chyba ddd... proszę o pomoc

[lillka]

To znowu ja. Nowy rok zaczął się dość dobrze, zaliczyłam dwie wizyty u psychologa, ale to dopiero wstęp... długa droga przede mną. Znów zauważyłam w sobie kolejne silne pragnienie. Niesamowicie potrzebuję czyjejś uwagi, kogoś, kto najzwyczajniej w świecie zaopiekuje się mną, zrobi herbatę gdy dopada mnie choroba albo po prostu przytuli/porozmawia, gdy znów się rozsypuję. Od prawie roku spotykam się z chłopakiem, którego ostatnio bardzo od siebie odpycham. Z jednej strony oczekuję od niego (w głębi serca żądam!!) żeby otoczył mnie opieką, choć wprost mu tego nie powiem. Za chwilę izoluję się od niego, bo nie dostaję tego, czuję się zawiedziona, zraniona, a na niego jestem zła. A przecież wiem, że nie czyta mi w myślach... Nie stać mnie na szczerą rozmowę z nim, wstydzę się swojej potłuczonej psychiki. Wciąż uciekam w "poradzę sobie sama", a wcale sobie nie radzę. Nie wiem, co dalej z nami będzie.