lęk przed bliskością

[NN4V]

...Pomyśl proszę, bo moim zdaniem, najlepiej odpuścić, szkodzisz tylko sobie. Zwłaszcza, że, jak sama mówisz, to szkodliwa osoba i jest duża szansa, że nigdy nie będzie żałował tego, co zrobił albo machnie na to ręką. Zresztą - co on Cię obchodzi?

 

Obsesja? Ile czasu jesteście po rozstaniu? Może za mało czasu minęło i tyle?

....

Natręctwo, od ktorego niełatwo się uwolnić. Bierze się z niezrozumienia (wywołującego dysonans poznawczy) przyczyn takiego nie innego potraktowania. Dysonans poznawczy ma charakter popędu i żadne myślenie nie zredukuje go w łatwy sposób.

[purple]

...Pomyśl proszę, bo moim zdaniem, najlepiej odpuścić, szkodzisz tylko sobie. Zwłaszcza, że, jak sama mówisz, to szkodliwa osoba i jest duża szansa, że nigdy nie będzie żałował tego, co zrobił albo machnie na to ręką. Zresztą - co on Cię obchodzi?

 

Obsesja? Ile czasu jesteście po rozstaniu? Może za mało czasu minęło i tyle?

....

Natręctwo, od ktorego niełatwo się uwolnić. Bierze się z niezrozumienia (wywołującego dysonans poznawczy) przyczyn takiego nie innego potraktowania. Dysonans poznawczy ma charakter popędu i żadne myślenie nie zredukuje go w łatwy sposób.

 

Ok, tylko skąd pewność, że to dysonans poznawczy, a nie uczucia? Przecież zauroczenie czy tam zakochanie nie przechodzi z dnia na dzień.

[NN4V]

...Ok, tylko skąd pewność, że to dysonans poznawczy, a nie uczucia? Przecież zauroczenie czy tam zakochanie nie przechodzi z dnia na dzień.

Uczucie zakochania może być zupełnie platoniczne. Nie wymaga interakcji drugiej osoby. Odrzucenie zakochania (bez poniżania) jest znacznie łatwiej przepracować.

 

Tutaj rozchodzi się o niegodne potraktowanie przez osobę, do ktorej żywi się uczucia. Szlag trafia poczucie wartości i dokłada się wiele innych efektów, których nie chce mi się teraz przypominać, bo sam niedawno miałem podobny problem. (Odruch wymiotny budzi się.) Wciąż powraca pytanie: dlaczego? Za co? Czym sie zasłużyło?

 

W każdym razie ze zwykłych odrzuceń (których nie zliczę) wychodziłem zwykle w czasie od kilku dni do kilku tygodni. Z niegodnego potraktowania około roku. A jestem i tak relatywnie odporny.

[purple]

Odrzucenie zakochania (bez poniżania) jest znacznie łatwiej przepracować.

 

Dla mnie łatwe nie było.

 

W każdym razie ze zwykłych odrzuceń (których nie zliczę) wychodziłem zwykle w czasie od kilku dni do kilku tygodni. Z niegodnego potraktowania około roku. A jestem i tak relatywnie odporny.

 

Co rozumiesz poprzez "zwykłe" odrzucenie? Chciałeś wziąć nr telefonu od dziewczyny, a ona nie dała? Na tej zasadzie? Takimi rzeczami to ja się w ogóle nie przejmuję na przykład.

 

Mnie odrzucił facet, w którym byłam zakochana. Zniknął sobie, narobił mi wcześniej nadziei, naobiecywał i powoli się odsuwał, a ja czekałam. Dlatego wydaje mi się, że tak źle to zniosłam, chociaż teoretycznie - gdzie tu "złe traktowanie"?. Poczułam się oszukana, a on był i jest egoistą nie z tej ziemi, ale cóż, miał prawo :). Oficjalnie nie byliśmy parą, nie musiał się przede mną tłumaczyć. Ale i tak czułam się bardzo pokrzywdzona i chciałam go za to ukarać, ale zrozumiałam, że mi to samooceny i dumy nie zwróci. Jednak ten proces trwał u mnie prawie rok. W pewnym sensie nadal trwa, ale borykam się z zupełnie innymi emocjami (brakiem akceptacji obecności jego osoby np.). Jak to wytłumaczysz?

[Przerażony234]

CZEŚĆ!

mam problem mianowicie wszedłem w związek z dziewczyną która ma lęk przed bliskością. Proszę powiedzcie mi jak podejść do takiej osoby? Czego najbardziej potrzebuje? Co robić a czego nie robić? Ostatnio po tym jak napisała mi przez komunikator że ma ten lęk i dlatego nie wie czy coś do mnie czuje i nie potrafi się zaangażować uniosłem się emocjami i stwierdziłem że potraktowała mnie jak śmiecia. Nie wiem co teraz boje się że ją zraniłem ciągle czekam na  następne spotkanie i znak od niej.