Po czym poznać, że jestem zdrowa?

[L.E.]

Moje pytanie kieruję przede wszystkim do Pani ekspert i osób, które są już zupełnie lub prawie wyleczone.

Zostało mi już kilka tygodni do końca terapii (ale tego faktu nie chcę tu za dużo omawiać).

Problem jest w tym, że nie umiem stwierdzić, czy jestem zdrowa czy nie.

Pierwsze objawy zaczęły mi się pojawiać w wieku kilku lat i teraz 20 lat później nie wiem do końca, co jest zdrowe a co nie?

Sytuacja wygląda tak, że jestem obecnie w stanie poradzić sobie z każdym objawem, lękiem czy obniżonym nastrojem, kompulsje i obsesje w śladowych ilościach się gdzieś tam przewijają, ale nie są jakieś bolesne czy męczące.

Z drugiej strony te objawy stale są.

Jestem w stanie normalnie funkcjonować, ale w stanie maksimum objawów też byłam, więc nie jest to wyznacznik.

Sama więc nie wiem, jak to jest. Jak wy myślicie?

[Candy14]

Jestem w stanie normalnie funkcjonować, ale w stanie maksimum objawów też byłam, więc nie jest to wyznacznik.

No ale chyba jest roznica w jakosci funkcjonowania? Ja nadal jestem DDD, nadal mam jazdy - roznica jest taka ze je kontroluje.. przedtem sobie z nimi plynelam. To jednak ogromna roznicaz dla mnie i mojego otoczenia

[L.E.]

Oczywiście, że jest różnica.

Ale po prostu nie wiem, czy już jest tak, jak powinno być, czy może być lepiej...

[Candy14]

L.E., nad tym chyba pracuje sie dalej przez cale zycie nawet juz bez yterapeuty. Ja wciaz nad soba pracuje bo wydaje mi sie ze moze byc jeszcze lepiej

[L.E.]

Candy14, niby tak, ale ja nie jestem czasem pewna, czy coś jest moją wadą czy zaburzeniem...

[Candy14]

L.E., nad wadami tez sie pracuje .. wiec w sumie co za roznica :)

[nieboszczyk]

można poznać po opinii innych,po popularności i po mniejszej ilości awantur.oraz po wewnętrznym dobrym samopoczuciu

[L.E.]

nieboszczyk, to nie jest takie proste. Choćby dlatego, że ja się zawsze mocno ukrywałam i większość ludzi wokół mnie nawet nie wiedziało, że jest ze mną coś nie tak.

[Christopher28]

jeśli nie wiesz, czy jesteś zdrowa, to nie jesteś

 

to znaczy, możesz być po części zdrowa, może być lepiej jak było, owszem

 

co wcale nie oznacza, że namawiam na kontynuowanie terapii, może można samemu dalej

 

prawdziwa terapia powinna zmienić człowieka od podstaw, przemieniać go dogłębnie, poprzestawiać mechanizmy wewnętrznego funkcjonowania, a nie tylko objawy wyciszyć

 

sam się wydobyłem z potężnej nerwicy, która nota bene też dobrze maskowałem przed innymi i przed sobą

 

zawsze może być lepiej, tym bardziej jak ktoś ma wątpliwości, a nawet jakby myślał, że jest już dobrze, to i tak może być lepiej

 

trzeba tylko przepracować wszystko - poznać przyczyny zaburzeń, ocenić charakter, funkcjonowanie, zastosować odpowiednie metody "leczenia" i działa... :)

 

tak, tak, wiem, wcale to nie takie proste...

[Candy14]

jeśli nie wiesz, czy jesteś zdrowa, to nie jesteś

a mozna to wiedziec? przeciez to nie grypa kiedy mija goraczka i bole miesni i czujesz sie dobrze.

Bagaz psychiczny nosi sie przez cale zycie a terapia pomaga sie z nim uporac i zmienic sposob myslenia o nim. Ja zawsze bede DDD i nic tego nie zmieni. Moge jedynie radzic sobie z tym w zyciu i umiec niedopuszczac by to na nie wplywalo

[Christopher28]

uważam, że można wiedzieć - jak z każdą innym zaburzeniem, na przykład jak jest ból głowy i mi on przechodzi, to przecież wiem o tym, jak mam lęk wobec zwierząt, to jak z tego się wyleczę, bawię się z psami itp.

 

tak samo jest z nerwicą, tylko to trochę bardziej skomplikowana sprawa, niemniej w przypadku rzeczywistego wyzdrowienia, różnica powinna być na tyle znacząca, że osoba powinna to jasno odczytywać, powinna czuć się tych sprawach zupełnie innym człowiekiem (przynajmniej ja się tak czuję)

 

bagaż psychologiczny można czasem przebudować, może nie uda się sięgnąć do tego, co jest na samym dnie, ale może część zawartości da się wymienić :)

 

zupełnie inaczej stawiam cel terapii czy jakichkolwiek działań podejmowanych na rzecz zdrowia psychicznego osoby znerwicowanej - liczne przypadki (w tym mój) pokazują, że nie jest to choroba nie uleczalna, że potrzeba nie tylko leczyć objawy, ale można dojść tak głęboko w strukturę człowieka, jego emocji, przeżyć, konfliktów, że często udaje się to rozprostować, przepracować, uzdrowić

 

problemem jest dobra teoria, która opisuje, co naprawdę dzieje się z człowiekiem i na tej bazie pokazuje, jak próbować to zmienić

[Candy14]

, że potrzeba nie tylko leczyć objawy, ale można dojść tak głęboko w strukturę człowieka, jego emocji, przeżyć, konfliktów, że często udaje się to rozprostować, przepracować, uzdrowić

Jak najbardziej sie zgadzam.. tylko to tak jest z alkoholikiem.. moze juz nie pic ale wciaz jest alkoholikiem. Dlatego uwazam, ze mozna skorygowac pewne rzeczy ale nie wyleczyc do konca

[nieboszczyk]

nieboszczyk, to nie jest takie proste. Choćby dlatego, że ja się zawsze mocno ukrywałam i większość ludzi wokół mnie nawet nie wiedziało, że jest ze mną coś nie tak.

tylko zdrowy człowiek jest popularny,kochany,lubiany i potrzebny innym i pod ochroną.tylko po tym można poznać czy jest się zdrowym.zdrowy to jest Justin Bieber,Dorota Rabczewska i Felix Baumhartner.tego typu osobniki nie wiedzą co to ból,cierpienie i smutek co im się prędzej czy pozniej nudzi i zaczynają ćpać bo to ludzie bez kręgosłupa moralnego.

[L.E.]

nieboszczyk, nieprawda.

W skrajnej fazie zaburzeń miałam faceta i mnóstwo znajomych, więc to nie działa w ten sposób.

 

-- 06 sty 2013, 17:18 --

 

nie wiedzą co to ból,cierpienie i smutek co im się prędzej czy pozniej nudzi i zaczynają ćpać bo to ludzie bez kręgosłupa moralnego

 

OMG! Co to za farmazon?

Znam mnóstwo ludzi całkowicie zdrowych fizycznie i psychicznie i nie zauważyłam, żeby coś specjalnie ćpali.

Ponadto zdrowy człowiek też może mieć problemy finansowe, uczuciowe czy w nauce, nie wszystkie problemy w życiu są winą zaburzeń czy choroby.

[kaja123]

L.E., zdrowie dla mnie oznacza brak irracjonalnych lęków, radzenie sobie z emocjami, zaakceptownie siebie.

[L.E.]

kaja123, wychodziłoby na to, że te wymogi spełniam

Lęki jeszcze czasami miewam, ale jestem w stanie je wyciszyć i przejść nad nimi do porządku dziennego

[kaja123]

kaja123, wychodziłoby na to, że te wymogi spełniam

Lęki jeszcze czasami miewam, ale jestem w stanie je wyciszyć i przejść nad nimi do porządku dziennego

No ja już prawie też ale ja odnosiłam się do siebie nie wiem natomisat jakie Ty miałaś objawy na początku choroby. Jesli podobne to znaczy że jesteśmy na finiszu

[L.E.]

kaja123, miałam jeszcze sporo objawów obsesyjno-kompulsywnych, ale one też już się istotnie zmniejszyły.

Część jeszcze mam, ale w niewielkim stopniu. I w sumie nie wiem, czy jest w ogóle możliwe pozbycie się tego do końca...

[kaja123]

kaja123, miałam jeszcze sporo objawów obsesyjno-kompulsywnych, ale one też już się istotnie zmniejszyły.

Część jeszcze mam, ale w niewielkim stopniu. I w sumie nie wiem, czy jest w ogóle możliwe pozbycie się tego do końca...

Ja też Niech sobie są jak muszą jakieś drobiazgi - każdy ma swoje "kółko zainteresowań". Ile ludzi tyle dziwactw

[L.E.]

Muszę się tym podzielić, no muszę po prostu.

Chyba, ale na prawdę mocno chyba jestem zdrowa.

Mam wrażenie, że zniknął mój ostatni duży problem.

Zostały drobiazgi. Mam jeszcze kompulsje, ale wiem co robić, żeby je zminimalizować, pojawiają się obsesje, ale są i znikają. Mam skłonności do brania na siebie za dużo i do nałogów, ale może to po prostu moje wady. Mam jakieś przebłyski lęków, ale wiem jak nad nimi zapanować.

Nie będę nigdy taka, jak osoba zdrowa od zawsze, ale chyba nadszedł ten magiczny moment

Potrzebuję trochę czasu, żeby sprawdzić, czy rzeczywiście to nastąpiło, ale mam cichą nadzieję

[monk.2000]

L.E., tylko nie odchodź z forum, jesteś jednym z moich ulubionych użytkowników (tak, Star Trek też ma na to wpływ). Myślę, że to możliwe że się wyleczyłaś. Skoro można zachorować, to pewnie i można wyzdrowieć.

[kaja123]

L.E.,

[L.E.]

monk.2000, kaja123, dzięki

 

Już od dłuższego czasu to nadchodziło, tylko do mnie nie docierało to, że pewne rzeczy nie będą, bo nie mogą być takie jak wcześniej. Wspomnienia i odruchy w jakimś stopniu zostaną i zaczynam się z tym godzić.

A z forum nie mam zamiaru odchodzić. O ile mnie ktoś nie pogoni, jeśli będę zbyt normalna

[*Wiola*]

L.E.,

 

Nikt Cię nie pogoni, przecież tu sami normalni

[L.E.]

*Wiola*, tego bym nie powiedziała.

I w sumie źle się wcześniej wyraziłam.

I bez zaburzeń jestem ostro specyficzna, więc o zbytniej normalności nie ma mowy