Czy wychowałam się w DDA czy DDD czy może obu?

[Kar1004]

Witam,

mam 23 lat i pochodzę z rodziny patologicznej to jest pewne, ale do czego to zaliczyć?

Mój ojciec pije odkąd pamiętam i od zawsze wariował, kiedy miał wypito poniżał mamę, bił ją. Na mnie ręki nigdy nie podniósł, ale znęcał się psychicznie. Krzyczał na mnie, że mam być cicho kiedy hałasowałam nigdy nie mogłam okazywać złości. Czego skutkiem w dzisiejszych czasach jest, że dusze w sobie emocje i stałam się taką tykającą bombą i jestem labilna emocjonalnie. Jeszcze do tego w wieku 6 lat mój brat zaczął mnie molestować seksualnie i to ciągnęło się przez cztery lata. Bił mnie i dusił kiedy nie chciałam się z nim "bawić". Teraz mam depresje. Jestem osobą z niską samooceną i niskim poczuciem własnej wartości. Nie widzę sensu życia. Ojciec nadal pije ostatnio gonił moją matkę toporem i rzucił w nią. na szczęście uciekła w ostatniej chwili do sąsiadów i się tam schroniła zanim z bratem z pracy nie przyśliśmy i zrobiłam to co dawno ona powinna zrobić zadzwoniłam na policje jak przyjechali to wstąpiłam razem z nimi do domu, żeby ojca znaleźć, który schował się na strychu. W końcu wzięli go na wytrzeźwialke i założyli mu niebieską kartę. A wcześniej brat mnie szantażował, żebyśmy seks uprawiali. Chciałam go podać za krzywdy, które mi wyrządził, ale moja wola zaczyna się łamać, ponieważ ojciec zaczyna coraz bardziej wariować. Chodzę na psychoterapie i moja terapeutka twierdzi, że mój ojciec ma psychozę alkoholwą. I co mam robić kiedy wszystko naraz się sypie i życie jest takie do dupy?

[vifi]

Kar1004, DDA to nie tyle opis rodziny co syndromu ciągnącego się za (dorosłym) dzieckiem. Być może wiele z tych cech będzie do Ciebie pasowało.

Przede wszystkim jest ważne czy z nimi dalej mieszkasz i jak sobie radzisz z życiem i ze sobą. Terapia może Ci pomóc jakoś się posklejać. Polecałbym Ci poszukać jakieś organizacji, która zajmuje się pomocą osobom doświadczającej przemocy domowej. Może z nimi będzie Ci łatwiej niż samej.

[beznadziejny94]

Jeśli ktoś jest DDA to moim zdaniem tez jest DDD przynajmniej w większości przypadków. Trochę późno z tą reakcją policji (po tylu latach). A z bratem to tez nie powinno mu ujść, bo jeśli nic nie zrobisz tak jak w przypadku ojca to samo się nie zrobi. I on pewnie nie zaprzestanie.

 

Ja osobiście reprezentuje ta mniej drastyczna grupe (DDD), i zamierzam nie dlugo uciec za granice, by odpocząć psychicznie.

Trzy mam kciuki za Ciebie i pozdrawiam.

[Kar1004]

W sumie dalej mieszkam z rodzicami, ale chciałabym się już usamodzielnić i sama mieszkać. Tylko boje się mamę samą zostawić w domu. Próbuje jej ciągle przekonac żeby szła do schroniska dla kobiet. Ja mówię jej że dam się radę sama chociaż w to wątpię wykorzystam te chwile samotności, żeby się ciąć. Jak mówiłam jestem osobą w depresji. A poza tym mam niskie poczucie własnej wartości. Nie lubię siebie, ciągle uważam, że nic nie jestem warta. W sumie gardzę sobą i brzydzę. Ciężko jest mi otworzyć się przed ludźmi.

Chciałam brata pozwać, ale za dużo rzeczy się naraz dzieje. A ja jestem osobą która nie potrafi się skupić na wielu rzeczach naraz bo to później zaczyna mnie przerastać. I wlaśnie teraz już dla mnie jest tego za wiele.

[warrior11]

Kar1004, Musisz wiedzieć,że jesteś bardzo dzielna,wiele wycierpiałaś a mimo to,wbrew przeciwnościom losu,chcesz walczyć o siebie..postaraj się rozwiązywać problemy stopniowo,małymi kroczkami,nie wszystkie naraz,wtedy będzie Ci łatwiej ..i bądź bardziej wyrozumiała dla siebie samej,to,co się działo,to nie była Twoja wina,nigdy sobą nie gardź,bo jesteś młodą,wartościową dziewczyną.