Czy pogodziłeś już się z tym, że umrzesz?

[Jurecki]

@Przemek_Leniak jesteś wierzący? Bo wydaje mi się że nie.

[Przemek_Leniak]

7 minut temu, Jurecki napisał(a):

@Przemek_Leniak jesteś wierzący? Bo wydaje mi się że nie.

Myślę że jestem. 

Ale to ciekawe dla mnie że masz wrażenie że nie. 

Z czego tak wnosisz? 

Edytowane 22 Października przez Przemek_Leniak

[conditioner]

Co do tematu to nie i pewnie nigdy się nie pogodze. W depresji doskwierał mi dodatkowo lęk przed śmiercią, a że teraz od jakiegoś czasu depresji nie mam to tym bardziej nie chciałbym umierać. Widzę tu pewne powiązanie z tym że mama mi mogła coś sprzedać podprogowo przez to że nienajlepiej przeżyła śmierć ojca jeszcze zanim się urodziłem, a mocno później gdy dorosłem to przeżyłem spree śmierci kilku znajomych jednego po drugim

 

A jeszcze dla mnie mega spooky są takie wspomnienia ludzi którzy mówili czy pisali o tym że tak bardzo boją się śmierci, a już od dawna nie żyją. Tyle samo są warte moje lęki a i tak marnuje na ten bezsens czas xd

[mateus]

W Kościele katolickim jest tak że " zmarły " pojawia się po śmierci na stypie.

 

Po co te pogrzeby? Po co 1 listopad?

[mała_mi123]

29 minut temu, mateus napisał(a):

W Kościele katolickim jest tak że " zmarły " pojawia się po śmierci na stypie.

 

Po co te pogrzeby? Po co 1 listopad?

Masz równo pod sufitem?

[Jurecki]

Z tym że umrę jestem pogodzony, natomiast z umieraniem nie, leżeniem w łóżku obłożnie chorym, itd.

[Happyandsad]

Sam nie wiem. To, że umrę odbieram jako fakt i tyle. Nie mam życia którego przykro byłoby mi zostawić. Nie mam planów które chciałbym zrealizować, bo wiem, że żaden z nich się nie nigdy nie uda. 
Sama śmierć (o ile nie w jakichś męczarniach) nie wydaje mi się być straszna. W przeciwieństwie do tego jak odbiorą ją moi bliscy. Gdybym umarł teraz to moja mama by się załamała psychicznie. 

Do tego też cała otoczka z pogrzebem i pieniędzmi potrzebnymi do jego organizacji. 

Umierając martwiłbym się o swoją mamę, jak sobie z tym poradzi, a nie o samego siebie. 

[Verinia]

1 minutę temu, Happyandsad napisał(a):

Sam nie wiem. To, że umrę odbieram jako fakt i tyle. Nie mam życia którego przykro byłoby mi zostawić. Nie mam planów które chciałbym zrealizować, bo wiem, że żaden z nich się nie nigdy nie uda. 
Sama śmierć (o ile nie w jakichś męczarniach) nie wydaje mi się być straszna. W przeciwieństwie do tego jak odbiorą ją moi bliscy. Gdybym umarł teraz to moja mama by się załamała psychicznie. 

Do tego też cała otoczka z pogrzebem i pieniędzmi potrzebnymi do jego organizacji. 

Umierając martwiłbym się o swoją mamę, jak sobie z tym poradzi, a nie o samego siebie. 

O to też mam. Balabym się bólu jaki by odczuwali moi bliscy.

[miL;)]

Cześć, ciekawy temat i dyskusja.

Śmierci się nie boję, pragnąłem śmierci w chorobie, próbowałem się zabić, w efekcie przestałem się bać i odzyskałem spokój.

Aby prawdziwie żyć, trzeba się ponownie narodzić.. jaki jest sens myślenia o śmierci? Spróbujcie pomyśleć jak na nowo się narodzić - bez śmierci... Paradoks polega na tym, że zaburzonym jest łatwiej to zrozumieć.

 

Teoria Wielkiego Wybuchu... to nadal tylko teoria (zresztą już podważana przez fizykę kwantową) i teorią pozostanie na zawsze bo nie jesteśmy w stanie zerknąć w przeszłość na te 13,8 miliarda lat, bo pierwszy etap ekspansji kosmosu był tak potężną energią, że naukowcy jasno stwierdzają, że nigdy nie będziemy  w stanie zobaczyć co było wcześniej.

 

"Boga nie ma a wszechświat i życie to chemia.." Z rachunku prawdopodobieństwa wynika, że tak doskonały (uniwersalne prawa fizyki, doskonałe proporcje pierwiastków..) w swej istocie wszechświat nie powinien powstać z chaosu. Najnowsze  badania fizyki wskazują, że cały wszechświat jest wypełniony mikrocząstkami, które nieustannie kreują wszystko co widzimy.

Bóg jest po za czasem. Czas w rzeczywistości nie istnieje... a jednocześnie istnieje tylko ze względu na nas...(obserwatorów). Pytanie dlaczego, może dlatego abyśmy mieli świadomość przemijalności i spróbowali zrozumieć teraźniejszość i sens życia. 

Bóg jest wszędzie, bo jest we wszystkim co istnieje... i to dla mnie (człowieka - duszy) sens poznania/życia..

 

takie tam przemyślenia..:-)

     

[Verinia]

36 minut temu, miL;) napisał(a):

Cześć, ciekawy temat i dyskusja.

Śmierci się nie boję, pragnąłem śmierci w chorobie, próbowałem się zabić, w efekcie przestałem się bać i odzyskałem spokój.

Aby prawdziwie żyć, trzeba się ponownie narodzić.. jaki jest sens myślenia o śmierci? Spróbujcie pomyśleć jak na nowo się narodzić - bez śmierci... Paradoks polega na tym, że zaburzonym jest łatwiej to zrozumieć.

 

Teoria Wielkiego Wybuchu... to nadal tylko teoria (zresztą już podważana przez fizykę kwantową) i teorią pozostanie na zawsze bo nie jesteśmy w stanie zerknąć w przeszłość na te 13,8 miliarda lat, bo pierwszy etap ekspansji kosmosu był tak potężną energią, że naukowcy jasno stwierdzają, że nigdy nie będziemy  w stanie zobaczyć co było wcześniej.

 

"Boga nie ma a wszechświat i życie to chemia.." Z rachunku prawdopodobieństwa wynika, że tak doskonały (uniwersalne prawa fizyki, doskonałe proporcje pierwiastków..) w swej istocie wszechświat nie powinien powstać z chaosu. Najnowsze  badania fizyki wskazują, że cały wszechświat jest wypełniony mikrocząstkami, które nieustannie kreują wszystko co widzimy.

Bóg jest po za czasem. Czas w rzeczywistości nie istnieje... a jednocześnie istnieje tylko ze względu na nas...(obserwatorów). Pytanie dlaczego, może dlatego abyśmy mieli świadomość przemijalności i spróbowali zrozumieć teraźniejszość i sens życia. 

Bóg jest wszędzie, bo jest we wszystkim co istnieje... i to dla mnie (człowieka - duszy) sens poznania/życia..

 

takie tam przemyślenia..:-)

     

Pięknie napisane. Daje do myślenia 

[Prince of darkness]

Na początku był chaos. Potem Bóg stwierdził, że ma za dużo wolnego czasu i stworzył świat w sześć dni — bo siódmego chciał odpocząć, choć jako istota wszechmocna nie powinien się przecież męczyć. Ale nie pytajcie, bo to tajemnica wiary.

I oto szóstego dnia, po długich rozważaniach nad rybami, ptakami i gadami, Bóg ulepił człowieka z błota. I był to, jak mówią, „ukoronowany akt stworzenia” — choć patrząc na to, co się potem wydarzyło, można podejrzewać, że korona była raczej z papieru po jajkach.

Bo właśnie w tym momencie coś poszło nie tak. Człowiek dostał wolną wolę, a Bóg — pierwszą migrenę. Od tamtej pory świat toczy się siłą rozpędu, a człowiek z dumą powtarza, że „powstał na obraz i podobieństwo” — co tłumaczy, dlaczego niektóre bożki mają ewidentne problemy z ego.

Ale nie martwmy się. To jedyny możliwy scenariusz powstania świata. Naukowcy z miliardem lat danych mogą się schować, bo tutaj mamy sześć dni, błoto, żebro i zakaz jedzenia jabłek. Nie podlega dyskusji. Koniec kropka.

[Dalila_]

8 minut temu, Prince of darkness napisał(a):

Na początku był chaos. Potem Bóg stwierdził, że ma za dużo wolnego czasu i stworzył świat w sześć dni — bo siódmego chciał odpocząć, choć jako istota wszechmocna nie powinien się przecież męczyć. Ale nie pytajcie, bo to tajemnica wiary.

I oto szóstego dnia, po długich rozważaniach nad rybami, ptakami i gadami, Bóg ulepił człowieka z błota. I był to, jak mówią, „ukoronowany akt stworzenia” — choć patrząc na to, co się potem wydarzyło, można podejrzewać, że korona była raczej z papieru po jajkach.

Bo właśnie w tym momencie coś poszło nie tak. Człowiek dostał wolną wolę, a Bóg — pierwszą migrenę. Od tamtej pory świat toczy się siłą rozpędu, a człowiek z dumą powtarza, że „powstał na obraz i podobieństwo” — co tłumaczy, dlaczego niektóre bożki mają ewidentne problemy z ego.

Ale nie martwmy się. To jedyny możliwy scenariusz powstania świata. Naukowcy z miliardem lat danych mogą się schować, bo tutaj mamy sześć dni, błoto, żebro i zakaz jedzenia jabłek. Nie podlega dyskusji. Koniec kropka.

Ale to są tylko przypowieści, o głębszym sensie, alegoryczne. Nie bez powodu podobne motywy pojawiły się w różnych kulturach. Motyw potopu, stworzenia człowieka, krain po śmierci itp omawialiscie mitologie, widzicie podobieństwa?

6 godzin temu, Verinia napisał(a):

Pięknie napisane. Daje do myślenia 

To prawda, ładnie!

[Prince of darkness]

7 godzin temu, Dalila_ napisał(a):

Ale to są tylko przypowieści, o głębszym sensie, alegoryczne. Nie bez powodu podobne motywy pojawiły się w różnych kulturach. Motyw potopu, stworzenia człowieka, krain po śmierci itp omawialiscie mitologie, widzicie podobieństwa?

Oczywiście, masz rację — to wszystko alegorie. Bóg stworzył człowieka w szóstym dniu, potem zorientował się, że nie wyszło, więc kazał pisać przypowieści, żeby wyglądało na plan. I tak oto powstała najdłużej utrzymująca się metafora nieudanej próby inżynierii biologicznej.

[MicMic]

16 godzin temu, miL;) napisał(a):

Cześć, ciekawy temat i dyskusja.

Śmierci się nie boję, pragnąłem śmierci w chorobie, próbowałem się zabić, w efekcie przestałem się bać i odzyskałem spokój.

Aby prawdziwie żyć, trzeba się ponownie narodzić.. jaki jest sens myślenia o śmierci? Spróbujcie pomyśleć jak na nowo się narodzić - bez śmierci... Paradoks polega na tym, że zaburzonym jest łatwiej to zrozumieć.

 

Teoria Wielkiego Wybuchu... to nadal tylko teoria (zresztą już podważana przez fizykę kwantową) i teorią pozostanie na zawsze bo nie jesteśmy w stanie zerknąć w przeszłość na te 13,8 miliarda lat, bo pierwszy etap ekspansji kosmosu był tak potężną energią, że naukowcy jasno stwierdzają, że nigdy nie będziemy  w stanie zobaczyć co było wcześniej.

 

"Boga nie ma a wszechświat i życie to chemia.." Z rachunku prawdopodobieństwa wynika, że tak doskonały (uniwersalne prawa fizyki, doskonałe proporcje pierwiastków..) w swej istocie wszechświat nie powinien powstać z chaosu. Najnowsze  badania fizyki wskazują, że cały wszechświat jest wypełniony mikrocząstkami, które nieustannie kreują wszystko co widzimy.

Bóg jest po za czasem. Czas w rzeczywistości nie istnieje... a jednocześnie istnieje tylko ze względu na nas...(obserwatorów). Pytanie dlaczego, może dlatego abyśmy mieli świadomość przemijalności i spróbowali zrozumieć teraźniejszość i sens życia. 

Bóg jest wszędzie, bo jest we wszystkim co istnieje... i to dla mnie (człowieka - duszy) sens poznania/życia..

 

takie tam przemyślenia..:-)

     

Strasznie namieszałeś, ale nie mam siły tego prostować - o wielkim wybuchu, prawdopodobieństwie etc. 

[miL;)]

8 godzin temu, Mic43 napisał(a):

Strasznie namieszałeś, ale nie mam siły tego prostować - o wielkim wybuchu, prawdopodobieństwie etc. 

Dziękuję.. to bardzo szlachetne z Twojej strony...

[MicMic]

13 godzin temu, miL;) napisał(a):

Dziękuję.. to bardzo szlachetne z Twojej strony...

Xd

Bez urazy :)) 

[Doktor Indor]

Wypieram jak mogę. Czasem stykam się ze śmiercią, wtedy mniej udaje mi się to wypierać i wszystko, co robię, traci sens. A potem zyskuje, bo uświadamiam sobie, że to życie jest jedynym, jakie mam, a świat nie będzie wiecznie czekał.

[Verinia]

7 godzin temu, Doktor Indor napisał(a):

Wypieram jak mogę. Czasem stykam się ze śmiercią, wtedy mniej udaje mi się to wypierać i wszystko, co robię, traci sens. A potem zyskuje, bo uświadamiam sobie, że to życie jest jedynym, jakie mam, a świat nie będzie wiecznie czekał.