Obojętność.

[Shisui]

Witam chciałbym się podzielić z wami sowim problemem, którego sam nie jestem w stanie nazwać czy też zindentyfikować.

Zacznijmy od początku roku 2012 zmieniłem pracę 4 września rozpocząłem chodzić do nowej pracy, która jakby wyssała ze mnie życie, pracodawca tylko wymagał, że po prostu byłem w ciężkim szoku, ale musiałem pracować wyjścia nie miałem potrzebowałem pieniędzy, to też trochę podłamało mi psychikę, straciłem poczucie wartości, zacząłem ciągle rozmyślać o kobiecie, która mi się kiedyś podobała, cały czas o niej myślałem, dobijałem się, życie bez niej przestało nie miało sensu, jednak w głębi psychiki wiedziałem, że ona nie jest dla mnie, a chwile które w głowie sobie układałem były zwyczajną projekcja, które nie miałaby odzwierciedlenia w rzeczywistości w związku z tym nie starałem się nic naprawić, załamałem się też ową pracą bo myślałem, że jestem coś więcej warty, męczyłem się tak rok czasu na niczym się nie mogłem skupić, brak koncentracji, ciągła senność nawet pomimo spania po 10 godzin, po prostu był to ciężki okres, ale jakoś w miarę z upływem czasu chyba mi się udało z tego wybrnąć i tu się własnie zaczyna pytanie czy aby na pewno ?.

Obecnie żyje sobie z taka jakby obojętnością na wszystko nie dbam nawet o obowiązki jakby moje plany życiowe, marzenia wszystko przestało mieć znaczenie, nic praktycznie mnie nie interesuje chce tylko jeść. spać itd. Nie wiem co się ze mną stało kiedyś miałem ambitne plany, zaparcie do ich realizacji a dzisiaj kiedy o tym pomyśle nie widzę nic, obojętna mi jest życie, obojętne mi jest umieranie jakby moje stare "ja" umarło, jakbym się zmienił, czasem marzenia na chwile wracają plany również ale to tylko na kilka godzin albo na dzień, potem znów powraca ten przykry stan w którym nie mogę się na niczym skupić, nic mi się nie chce i czuje jakby mój mózg ciągle spał, nawet jadąc rowerem czuje, że działam na zwolnionych obrotach, przywłaszcza mnie to już dlatego piszę do was z zapytaniem co mi dolega, tak nie da się żyć, kiedyś miałem bujną wyobraznie, która wybiegała w przyszłość planując co będę dalej robił, jak zamierzam żyć a dziś również ją mam, ale o tym nie myślę tylko o jakiś pierdołach.

Nie mogę tak żyć proszę o pomoc, za wszelkie sugestie szczerze dziękuję, jeśli nie ten dział proszę moderatora o przeniesienie.

[Ellwe]

Obojetnosc na wszystko, ciagla potrzeba snu i brak realuzacji jakichkolwiek celow...ja tak mam jak mnie bierze depresja. Moze to zwykla apatia albo przemeczenie ale lepiej zebys nie brnal w to dalej i wybral sie przynajmniej do psychologa.

[Shisui]

Ellwe dziękuję za wypowiedz, przemęczenie to raczej nie jest, bo praktycznie nic nie robię, wróciłem na studia i nic mi się nie chce jak tak dalej pójdzie to marny mnie czeka los a nie tak wszystko sobie wyobrażałem. Szkoda, że w tym chorym kraju ludzie z takimi własnie problemami nie mogą tak po prostu pójść do psychologa, wszędzie trzeba płacić, może mój stan się pogorszy mam nadzieję jednak, że nie, ale obecnie nie mam pieniędzy na psychologa, więc będę musiał do czasu ich zorganizowania radzić sobie jakoś inaczej.

[Ellwe]

Shisui, mozesz pojsc do psychologa w ramach NFZ. Nie wiem w jakim miescie mieszkasz, ale np. u mnie oczekiawnie na wizyte to okolo 2-4 tygodnii. To nie tak duzo. Musisz miec tylko skierowanie od rodzinnego. Mozesz tez pojsc odrazu do psychiatry, terminy sa podobne i on Cie skieruje na terapie.

Ciezko mi powiedziec co moglbys robic w tej chwili. Na pewno sport moze pomoc. Nie bede opowiadala Tobie banalow o pozytywnym mysleniu i piciu herbatki z dziurawaca, bo na mnie takie rzeczy nie dzialaja, ale...jedna dobra rada, nie rozpamietuj przeszlosci bo to nic nie daje a tylko pogorszy Two stan.

[Gość]

Obojetnosc na wszystko, ciagla potrzeba snu i brak realuzacji jakichkolwiek celow...

Ja mam tak od zawsze. Czy depresja może być częścią osobowości?

[wiejskifilozof]

Nie wydaje mi się,że można być obojętnym na wszystko.

[Ellwe]

monooso, http://www.centrumdobrejterapii.pl/materialy-dla-pacjentow,depresyjne-zaburzenia-osobowosci,50.html

Znalazlam cos takiego na ten temat

 

-- 07 paź 2014, 20:20 --

 

detektywmonk, Mozna. Moze nie bez przerwy, ale ja np. miewam takie okresy,

[wiejskifilozof]

Sama piszesz,że nie można bez przerwy.

[Gość]

monooso, http://www.centrumdobrejterapii.pl/materialy-dla-pacjentow,depresyjne-zaburzenia-osobowosci,50.html

Znalazlam cos takiego na ten temat

Pasuje ale ja jestem tak popieprzony, że do mnie większość pasuje. Co do obojętności to od zawsze mam w dupie wszystko, prace, związki, hobby, no wszystko, nawet swoją przyszłość. Nic mnie nie interesuje, wolę siedzieć samemu i gapić się w ścianę.

[Shisui]

monooso dopadło mnie to samo, tylko, że momentami mam taki błysk, że jednak coś tam chce ale to tylko momentami, no cóż chyba pójdę do lekarza rodzinnego po skierowanie do psychologa a ten może przepisze mi jakieś placebo albo może naprawdę coś skutecznego, mam nadzieje tylko, że nie będzie zbyt drogie bo nie kupie.

[Gość]

monooso dopadło mnie to samo, tylko, że momentami mam taki błysk, że jednak coś tam chce ale to tylko momentami, no cóż chyba pójdę do lekarza rodzinnego po skierowanie do psychologa a ten może przepisze mi jakieś placebo albo może naprawdę coś skutecznego, mam nadzieje tylko, że nie będzie zbyt drogie bo nie kupie.

Taki błysk jak to nazwałeś mam BARDZO rzadko i to przez parę krótkich chwil ale nie wydaje mi się aby to był błysk normalności, a bardziej czegoś w rodzaju hipomanii, przynajmniej u mnie ponieważ wtedy jestem pełen energii, chcę za wszystko się brać, mam dobry humor itp. Popadam z jednej skrajności w drugą. Jak ja pójdę do psychiatry to mu powiem, że chcę najtańsze leki na rynku bo nie mam w ogóle kasy i oczywiście refundowane w 100%.

[Shisui]

No cóż przejdę się do tego lekarza, jak coś będę zdawał relacje na bieżąco o lekach i ich skuteczności :)

[noszila]

monooso, http://www.centrumdobrejterapii.pl/materialy-dla-pacjentow,depresyjne-zaburzenia-osobowosci,50.html

Znalazlam cos takiego na ten temat,

 

Pasuje, wszystko niestety pasuje.... Ale wiecie co, to chyba w jakiś sposób ewoluuje, bo jeszcze jakiś czas temu człowiek płakał z bezsilności, ze smutku i żalu, a dziś...cóż...nawet płacz wydaje się bez sensu, bo i po co? Nie mogę, nie potrafię. Wszystko, nawet dni, zlały się w jedną całość , nic ich nie oddziela, są takie same....tak samo obojętne i przytłaczające...

[Gość]

Pasuje, wszystko niestety pasuje.... Ale wiecie co, to chyba w jakiś sposób ewoluuje, bo jeszcze jakiś czas temu człowiek płakał z bezsilności, ze smutku i żalu, a dziś...cóż...nawet płacz wydaje się bez sensu, bo i po co? Nie mogę, nie potrafię. Wszystko, nawet dni, zlały się w jedną całość , nic ich nie oddziela, są takie same....tak samo obojętne i przytłaczające...

Oczywiście, że ewoluuje. U mnie wszystko już dawno temu zlało się w jedną całość, każdy dzień taki sam. Jeszcze jakiś czas temu byłem w stanie wegetatywnym, a na dzień dzisiejszy to nie żyję, nie istnieję, nie ma mnie, puk puk - pusto. Myślę, że od tego siedzenia samotnie w domu trochę mi odbiło, nie wiem czy to będzie jeszcze w ogóle do odwrócenia.

[noszila]

Jedyne co się więc zmienia, to tylko nasz wiek?? :/

[Gość]

Jedyne co się więc zmienia, to tylko nasz wiek?? :/

Wygląd też.

[noszila]

To nadal niewiele :/ dziwna jest ta obojętność. Z jednej strony patrząc jest chociaż lepsza, niż złość, żal, smutek czy gniew. Albo co gorsza razem wzięte. Przynajmniej więcej spokoju w człowieku...

[Gość]

U mnie ta obojętność wynika z zaburzeń osobowości, nerwicy, fobii i w konsekwencji nic nie robienia. Jak pozbędę się swoich problemów i zacznę jako tako żyć to myślę, że również obojętność zacznie topnieć.

[noszila]

Zgadzam się z Tobą, tylko czasem brakuje pomysłów, jak pozbyć się właśnie tych problemów, skoro i chęci już brak :/

[Shisui]

A więc tak byłem i lekarza rodzinnego, skierował mnie na badania, morfologię, badanie moczu, biochemię. Wyniki perfect, zero jakichkolwiek chorób, anemii, cukrzycy itp. Wychodzi na to, że to rzeczywiście problem podłoża psychicznego, Psycholog na NFZ w mojej miejscowości dopiero w przyszłym roku, narazie mogę się udać do psychiatry z dnia na dzień, bo 1 wizyta za darmo, potem za kolejne trzeba płacić, a po jednej wizycie nie sądzę aby w jakiś sposób mi pomógł a płacić za wizyty nie mam z czego, więc do momentu uzbierania środków umieram sobie dalej.

[noszila]

Tylko 1 wizyta za darmo? A kolejne? To prywatna przychodnia?

A nie masz możliwości dojechać chociaż do jakiejś innej miejscowości żeby móc szybciej skorzystać z pomocy psychologa?

[Shisui]

Tylko 1 z psychiatra za darmo reszta odpłatna, to prywata przychodnia, ale ma kontrakt z NFZ i terminy są dopiero w przyszłym roku. Mieszkam w centrum Wrocławia, poza tym myślę, że w innych miejscowościach będzie podobnie, sama lekarka, która dawała mi numer mówiła, ze terminy mogą być dopiero w przyszłym roku, Paranoja.

[noszila]

Nie do pomyślenia, żeby nie można było szybciej dostać się do specjalisty :/ jeśli jednak masz możliwość ewentualnego dojazdu, to chociaż podzwoń po bliskich ale mniejszych miejscowościach, bo np. w moich stronach można do psychiatry na NFZ dostać się w ciągu miesiąca, czasem szybciej nawet i każda wizyta jest refundowana, więc warto popytać po okolicznych miastach.