Presja życia "niezmarnowanego"

[Copyfighter]

Chcę podzielić się kolejną rzeczą, która mnie trochę denerwuje. W ostatecznym rozrachunku jednak sprawia, że czuje ogromną presję i stres.

 

Z każdej strony (media, autorytety, neofilozofia i co tam jeszcze) czuję się bombardowany komunikatami o tym, aby nie zmarnować życia.

"Życie jest takie krótkie, żyj każdym dniem. Nie marnuj swojego potencjału. Chcesz żałować na koniec życia?"

 

Jak widzę niektóre osoby, które na siłę starają się pokazać jak "intensywny" był ich dzień.

Życie jest ciekawe, ale między bardzo ciekawymi momentami jest sporo tych całkiem nieciekawych.

Nie chcę czuć wyrzutów sumienia z powodu tego, że ja mam, bo one są nieuniknione.

[Gość]

Dobrze jest nie zmarnować życia, więc sam taki komunikat wcale nie jest zły, ale jest on taki zazwyczaj, bo zazwyczaj dołącza się do niego błędną lub niepełną sugestię, czym jest niezmarnowane życie.

[( Dean )^2]

To jest dla mnie presja marketingowa.Firmy chcą sprzedać swoje towary i nakręcają taką spiralę dążeń.Przeciętny Polak zarabia koło 2500 na rękę,jakie cudowne marzenia i aspiracje można zrealizowac za taką kwotę?

[Gość]

niecały, co to znaczy zmarnować sobie życie? Jeśli ktoś lubi spokój, rutynę i np. książki to nawet w pierdlu się odnajdzie, a wystarczy tam dodatkowo zajebać innego osadzonego i masz celę tylko dla siebie. Komfort? - znużenie i marazm. Relacje społeczne? - złudzenie. Doświadczenia? elo już kiedyś odpowiedziała, tyle, że celowała w umiejętność mówienia i zaciekawienia tym innych. Jednak zasada ta sama.

[Gość]

Zmarnować sobie życie, to znaczy prowadzić je nieodpowiednio do własnych predyspozycji, a przykładem tego jest np. introwertyk pracujący jako przedstawiciel handlowy czy na innym stanowisku wymagającym częstotliwego i różnorodnego kontaktu z ludźmi.

Jaka była ta odpowiedź dotycząca doświadczeń?

[Gość]

Copyfighter, to daj na luz. Ja mam od kilkunastu mcy nudne zycie i wcale mi to nie przeszkadza. Wrecz czuje sie lepiej niz kiedys.

[Gość Duża Mi]

4 minuty temu, Heledore napisał:

Jak uważacie- czy wciąż pokutuje przekonanie, że życie niezmarnowane to to przeżyte na 100%?

W czasach ciągłej popularności wszelkiej maści coachów i innych mówców motywacyjnych - raczej tak. Ale realnie nie da się tak żyć na dłuższą metę (choć osobiście chciałabym).

[nvm]

W dniu 14.10.2017 o 11:23, Copyfighter napisał:

Chcesz żałować na koniec życia?

Koniec życia czyli moment umierania? Ta tak krótka chwila podczas której i tak raczej z pełną nadziei antycypacją będę wypatrywał ulgi w postaci śmierci?

Nie marnować życia czy nie marnować chwili obecnej? Czy dobrze przeżywam chwilę obecną? Czy czuję się w niej najlepiej jak tylko umiem? A może mogę coś poprawić? Bardziej osiąść w spokoju? Bardziej wybrać działanie wypływające z rozluźniającej radości? Bardziej oswoić się z wypływającym cieniem, rozświetlić mrok światłem?

Edytowane 13 Stycznia 2019 przez nvm

[Gość Duża Mi]

9 minut temu, Heledore napisał:

Rzeczywiście są wciąż tak popularni?

Nie mam bladego pojęcia jak to dokładnie wygląda teraz, ale myślę, że to zjawisko prędko nie zniknie, zwłaszcza, że żyjemy w czasach, w których wszędzie dookoła oczekuje się od nas wyrabiania 300% normy, nawet w czasie wolnym.

[wTymTygodniu]

To zjawisko nie zniknie szybko, bo to jest produkt systemu nastawionego na ciągły wzrost i coraz większą wydajność, efektywność. Coraz więcej wskaźników, coraz lepsze systemy kontroli wydajności pracowników, to tworzy presję i tak powstaje epidemia stresu, chorób cywizizacyjnych...

 

Jak zawsze, pojawił się i przeciwny trend - "slow life", slow food, ale to jest niszowe i nie każdy może sobie pozwolić na taki luksus, jeśli jest zabieganym trybikiem korpomachiny. Po jakimś czasie życia takim trubrm pojawiają się problemy z umiejętnością zrelaksowania się nawet mając na to chwilę czasu.