Wewnętrzny bóg

[Natla_Miness]

Mówi się o wewnętrznym rodzicu, wewnętrznym dziecku, itd.

Wiele się nazbierało postaci w głowie, każdy tutaj to zna. Raz głos w głowie karze cie za bycie słabym, innym razem domaga się spełnienia jakiejś zachcianki.

 

Ale zauważyłem u siebie pewne zjawisko. Nie mam tu na myśli tzw. wyższego Ja. Po prostu taką fantazję bycia ponad tym wszystkim, Całym złożonym światem, zależności ofiara-drapieżnik. Tego całego cyklu, w którym każdy siedzi. Dziś ty jesteś górą, a jutro po tobie. Raz zjada nuda, innym razem bezsilność wobec zdarzeń, wtedy nie ma nudy.

No i niestety nie oferuję recepty na to wszystko, chociaż ten akapit brzmi jak dobry marketingowy tekst zapraszający do sekty. (Jest jakieś rozwiązanie, który my mamy!)

Znany mechanizm problem-solution.

 

Czasem to fajne uczucie, żeby mieć władze, żeby pośmiać się z czyjejś głupoty. Albo dowartościować się kosztem kogoś niżej. Można też pomyśleć, że przecież Tesla też miał nerwicę, jakoś od razu milej na duszy. Pieprzony labirynt z którego nie ma wyjścia. Staram się nie śmiać z innych, itd. Ale też nie dlatego, że jestem taki dobry. Po prostu karma wraca. Nie ma nic za darmo.

 

I tutaj wkracza sens wątku. Poczuć się panem sytuacji, władać piorunami, wiedząc że nikt nam nie może zagrozić. Nikt nam nie odbierze, mogą dupki co najwyżej prosić o łaskę. Niech budują kościoły, a na środku mój wizerunek. Jednemu dam życie po śmierci, a drugiego bo jest rudy wyślę do smoły, rudy debil. Ale żeby była zasada dziel i rządź, jednemu rudemu dam większe łaski, zostanie moim kapłanem po prawicy, dzięki temu że dostał moc cudów ode mnie, będzie moją prawą ręką na tym padole. I będzie to rudy tłuścioch. Dlaczego on? Haha. Tylko ja to wiem.

 

Czy brzmi znajomo?

[Gość]

Czy brzmi znajomo?

Brzmi jak wewnętrzny dyktator

[AnissemSirch]

Ja czuję, że mam alter ego.