wolną wolą i rozumem Edytowane 5 Lutego 2018 przez Gość

[nvm]

Ego powstrzymuje ego?

Być może, z pewnej perspektywy, według pewnych narracji. Tych bardziej skrajnych, według mnie.

 

Jestem JA, jako osoba/jednostka. Jest moje ego. I jest moja dusza. Staram się wybierać swoją duszę, a nie swoje ego. Z różnym skutkiem :)

 

EDIT: Przykładowa sytuacja: moje ego czuję się poniżone (odżywa pewnie trauma z dzieciństwa) i chce się odruchowo odgryźć. W lepszych chwilach wybieram, żeby jednak tego nie robić, zaniechać tej reakcji. Wybieram wówczas w ten sposób swoją duszę :)

Edytowane 5 Lutego 2018 przez Gość

[nvm]

Ja siebie nie widzę jako osobę, widzę, że to ściema.

Ok, bądźmy zatem bardziej precyzyjni. Jestem subtelnym, świadomym bytem energetycznym. Świadomym duchem, obdarzonym wolą. Teraz piszę bardziej z obecnego czucia, wcześniejszy tekst był bardziej intelektualny.

 

Widzę siebie jako świadomość a w niej przejawy ego, które zbyt mocno czasem absorbują moją uwagę.

Na zdrowie :) Serio tak się widzisz, czy przyjąłeś taką perspektywę?

[nvm]

nvm, widzę siebie jako czysty byt bez żadnych cech, cechy są jedynie zmiennymi.

Ja tam nie widzę u siebie braku cech. Nie wiem nawet jak taki brak cech miałby wyglądać :) Widzę, że jestem subtelny i energetyczny. Widzę, że mogę kierować wolą.

 

Oczywiście wszystko zależy od tego gdzie jest moja uwaga, niestety zbyt często w tej osobie.

Poważnie? Piszesz od siebie? To nie jest przylgnięcie do duchowej perspektywy, wywołane zachwytem nad duchowymi materiałami?

 

[nvm]

Rozumiem, że Ty ten etap masz za sobą...

Jaki etap? Moim zdaniem przesuwanie się uwagi, to rzecz normalna i dziejąca się u praktycznie każdego. Przesunięcia mogą być mimowolne, ale można też celowo skupić na czymś swoją uwagę.

[anemon]

nvm, ja jestem na etapie zagubienia. Nic nie wiem, kompletnie nic. Wszystko to subiektywności a żadna prawda nie istnieje (takie mam poczucie), z niczym się nie identyfikuję (choć umysł wbrew mojej woli sam to robi i identyfikuje się z ciałem i umysłem) poprzez intelektualne zrozumienie. Więc nawet nie wiem kim jestem, i nie mam własnego zdania, dlatego, że mam dziesiątki zdań na dany temat, które są tylko subiektywnością, jedną z perspektyw. Mogę przybrać każde zdanie ale żadne nie jest moje. Dziwne to wszystko, przed duchowością miałem bardziej sprecyzowane poglądy.

Czyżby rewolucja poglądów zamiast ich ewolucji? Masz dostęp do perspektywy łączącej w sobie wszystkie pozostałe?

Zakładam, że niektóre z dostępnych poglądów są "bliższe Twemu sercu".

[neon]

nvm, ja jestem na etapie zagubienia. Nic nie wiem, kompletnie nic. Wszystko to subiektywności a żadna prawda nie istnieje (takie mam poczucie), z niczym się nie identyfikuję (choć umysł wbrew mojej woli sam to robi i identyfikuje się z ciałem i umysłem) poprzez intelektualne zrozumienie. Więc nawet nie wiem kim jestem, i nie mam własnego zdania, dlatego, że mam dziesiątki zdań na dany temat, które są tylko subiektywnością, jedną z perspektyw. Mogę przybrać każde zdanie ale żadne nie jest moje. Dziwne to wszystko, przed duchowością miałem bardziej sprecyzowane poglądy.

 

Tu się dokonała dezintegracja osobowosciowa, co konieczne jest w rozwoju duchowym, tylko niektórzy robią ta w sposób bardziej rozsądny. Duchowość, ta mistyczna, jest jak wspinaczka na k2 zima, niektórzy nie wracają. Jeżeli u kolegi dokonała się już przemiana, musi on zintegrować swoje jestestwo na nowym poziomie. Żeby wyjść z tego labiryntu, potrzebny mu będzie dobry fachowiec. Czyli tetapeuta. I mam nadzieję że kiedyś do takowego trafi.

[dr. Psycho Trepens]

Jestem za eutanazją na życzenie, każdy powinien mieć prawo umrzeć, zabity w sposób humanitarny, samobójstwo wcale nie jest łatwe. Skoro pomaga się przy narodzinach, to i pomoc powinna być w drugą stronę.