Siemano wszystkim!

[czarna741]

Harper przejdzie jak będziesz nad tym pracował i bardzo bardzo tego chciał :) :)

[Harper]

Problem polega na tym, że mnie się nie chce pracować. Urobiłam się już po pachy, osiągnęłam pewne sukcesy i mam dość!!! A jak byłam trzepnięta, tak jestem. W Bogu jedynie moja nadzieja!

 

[ Dodano: Czw Lip 13, 2006 9:50 pm ]

I muszę jeszcze dorzucić, że leki "demoralizują". Zanim zaczęłam je brać przez trzy lata radziłam sobie sama - z trudem, ale sobie radzilam. Jak przeszłam na prochy, to mi się wydawało, że oto nadchodzi koniec mojej udręki, teraz już wszystko będzie cudownie. Ale nie było - brałam lerivon - poprawiał mi nastrój, nie dołowałam się tak swoimi stanami ale też mnie z nich nie wyleczył. Jak po dwóch latach zmieniłam psychiatrę to stwierdził: "jestem zdumiony. pani była źle leczona. Depresji to pani na pewno nie ma. Ma pani zwykłą nerwicę lękowo - histeryczną. Trzeba panią wyleczyć!!!". Poczułam się wniebowzięta. Nowe leki niestety nie zdążyły przynieść trwałych efektów, bo zaszłam w ciążę i odstawiłam wszystko. Na początku było makabrycznie, ale jakoś przetrwałam dzięki moim kochanym rodzicom (na psychoterapii dwa lata wcześniej dowiedzialam się, że to oni są odpowiedzialni za moją nerwicę - zrehabilitowali się na całej linii przez te dziewięć miesięcy ) A teraz karmię i dalej nie biorę leków. I jest tak sobie, chyba nie najlepiej, bo ciągle myślę, że będzie gorzej, gorzej, gorzej. Dlatego tu jestem. Witam wszystkich i pozdrawiam.