Niebieska Karta

[Gość]

choć brat nie lepszy, cpa, rzucił szkołę

no cóż, podejrzewam, że nie bez powodu tak się zachowuje

a ojciec co? nie ma pensji/emerytury/renty/czegokolwiek?

wiesz, moja rada jest taka, szukaj jakiegoś źródła utrzymania, albo pomocy w rodzinie dalszej jeśli to możliwe i spierd*alaj stamtąd

[Gość]

kafka no to nie takie proste, nie chcę uciekać od problemu, tylko go zwalczyć. Poza tym nie zostawię taty samego w tym syfie... Kurde z jednej strony chcę się stamtąd wynieść, a z drugiej sobie tego nie wyobrażam, bo tata... Tata pracuje, ale na czarno i słaba kasa z tego, dokłada do firmy mamy, bo bez tej kasy, to ona już dawno by wylądowała na śmietniku. Ale dzięki tej firmie jesteśmy ubezpieczeni, i m.in. to nas trzyma przy niej.

[Kuba 1994]

kafka, "my, czyli kot?" 10/10

[Gość]

nie chcę uciekać od problemu, tylko go zwalczyć.

A w jaki sposób?

Nie sądzisz że przeceniasz swoją siłę woli?

Poza tym nie zostawię taty samego w tym syfie...

Ale przecież twojemu tacie ten syf najwyraźniej odpowiada, bo nic z nim nie robi.

Kurde z jednej strony chcę się stamtąd wynieść, a z drugiej sobie tego nie wyobrażam, bo tata...

Tata jest dorosłym człowiekiem,poradzi sobie. A ty, też jesteś dorosła, więc chyba już czas zacząć sobie życie układac?

 

-- 03 lip 2012, 15:45 --

 

Kuba 1994, my czyli kot i ja:)

[bittersweet]

Monar, wtrącę się, chociaż jestem DDD a nie DDA. Gdy czytam Twoje posty to jakbym czytała "symptomy i kryteria współuzależnienia" .... zastanów się, albo omów z terapeutą, po co próbujesz uzdrawiać swoja matkę, ratować ojca, walczyć o normalność w domu - zamiast po prostu uzdrawiać i ratować siebie ?

Niech zgadnę bo to moja rodzina, bo ich kocham, bo jestem im to winna - nie jesteś im nic winna. A kochać rodzinę można z bezpiecznej odległości, nie tkwiąc z nimi w patologii.

[Gość]

cudak,

[Gość]

cudak mówiłam o tym z psychoterapeutą i właśnie się pytał dlaczego, a ja "bo to moja rodzina", cudak skąd wiedziałeś ?

no czy ja kocham tą rodzinę to ja nie wiem, czasem wolałabym, żeby porzucili mnie gdzieś jak byłam mała, wychowałabym się w domu dziecka, ale przynajmniej nie miałabym aż tylu problemów. Choć z drugiej strony wiem, że takie dzieci nie mają łatwo. No przecież ja siebie uzdrawiam, biorę leki, próbuję, myślę o tym, by się usamodzielnić... Ale też tak trochę sądzę, że za wcześnie wyjść z domu, moi rówieśnicy w ogóle jeszcze o tym nie myślą, a ja miałabym już pójść na swoje? Znów będę inna. Chcę być jak inni, normalna. Chcę żyć normalnie. Mój terapeuta zaoferował mi pomoc w znalezieniu pracy, może coś się uda. Jak zdobędę pracę, to będzie mi już łatwiej... I jakoś może zdecyduję się na opuszczenie domu. Już miałam się zresztą wyprowadzić, ale wyszło w końcu, że za drogo. Kasy starczyłoby mi na 2 miesiące bez jedzenia. Muszę wpierw znaleźć pracę.

A o tatę się chyba dobrze, że martwię. On kiedyś mnie i brata zostawiał jak miał dość matki, zostawiał nas samych z nią, jak była pijana... Nie dawała nam spac, dręczyła nas. To samo będzie, jak ja wyszłabym z domu. Zaczęłaby dręczyć ojca. Nie wiem, ile mój tata jest w stanie znieść. Nie chcę katastrofy. Martwię się o ojca, po prostu. Nie jestem egoistką i myślę o innych.

[Candy14]

Poza tym nie zostawię taty samego w tym syfie.

ale to jest jego syf.. taka rodzine zalozyl. Dlaczego chcesz go wybawiac skoro on sam nie chce?

A o tatę się chyba dobrze, że martwię.

zamienilas role.. to on powinien sie troszczyc o Was. A on ucieka

kiedyś mnie i brata zostawiał jak miał dość matki, zostawiał nas samych z nią, jak była pijana..

Gdzie jego troska o dzieci?

[bittersweet]

cudak mówiłam o tym z psychoterapeutą i właśnie się pytał dlaczego, a ja "bo to moja rodzina", cudak skąd wiedziałeś ?

Hehe, bo to typowa wymówka, jak ktoś sie nie chce wyzwolić z toksycznych związków we własnej rodzinie...znam to z własnego doswiaczenia.

A o tatę się chyba dobrze, że martwię. On kiedyś mnie i brata zostawiał jak miał dość matki, zostawiał nas samych z nią, jak była pijana... Nie dawała nam spac, dręczyła nas. To samo będzie, jak ja wyszłabym z domu. Zaczęłaby dręczyć ojca. Nie wiem, ile mój tata jest w stanie znieść. Nie chcę katastrofy. Martwię się o ojca, po prostu. Nie jestem egoistką i myślę o innych.

Kolejna wymówka - nie jestem egoistką, więc muszę tkwić w tym układzie... albo: oni są biedni, jak sobie beze mnie poradzą ..... rodzice sie Tobą nie przejmowali, prawda ? Twój ociec, dorosły mężczyzna, zostawiał Was z pijana matką, chociaż powinien mieć odrobinę przyzwoitości, żeby Was chronić - nie wspominając już, ze to był jego z.asrany obowiązek ! I jeszcze z tego wszystkiego wysnuwasz wniosek, ze teraz to TY masz go bronić ....

I z ręką na sercu: niby to wszystko robisz dla innych - ale tak naprawdę, to co dla Ciebie będzie trudniejsze - mieszkanie dalej z rodzicami czy opuszczczenie domu i samodzielność ?

[Gość]

Candy14 tak, założył taką rodzinę i ja w niej jestem. Nie chcę wybawiać, tylko naprawić to, co zostało zepsute.

Wiem, że trochę zamieniłam rolę, czasem się czuję, jakbym to ja ich niańczyła. No, ale co poradzić.

A gdzie taty troska o dzieci, to ja nie wiem. Nawet jak matka mnie uderzyła talerzem, to się nie spytał, czy coś mi się stało... Nie obchodzę go chyba. Znaczy... Obchodzę go, ale czasami tego nie pokazuje. To nie jego wina. Matka go tak zmieniła.

 

-- 03 lip 2012, 18:18 --

 

cudak

mieszkanie dalej z rodzicami czy opuszczczenie domu i samodzielność?

 

Hymm... Sądzę, że mieszkanie dalej z nimi w jednym domu. Aczkolwiek jak nie znajdę pracy i dobrej oferty na wynajem kawalerki czy czegoś, to będę musiała zostać z nimi. Na razie...

[Candy14]

Nie chcę wybawiać, tylko naprawić to, co zostało zepsute.

Ale to nie do Ciebie nalezy. To ich malzenstwo i sami musza je naprawic. Moja matka probuje mnie czasami wmanipulowac w ich problemy malzenskie bo wie, ze tata liczy sie z moim zdaniem ale mowie jej wtedy, ze to nie moj mąż i sama niech rozwiazuje problemy malzenskie. Jest dorosla.

[Gość]

Ale ja nie chcę ich małżeństwa naprawiać, chcę naprawić rodzinę. Chcę by było w końcu u nas normalnie. Jak w innych domach.

[Gość]

Nie chcę wybawiać, tylko naprawić to, co zostało zepsute.

Czy ty naprawdę nie rozumiesz, że nie zdolasz tego zrobić?

To tylko twoja matka może przestac pić, ty jej do tego nie zmusisz.

Posłuchaj rad osób, które przez to przeszły. Cudak też bardzo mądrze mówi.

 

-- 03 lip 2012, 19:03 --

 

dobrej oferty na wynajem kawalerki czy czegoś

możesz zawsze wynająć pokój u kogoś, u jakiejś rodziny lub ze studentami

[Candy14]

Monar, nie da sie naprawic rodziny. Mozesz jedynie nie powielic zlych wzorcow w tej ktora Ty zalozysz. Zeby bylo normalnie oni musieliby dorosnac

[Gość]

Candy14 czyli, że już nigdy nie będzie normalnie ? Chciałabym w przyszłości żyć w zgodzie z rodziną.

kafka tak, chciałam wynająć pokój u koleżanki, która mieszka z matką i dały mi taką ofertę, lecz mieszkają blisko centrum i jest za drogo. A z kimś obcym nie zamieszkam, nie można być ufnym w dzisiejszych czasach. A jak wspominałam, nikt z moich znajomych jeszcze nie myśli o wyprowadzce.

[Candy14]

Candy14 czyli, że już nigdy nie będzie normalnie ?

Nie wiem. Ale to nie od Ciebie zalezy a od nich

[Gość]

To chyba zależy od wszystkich. Ode mnie również. No dobra, dzięki. Pomyślę nad wszystkim, dzięki, że tak się rozpisaliście wszyscy ze mną. :)

[Gość]

To chyba zależy od wszystkich. Ode mnie również

Z tym, że nikogo nie zmienisz żeby był normalny.

[Nicky]

Rodziny nie naprawisz, jeśli oni nie chcą tego zmienić to nie da się z tym nic zrobić. Nawet jakby chcieli to dopiero początek długiej drogi. Wyjście z alkoholizmu nie jest takie proste. Lepiej skup się na tworzeniu swojego własnego życia, szukając szczęścia i dobra dla siebie. Oni prędzej czy później pójdą na dno.

[Gość]

Kiedy ja nie będę szczęśliwa, gdy oni nie będą.

[Gość]

Monar, rozmawiałaś o tym wszystkim z terapeutą? Co na to powiedział?

[Gość]

kafka o tym co przed chwilą napisałam? o moim szczęściu ? no to chyba normalne, że nie będę szczęśliwa, jak moja rodzina nie będzie, nie lubię patrzeć na ludzkie nieszczęście, czy to rodzice, czy obcy ludzie... Wydaje mi się, że to po prostu taki mój charakter. O tym nie mówiłam z terapeutą.

[Gość]

Monar, tak, ogólnie, o wszystkim co tu piszesz czy mówiłaś z terapeutą?

Może powiedz mu o tym poczuciu szczęścia uzależnionym od szczęścia rodziny?

[Gość]

kafka staram się mówić mu o wszystkim, bardzo fajnie mi się z nim rozmawia, więc niczego nie ukrywam. No ale potrzeba czasu, żeby dojść do różnych spraw. Na pewno do tego dojdziemy... No bo do czego można dojść w godzinę, a widziałam się z nim 6 razy. Niby dużo, ale jednak za mało.

[Gość]

Monar, no jasne, wszystko z czasem przychodzi, mi długo zajęło przemyślenie pewnych spraw.

Chcesz, to podrzucę ci książki o dda, może one też ci trochę pomogą, bo mi wiele wyjaśniły właśnie książki fachowe? Jeśli tak to podaj maila przez pw:)