Czy warto mieć faceta ? / kobietę ?

[Gość]

tropiciel, nie? Jak to nie przejrzyj swoje wypowiedzi i stwierdzisz sam, że tak jest. A prawda jest jedna każdy w życiu dokonuje swoich własnych wyborów, Ty chcesz coś poświęcać to poświęcaj twoja sprawa, abyś nigdy nie żałował...My będziemy się przytulać !!! I do swoich drugich połówek i do dzieci.

 

gusia, ochlon, przedstawiam swoj punkt widzenia, najwyrazniej rozny od Twojego ale to nie powod by negowac to jak ja czy Ty widze swiat

[Candy14]

Arasha, rano, wieczorem, w poludnie, w czasie gotowania obiadu, kapieli, kiedy tylko nam sie zachce

[Arasha]

Arasha, rano, wieczorem, w poludnie, w czasie gotowania obiadu, kapieli, kiedy tylko nam sie zachce

Tego się obawiałam

[Arhol]

Arasha, Wydaje mi się że masz jakąś spaczoną wizje tego wszystkiego,jakoby facet to władczy ogr/troll który "zapnie" cię wtedy kiedy będzie miał ochotę,a będzie miał na to ochotę 99% czasu,nie,czasy żon-niewolnic minęły D: (Chyba że trafisz na sku*&*/oszołoma)

 

Co do tematu,jak mówiłem,że i warto i nie,też trzeba przede wszystkim mieć w sobie jakąś stabilność emocjonalną (choćby częściowo) i tą je**ną samoocenę na jako-takim poziomie,lub przynajmniej nie roztrząsać tego wiecznie,bo inaczej choj dupa kamieni kupa i tak z tego wszystkiego choćbyśmy trafili na nie wiem jak zajebistą/ego partnera/kę,nie wolno uzależniać emocjonalnie,własnego szczęścia,przede wszystkim mieć psychikę na tyle silną by lubić własne towarzystwo i nie posypać się jak domek z karciochów na wietrze po rozstaniu D:....

[Gość]

Arasha, trzeba przede wszystkim mieć w sobie jakąś stabilność emocjonalną (choćby częściowo) i tą je**ną samoocenę na jako-takim poziomie,lub przynajmniej nie roztrząsać tego wiecznie,bo inaczej choj dupa kamieni kupa i tak z tego wszystkiego choćbyśmy trafili na nie wiem jak zajebistą/ego partnera/kę,nie wolno uzależniać emocjonalnie,własnego szczęścia,przede wszystkim mieć psychikę na tyle silną by lubić własne towarzystwo i nie posypać się jak domek z karciochów na wietrze po rozstaniu D:....

Żeby to było takie proste jeszcze... stabilność emocjonalna, właściwa samoocena, nie uzależniać się, lubić siebie. Żadnego punktu nie udało mi się spełnić znaczy lepiej się nie wiązać z nikim w moim przypadku. Na razie jestem na etapie klejenia domku z kart. Taśmą samoprzylepną

[Arhol]

Nigdzie nie napisałem że to proste,przeciwnie,ciężko w k***e mać D:

[Gość tosia_j]

Nicholas1981, co za prowizorka, pomysl o superglue

[cyklopka]

Arhol, możesz ludziom tłumaczyć, że związek ich nie wyleczy z choroby psychicznej, a oni dalej będą czekać na wróżkę, karocę i księcia/księżniczkę.

 

Najpierw się trzeba wziąć za siebie, a potem dopiero da się wchodzić w zdrowe relacje. Jak mi kto jeszcze raz napisze, że łatwo powiedzieć, to kopnę.

 

-- 28 sie 2014, 14:39 --

 

[zmęczona_wszystkim]

 

Najpierw się trzeba wziąć za siebie, a potem dopiero da się wchodzić w zdrowe relacje. Jak mi kto jeszcze raz napisze, że łatwo powiedzieć, to kopnę.

 

Zgoda, ale to wzięcie się za siebie i wyleczenie może trwać latami. Czy aby na pewno trwanie w tak długim okresie bez nawiązywania relacji, co jest naturalną potrzebą, sprzyjałoby kuracji? być może po tym okresie ktoś by się znowu załamał, że życie mu przeleciało przez palce, a on/ona stracili mnóstwo fajnych okazji.

[Arhol]

To miecz obosieczny,relacja może niby pomóc,ale może styrać łeb jeszcze bardziej jak izolatka gdy się syćko rozyebie.

Imho jeśli już,wszystko zależy od tego jak bardzo zryty beret mamy i co sobą prezentuje 2 strona D:

Fckin lottery

[carlosbueno]

 

Najpierw się trzeba wziąć za siebie, a potem dopiero da się wchodzić w zdrowe relacje. Jak mi kto jeszcze raz napisze, że łatwo powiedzieć, to kopnę.

 

Zgoda, ale to wzięcie się za siebie i wyleczenie może trwać latami. Czy aby na pewno trwanie w tak długim okresie bez nawiązywania relacji, co jest naturalną potrzebą, sprzyjałoby kuracji? być może po tym okresie ktoś by się znowu załamał, że życie mu przeleciało przez palce, a on/ona stracili mnóstwo fajnych okazji.

 

Też racja, ja jestem jaki jestem od urodzenia trudno to nawet chorobą nazwać, raczej typem czy zaburzeniem osobowości i raczej nigdy nie będę w pełni normalny, póki co jestem sam ale nie dlatego że uważam się za chorego. I tak straciłem już kilkanaście lat dorosłego życia i z wiekiem się coraz mniej atrakcyjny robię, nie ma na co czekać.

[lukasz84pe]

Ja jakbym miał czekać aż wynormalnieję to 80tki bym nie zdążył nikogo poznać. Byłem w czterech związkach, z czego raz sam odszedłem, a 3 razy decyzja o rozstaniu była mniej lub bardziej po drugiej stronie. Jakby nie byłem zaburzony to prawdopodobnie któryś z tych 3 związków by mógł się udać lub trwać dłużej niż trwał, ale szanse na to że kiedyś znormalnieję są nikłe, bo jestem jaki jestem od zawsze, więc szukam dalej licząc że w końcu jakiejś dziewczynie nie będzie przeszkadzać to jaki jestem.

[cyklopka]

zmęczona_wszystkim, nie no wiadomo, że a) często już jesteśmy mimo choroby w jakichś relacjach (rodzinnych, miłosnych, sąsiedzkich, koleżeńskich), b) i w czasie choroby i leczenia poznajemy ludzi. Tyle, że im lepiej będziemy sobie radzić ze sobą, tym lepiej będzie nam z innymi.

 

Nie mówię, żeby czekać z jakimikolwiek kontaktami do całkowitego wyzdrowienia, tylko żeby w najgorszych momentach nie chwytać się drugiego człowieka (zwłaszcza nowo poznanego) albo wyobrażenia o nim, jak tonący brzytwy.

[Candy14]

wyleczenie? niektorych zaburzen nie da sie wyleczyc ... ale nauczyc sobie z nimi radzic i kontrolowac nie trwa lata, Nie trzeba byc normalnym zeby tworzyc udany zwiazek...trzeba miec tylko swiadomosc swojego pokrecenia i trzymac je w ryzach

[Kalebx3 Gorliwy]

wyleczenie? niektorych zaburzen nie da sie wyleczyc ... ale nauczyc sobie z nimi radzic i kontrolowac nie trwa lata, Nie trzeba byc normalnym zeby tworzyc udany zwiazek...trzeba miec tylko swiadomosc swojego pokrecenia i trzymac je w ryzach

Swietnie to ująłaś Candy . Tak własnie trzeba miec tęświadomośc , znac swoje słabości i mocniejsze strony , a to co szkodliwe i krzywdzące naszą drugą Połowkę starać sie opanować, zdusić . U mnie często są to słowa w złości podczas kłótni z Żoną .Potem tego żałuje . Jednak czasem udaje mi się nie wybuchnąć, zamilczeć i nie wypowiedzieć krzywdzących słów .Gdy już ochłonę cieszę się ,że tym razem udało się pokonać chore wybuchy impulsywnej i krzywdzącej złości , niedobrych słów.

I zawsze dąże do tego by nie zakończyc dnia bez pogodzenia się .

[Candy14]

Gdy już ochłonę cieszę się ,że tym razem udało się pokonać chore wybuchy impulsywnej i krzywdzącej złości , niedobrych słów.

ja mam tak samo..juz nie nakrecam sie a kiedy czuje ze plyne mowie stop

[Arhol]

Nie mówię, żeby czekać z jakimikolwiek kontaktami do całkowitego wyzdrowienia, tylko żeby w najgorszych momentach nie chwytać się drugiego człowieka (zwłaszcza nowo poznanego) albo wyobrażenia o nim, jak tonący brzytwy.

This,w razie czego, w "najgorszym" kryzysie,2 strona to nie jest ratunek,jeśli nasze problemy nas przerastają w stopniu "zbyt znacznym",nie znaczy że "przelewając" je na 2 stronę nastąpi cudne uleczenie.

Tyle, że im lepiej będziemy sobie radzić ze sobą, tym lepiej będzie nam z innymi.

+1 D:

Wydaje mi się,że te "podwaliny" czy jak to nazwać dystansu do siebie,ludzi,stabilności trzeba mieć choć w minimum,ewentualnie zdawać sobie sprawę z własnego "szaleństwa" i coś z nim robić (choćby minimalnie),albo nie przerzucać go na "2 stronę" jeśli niewiele z tym robimy,ale to wydaje mi się wręcz niemożliwe do realizacji,by w razie czego "odciąć" emocje i problemy i zapuszkować je tylko we własnej głowie.

2 człowiek (imho) nie może służyć jako "emocjonalny sracz" gdzie przerzucimy na niego wszystkie nasze kłopoty,emocje i resztę..bo to zwykle prowadzi donikąd.

Nie znaczy też,że trzeba być "całkowicie" ogarniętym,jak długo jakoś sobie radzimy z problemami,zaburzeniami,wadami i pracujemy nad nimi,tak myślę też że można próbować jakiejś relacji,człowiek to nie maszyna że musi być wszystko "perfekcyjne",jednak im bliżej tej nazwę to "idealnej stabilizacji" umysłowo-emocjonalnej,tym lepiej.