czerwienie się :(

[nieboszczyk]

  adamo_ napisał(a):

Lekarz cie wyleczy.

 

w Gostyninie?

[tictac]

Czy ktoś ma ten problem obecnie ? Obawiam się iść do nowej pracy z tego powodu, a może powinienem wybrać inną pracę ?

[Jurecki]

@tictac skąd wiesz jak będzie w nowej pracy?

[tictac]

Nie wiem, ale czerwienienie się to taki objaw, który pojawia się u mnie prawie przy każdej rozmowie z drugim człowiekiem, zakłopotaniu, czy w trakcie odpowiadaniu na pytania. Zaczęło się w sklepie i tak mi zostało. Nie wiem teraz do jakiej pracy iść, aby to ograniczyć i jeszcze bardziej się nie zdołować i zniechęcić. Z moim doświadczeniem większość ofert jest w prostej obsłudze klienta. Mógłbym iść na kierowce ( jeden z zawodów prawie w samotności ) ale jestem w tak dużym mieście, że pewnie bym sobie nie poradził. A może wcale nie ukrywać tego, ani nie ukrywać się z tym tylko po prostu iść na żywioł do byle jakiej pracy w sklepie żeby tylko hajs się zgadzał. Chociaż bardzo mnie to męczy, dołuje, nie czuje się przez to pewny siebie, inne objawy wegetatywnie łatwiej ukryć. 

[ekspert_abcZdrowie]

tictac, na razie spróbuj iść do tej nowej pracy i nie nastawiaj się, że od razu sobie nie poradzisz, że będziesz się czerwienił. Może akurat poczujesz się swobodnie w nowej pracy i objawy nieśmiałości nie będą aż tak widoczne. Daj sobie szansę. Pozdrawiam! 

[nachwile11]

Witam, pamiętam, że takie epizody były już w szkole. Za dzieciaka byłem mocnnym buntownikiem, generalnie nieznośny..., ale paradoksalnie..., gdy byłem wywoływany do tablicy to gdy miałem iść i już stałem, gdy klasa na mnie patrzyła..., to pamiętam, że zaczynałem się silnie czerwienić, pot zaczynał spływać po czole..., co jak wiadomo, napędzało to wszystko x2 i objawy były jeszcze bardziej dotkliwe. Za wszelką cenę unikałem tego, ale wiadomo, że jak nauczyciel już wywołał, to był problem. Tak samo jak stało się przy biurku i było trzeba odpowiadać. Pamiętam, że później w dorosłym życiu, jakoś to ustąpiło - w liceum, ale byłem też wtedy na maksymalnej falii życiowej, więc pewność siebie po prostu ze mnie emanowała i raczej nie paliłem buraka jak byłem pytany przy klasie, ale nie pamiętam już czy aby na pewno - w sensie czy zawsze nie paliłem czy były jakieś momenty, które wprowadzały mnie w zakłopotanie i zaczynałem się czerwienić i pocić. Jakieś pół roku temu, dostałem się do świetnej pracy i po dwóch dniach... - uciekłem. Uciekłem, bo miałem pracować w jednym pokoju ze sprzedawcami i znowu miałem czarne myśli, że wszyscy będa na mnie patrzeć jak będe dzwonił i że znowu zacznę się czerwienić i pocić. Dostałem się teraz znowu do świetnej pracy, którą mam zacząć po nowym roku. Jest to praca na call center, praca na zimnych telefonach - czyli trzeba inicjować połączenie i sprzedawać, będę siedział w boksie , w towarzystwie samych kobiet - z nimi nie mam jakiegoś problemu,  ale.... BOJĘ się znowu tego, bo będzie stał nade mną trener przez kilka dni, słuchał rozmów, szkolił i w ogóle... i te kobiety będą zaraz obok, będę słuchały pewnie momentami rozmów...,BOJĘ się z znowu, że skapilutuje, że ucieknę..., że jak wszyscy będą na mnie znowu patrzeć, to znowu zacznę się czerwienić, popić, będzie mi brakowało języka w ustach..., jest to strasznie uciążliwe wam powiem, boję się podjąć pracy, która pomoże mi nabyć umiejętności, które chce nabyć. MIAŁ TAK KTOŚ? JAK SOBIE Z TYM PORADZIĆ? Czasami np. w towarzystwie bardzo dobrego kumpla, jak jesteśmy w pubie czy coś, rozmawiamy z ludźmi - to czasami zwykłe pytania, wprowadzają mnie w zakłopotanie i czuję, że zaczynam palić buraka, jakoś tak jakby ze WSTYDU, chociaż pytania naprawdę są normalne. Np. czuję, że paraliżuje mnie sytuacji, gdy siedziałbym przy stole np. w towarzystwie 10 osób i np. jakiś lider zadałby mi pytanie, na które miałbym odpowiedzieć... i gdyby wszystkie oczy były skupione na mnie to czuję, że paliłbym buraka też i się zawstydził..., nie wiem dlaczego, ale wydaje mi się, że chodzi o WSTYD, o jakieś poczucie WSTYDU, ale nie dam sobie ręki uciąć.

 

 

JAK SOBIE Z TYM RADZIĆ, PORADZIĆ?