Zaszufladkujcie mnie gdziekolwiek.

[terrorfront]

Witajcie.

Długo zastanawiam się nad sobą i chociaż mam kilka spraw/rzeczy, którę irytują mnie cholernie, to chyba jednak nic mi nie jest.

Jeśli ktoś zechce przeczytać te żałosne wypociny gówniarza, to będę wdzięczny.

Jeśli nie - trudno.

 

Hm więc tak, mam 19lat, pochodzę w dobrej rodziny bla bla.

Postaram się porozbijać wszystko na punkty, bo nie wiem od czego zacząć.

 

1. Szkoła - chodze do trzeciej klasy najlepszego[ponoć] LO w mieście- nauczyciele są wrogami, wychowawca ma nas w głębokim poważaniu - nie ma Cię jeden dzień, godzinę w szkole - zostaniesz opieprzony na forum klasy. I to nie raz.

Nie mam ochoty chodzic do tak glupiej szkoly, gdzie panuje niemila atmosfera i istny wyscig szczurow.

Od wrzesnia nie dotknalem ani jednej ksiazki, natlok mysli nie pozwala mi sie skupic na czymkolwiek i wszystko zapominam w ciagu godziny.

Efekt: 3 jedynki na polrocze.

 

2. Partnerka - jesteśmy ze sobą od ponad roku, bardzo się [ponoć] kochamy jednak ja nie potrafię jej zaufać. Zupełnie. To właśnie ją najbardziej ranię, w jednej chwili śmiejemy się do siebie, przytulamy, potem wystarczy mi jedna myśl, i w ciągu sekundy jestem obojętny-zły-agresywny-potem płaczę. Czasami jest tak tygodniami.

Moja fobia polega na tym, że nieustannie w każdej jej rozmowie z kimkolwiek, facetem np. doszukuje się zdrady, kłamstwa. To nie daje mi życ.

W stosunku do niej nie potrafię kontrolować swych zachowań. Wypowiadam[wykrzykuję] raczej slowa, ktorych pozniej bardzo zaluje.

 

Z rodzina jakas mi sie uklada, owszem, czasem z matka [zwlaszcza, gdy 'naduzyje' alkoholu wyrzygamy sobie wszystko w twarz, ale pozniej zazwyczaj o tym zapominamy i jest ok.

Z ojcem mam rzadko kontakt.

 

Cięcie? Probowałem, nie sprawia mi to jakiejkolwiek satysfakcji, ew. podobają mi się proste blizny.

Myśli samobójcze? Zależy. średnio co tydzień-dwa. Nie mam jednak odwagi, by to zrobić, co bardzo mnie boli.

Boje się, że wszystko strace w jednej chwili. W drugiej chwili tego nie chce i tak trwa moja nieustanna gonitwa mysli. 'a moze by sie zabic, a moze lepiej nie itd.'

 

Co do uzywek alkohol okazyjnie, papierosy nałogowo, marihuana raz na rok/dwa lata. Innych ścierw nie tykam, mam jako taki szacunek do siebie, aczkolwiek uważam się za beznadziejnego i wypranego z jakichkolwiek wartości. [wiem, ze to smieszne ale dla mojej matki liczy sie tylko moja nauka i srednio raz na tydzien jestem nazywany debilem, nieukiem]

 

Chciałbym pojsc do psychologa, jednak.. chyba nic mi nie jest.

wstydzilbym sie pojsc do lekarza rodzinnego [mieszkam w malej wiosce] po skierowanie do psychologa.

Nie ufam w jego przysiege[?] hipokratesa itp itd.

 

Chociaz wiecie co? Chyba najlepiej przyjąć moją starą taktykę - siedziec cicho i wszystko dusić w sobie. To najmniej rani osoby mi bliskie.

 

[jesli ktos mnie moze zakwalifikowac do jakiegos odpowiedniego schorzenia - bede bardzo wdzieczny]

 

Pozdrawiam.

[Smutna kruszynka]

Powinieneś jak najszybciej zmienić szkołę. Sytuacja jaka tam panuje destruktywnie wpływa na Twoje samopoczucie. Nie wiem jak bardzo zależy Ci na nauce, ale jesli jednak Ci zalezy to powinieneś pomyśleć o zmianie.

Co do Twoich ciągłych podejrzeń wobec dziewczyny, to nad tym też postaraj sie popracować. Być może ona jest już zmęczona tymi podejrzeniami. No chyba że masz powody.

pozdro trzymaj sie :)