Myśli egzystencjalne

[mih]

Męczy mnie myśl...hehe..no niestety:) jak czytam powyższe posty, że istnieje jakiś przymus bycia szczęśliwym i podchodzenia do życia pozytywnie i widzienia w nim sensu by dojrzalej w nim egzystować.

Takie nastawienie może byc przyczyną problemów z niezgodą na siebie takiego jakim się jest. "Jest to idealna forma bycia tu. Cieszymy się i chcemy być szczęsliwi". Dlaczego mamy właściwie sie cieszyć z tego co się dzieje i tłumaczyć to sobie pozytywnie- tzn zajmować pozytywne stanowisko? Może lepiej przyjąc że wcale nie jest fajnie ( co mi się zdaje bliższe rzeczywistości,, oczywiście mojej) i poprostu żyć z takim przekonaniem..

"ŻYĆ a nie rozumieć" ma tu mieć moim zdaniem wydźwięk "Życ i być szczęsliwym nie kombinować bo i tak nie dojdziesz.."..ale dlaczego? Natura wyposażyła nas w mózgi- wcale nie twierdzę, że celowo- więc siłą rzeczy kombinujemy. każdy na swoim poziomie- w zależności od zdobytej i zapamiętanej wiedzy. Ale nawet z najmniejszą wiedzą mozna już kombinować i sie pogubić. Co to właściwie znaczy że życie jest do życia a nie do rozumienia???? Jak można żyć nie próbując rozumieć? Nie da się umieć kupić bułki i nie rozmyslać czasem o egzystencji w ogóle, bo to ten sam mechanizm. Można też w ogóle nie mysleć, ale wtedy mamy spory problem,,a szczególnie nasi opiekunowie którzy nam podcierają pupkę- tzn nie myslimy kiedy nie działa mózg a funkcjonuje ciało- czyli o ile dobrze kombinuję w chwili śmierci klinicznej...?? poza tym chyba zawsze myslimy.

No i może właśnie stan pogubienia jest naturalym stanem człowieka a pławienie się w endorfinach czystego szczęścia stanem swoistego zatrucia mózgu..??? do którego w dodatku dążymy za wszelką cenę martwiąc się że jeszcze nas tam nie ma...

innymi słowy: czekanie na swój pogrzeb też może być postawą życiową i może wcale nie gorszą niż: Korzystaj z życia bo to dar! oczywiście pod warunkiem, że to faktycznie nasza własna postawa, nie spodziewa się wiele, robi co musi, żeby przetrwać i nie czyni sobie wyrzutów, że choć nas wołają, to nie chcemy tańczyć w wesołym kółeczku.

Myślenie o życiu męczy .. ale może jest naturalne i dopiero próba nie myślenia o nim "bo tak jest lepiej" staje się źródłem prawdziwej frustracji?

[vreckingirl]

Mnie takie posty jak Twój, mih, nie napawają optymizmem :)

 

W skrócie odpowiem: czymś różnimy się od zwierząt - możemy się realizować, uczyć się, doznawać wyrafinowanych przyjemności, odczuwać różne emocje, satysfakcję itp, moim zdaniem warto z tego skorzystać.

Jeśli komuś czekanie na swój pogrzeb sprawia przyjemność, to rozumiem... Gorzej jednak jest (moim zdaniem) gdy taka postawa życiowa prowadzi do poczucia nieszczęścia. Wydawało mi się, że większość z nas tutaj, szczególnie gdy ze wzmożoną częstotliwością pisze na forum, to wtedy poszukuje jakiejś pomocy, co dla mnie oznacza poszukiwanie szczęścia :)

[Lustik]

Myślenie o życiu , sensie uważam , że jest czymś naturalnym , lecz problem pojawia się gdy te mysli wywołują lęk i inne zaburzenia.

Można myśleć tak jak Ty mih, ale czy takie myslenie jest dobre ocenisz na przestrzeni miesięcy ,lat. po tym jak wygląda jakość Twojego życia z myslami i kiedy te myśli nie będą występować. Ja zazdroszcze ludziom którzy są wierzący i jeśli nawet takie pytania mają to sobie odpowiadają i głebiej swojej egzystencji nie analizują, inaczej to wygląda u osób z nerwicą natręctw ...

Moim zdaniem analizowanie egzystencji ludzkiej nic nie daje i nie ma sensu , a to dlatego , że prędzej można doprowadzić się do nerwicy itp ...

Dla mnie sensem jest ignorowanie takich myśli , oczywiście nie zawsze się udaje. Natura wyposażyła nas po to w mózgi , żeby człowiek odróżnił rzeczy złe i dobre dla siebie.

[Asia12]

Cześć widzę że post dosyć stary, czy udało wam się z tego wyjść? Ja właśnie się z tym teraz borykam