Jak radzić sobie z depresją i uczuciem osamotnienia?

[Zmęczona_życiem]

Jak radzić sobie z depresją i uczuciem osamotnienia, niezrozumienia...? Czy spotkało was stwierdzenie, że nic wam nie jest tylko się nad sobą użalacie... że musicie wziąć się w garść? Jaki macie do tego stosunek? Co zrobić by do końca nie zwariować? Jak radzicie sobie z chorobą i z podejściem innych ludzi do was? Jak inni ludzie na was reagują? Czy macie wsparcie bliskich?

[Gość]

Poszukać ludzi, którzy zrozumieją albo chociaż będą akceptować i wtedy będzie można się poczuć dobrze by się zmotywować do jakiegoś działania i pracy nad sobą.

[lukasz_92]

Czy spotkało was stwierdzenie, że nic wam nie jest tylko się nad sobą użalacie... że musicie wziąć się w garść? Jaki macie do tego stosunek?

Tak, spotkało. A gdybym był zupełnie zdrowym człowiekiem - od razu coś takiego pojawiłoby mi się w głowie. Jeżeli nie będziesz rozdrapywać swojego nieszczęścia i nie masz ciężkiej depresji - to są duże szanse że zignorowanie cierpienia poprawi Twoje samopoczucie.

Zdrowe osoby podchodzą do depresji bardziej mechanicznie (no bo skąd mają rozumieć przyczyny).

 

Co zrobić by do końca nie zwariować?

Coś, co nie będzie myśleniem nad sobą i swoim życiem. Choćby poszukiwanie tego co robić - by do końca nie zwariować.

 

Czy macie wsparcie bliskich?

Nie szukaj zrozumienia, wg mnie ono Ci nie pomoże.

[Zmęczona_życiem]

lukasz_92, Mam zdiagnozowaną ciężką depresję z nerwicą i mocnymi zaburzeniami lękowymi i moja depresja jest wywołana ogromnym stresem i traumatycznym zdarzeniem... Nie jest to zwykła depresja przejściowa... Walczę z nią już od miesięcy...

[Gość]

Zmęczona_życiem, a co to za zdarzenie jeśli można wiedzieć?

[Zmęczona_życiem]

Nie chcę o tym pisać... przykro mi... ale jest to dla mnie zbyt ciężkie... dodatkowo bardzo dużo pracuję i na co dzień w pracy i w życiu prywatnym towarzyszy mi ogromny stres.. Także nie jest łatwo..