NERWICA LĘKOWA MYŚLI O ŚMIERCI KOSZMAR

[benka002]

Na początku chce napisać ze dobrze ze powstało takie forum, bo juz myślałam że tylko "Ja" jestem z takim schorzeniem na świecie a tu aż tyle ludzi. Mój koszmar z nerwicą lękową zaczął się w 2008 roku. Po karmieniu piersią mojego dziecka schudłam tak satrasznie, że miałam omdlenia, zawroty głowy, bałam się wychodzić z domu z myślą, że gdzieś padne i co wtedy z dzieckiem będzie. Aż w końcu po tym jak mnie odsyłano od lekarza do lekarza trafiłam na porządna lekarkę, która przepisała mi żelazo w zastrzykać i pomogło mi po paru miesiącach, ale za to zaczeły się inne rzeczy-kolki jelitowe, bóle brzucha wszytskiego-po wszytskich badaniach gastroskopii, kolonoskopii swierdzono u mnie Zespół Jelita Drażliwego!!!!!Dostałam leki po paru miesiącach było troszkę lepiej-do tej piory biorę je. Dodam jeszcze ze jestem po cięzkim przejściu-na 4 dni przed slubem mój narzeczony zwiał z domu niczym nie wiadomo czemu i zostawił mnie w pierwszym miesiącu ciązy. Także lekarze mówią ze te stresy nerwy teraz mi wychodza i odbija mi sie to na zdrowiu....Dodatkowo mam nerwice lękową- boję się ze umrę, strach przed śmiercią, mam drętwienie twarzy, kłucia w głowie, 24h ból głowy nic nie pomaga, kołotanie w głowie, duszności, kłucie w sercu normalnie PANIKA. Byłam juz dwa razy u neurologa i niby wszytsko jest oki. Ale ja dalej się boję ze mam tętniaka. głuzy i takie tam. Obecnie chodzę do psychologa i mam leki od psychiatry, bo stwierdzono silną depresję. Boże kiedy ten koszmar się skończy. Ja chcę żyć, cieszyć się życiem. Odpiszcie mi coś-czy ktoś ma tak samo. Pozdrawiam

[*Wiola*]

Witaj

 

Myślę, że większość z nas miała albo ma podobne objawy. Nie jesteś z tym sama, czytaj posty nerwicowców, dowiesz się sporo o objawach , jak sobie z nimi radzić itd. Dobrze,że już się leczysz. Głowa do góry:)

[plugins]

Witaj wśród swoich !

[fobia]

benka002, dobrze znane mi (i większości nerwicowców) objawy, psycholog i leki wkrótce zaczną Ci pomagać i bedzie lepiej :) dobrze,że tu trafiłaś

[aniell]

Na początku chce napisać ze dobrze ze powstało takie forum, bo juz myślałam że tylko "Ja" jestem z takim schorzeniem na świecie a tu aż tyle ludzi. Mój koszmar z nerwicą lękową zaczął się w 2008 roku. Po karmieniu piersią mojego dziecka schudłam tak satrasznie, że miałam omdlenia, zawroty głowy, bałam się wychodzić z domu z myślą, że gdzieś padne i co wtedy z dzieckiem będzie. Aż w końcu po tym jak mnie odsyłano od lekarza do lekarza trafiłam na porządna lekarkę, która przepisała mi żelazo w zastrzykać i pomogło mi po paru miesiącach, ale za to zaczeły się inne rzeczy-kolki jelitowe, bóle brzucha wszytskiego-po wszytskich badaniach gastroskopii, kolonoskopii swierdzono u mnie Zespół Jelita Drażliwego!!!!!Dostałam leki po paru miesiącach było troszkę lepiej-do tej piory biorę je. Dodam jeszcze ze jestem po cięzkim przejściu-na 4 dni przed slubem mój narzeczony zwiał z domu niczym nie wiadomo czemu i zostawił mnie w pierwszym miesiącu ciązy. Także lekarze mówią ze te stresy nerwy teraz mi wychodza i odbija mi sie to na zdrowiu....Dodatkowo mam nerwice lękową- boję się ze umrę, strach przed śmiercią, mam drętwienie twarzy, kłucia w głowie, 24h ból głowy nic nie pomaga, kołotanie w głowie, duszności, kłucie w sercu normalnie PANIKA. Byłam juz dwa razy u neurologa i niby wszytsko jest oki. Ale ja dalej się boję ze mam tętniaka. głuzy i takie tam. Obecnie chodzę do psychologa i mam leki od psychiatry, bo stwierdzono silną depresję. Boże kiedy ten koszmar się skończy. Ja chcę żyć, cieszyć się życiem. Odpiszcie mi coś-czy ktoś ma tak samo. Pozdrawiam

 

 

Tak jakbym sama to napisala....

Rowniez schudlam po porodzie bardzo bardzo. Czulam sie bardzo slaba, ledwo co chodzilam, zawroty glowy itp

Do tego nerwica lekowa doszla wlasnie pare miesiecy po porodzie, jakies 3.

Gdyby nie moj synek nie wiem gdzie bym teraz byla. Moze nie na tym swiecie...

Rowniez chcialam zyc i zyciem sie cieszyc!

Poszlam do psychologa, psychiatry i po ponad pol roku jestem wlasnie w trakcie odstawiania lekow.

Mam zycie z przed nerwicy!

Prosze wziac sie w garsc i walczyc! Warto! Przede wszystkim dla Potomka

Pozdrawiam!