Podejmowanie studiów dziennych

[eleniq]

Cześć!

 

Czy są tu osoby, które podejmowały, podejmują albo też zamierzają podjąć studia dzienne przy samodzielnym finansowaniu się?

 

Jestem osobą z orzeczeniem o niepełnosprawności w stopniu lekkim. Mam ukończone kilka kursów (branża medyczna/zdrowotna). Bardzo bym chciał podjąć studia dzienne w roku 2026 w innym mieście (tylko w tym jednym mieście w Polsce ten kierunek jest otwarty). Jednak muszę liczyć zasadniczo wyłącznie na siebie jeśli chodzi o finansowanie - musiałbym samodzielnie finansować sobie zakwaterowanie i wszelkie inne potrzeby życiowe. Na studiach dziennych podobno praca jest możliwa, a mi przy dobrych wiatrach uszłoby zarobić dość sporo (z racji zawodów jakie mogę podejmować po kursach) przy pracy nawet na 1/2 pełnego wymiaru pracy. 

 

Jakie macie zdanie/doświadczenie w tym temacie?

[bei]

Nie bede owijac w bawelne że u mnie było ciężko. Ja miałam dość absorbujace studia, czasami zrywałam przez nie noce. Moim problemem z praca bylo to że nie miałam stalej. Nie wiedzialam czy będę ją miała czy nie. Pracowanie na nocna zmiane i studiowanie jest według mnie bardzo ciężkie, bo praca na nocki nie jest dla mnie, rozwala mój system. 

Powiedzialbym ze to zalezy przedewszystkim od tego jaką mialbys prace, jak udaloby ci sie ją zgrać godzinowo z zajęciami, jak ciezka bylaby to praca i jak ciężkie byłyby to studia. Jest jeszcze taka opcja ze mozna zaczac np. Sstudiowax dzienni i jesli by to nie gralo to przenieść sie na zaoczne. Istotne jest tez to jak duzonpieniedzy bys potrzebował. Za stopień niepełosprawnosci mialbys pewnie stypendium. Są jeszcze stypendia scjalne, musialbys sprawdzić czy bys sie załapał. Jak wspomniała acherontia styx  są jeszcze stypendia naukowe.

[Grouchy]

21 minut temu, acherontia styx napisał(a):

@zew ja na studiach wf kończyłam o 20:30, jeszcze w piątki  przynajmniej dopóki na niego chodziłam  ale było to krótko bo później załatwiłam sobie zwolnienie

WF na studiach to patologia, no ale ja mam uraz do WFu więc pewnie myślę nieobiektywnie.

[Grouchy]

3 minuty temu, acherontia styx napisał(a):

Ja miałam tylko przez rok. Zresztą już teraz na moim kierunku jest nieobowiązkowy.

No na szczęście. W ogóle WF 20 czy 21... A kiedyś w liceum WF potrafił być na 7 rano. Ciężkie nieporozumienie.

 

3 godziny temu, eleniq napisał(a):

(z racji zawodów jakie mogę podejmować po kursach)

 A jakie to masz skille po tych kursach, jeśli można spytać.

[bei]

14 minut temu, zew napisał(a):

Chodziłem na siłownię, ale tam było trzeba tylko być i tyle. Ćwiczenia na większości tych przedpotopowych maszyn groziły śmiercią i wuefiści sobie z tego dobrze zdawali sprawę, więc można było siedzieć pod drabinkami  

Tak, wlasnie przewaznie wygladal moj wf na pierszczym stopniu, ewentualnie na rozgrzewce troche trzebabylo sie poruszac jak robili. Na drugim stopniu ambitnie postanowiłam zapisać się na basen, żeby sie nauczyć pływać. Nie nauczyłam sie, wchodzenie do tej lodowatej wody było okropne i jeszcze dostałam niższą ocenę. 

 

 

[naftan_limes]

Ja staram się przykładać do tego co robię. Jakbym był na zajęciach to bym ćwiczył. Kogo próbowałbym oszukać?

 

Mój perfekcjonizm był właśnie przeszkodą, gdy próbowałem studiować. Nadal nie mogę się pogodzić ze skali ludzkiej słabości. Bo ile człowiek w porównaniu do całej wiedzy się nauczy? Praktycznie nic.

[sailorka]

Ja studiowałam zaocznie, bo nie chciałam obciążać rodziców kosztami. W tygodniu pracowałam, co drugi weekend albo szkoła, albo zawody sportowe. Więc wolnego nie miałam. Ale było warto.

[naftan_limes]

Skończenie studiów jest moim marzeniem. Jestem jak te dzieci z Afryki co by chciały chodzić do szkoły, a te w Europie się im dziwią. Kto pochoruje ten zrozumie jak cenne jest zdrowie i normalność.

 

To nie jest tak że ktoś ma schizofrenię to się nagle staje jakimś świętym i Bóg go prowadzi przez życie. Raczej ma gorzej, bo nie potrafi realistycznie spojrzeć na życie i na przykład za dużo wymaga od siebie, tak jak ja.

Minęło 19 lat i marzę tylko o zdrowiu. Jeszcze tego samego roku poszedłbym na studia. Najlepiej jakieś techniczne, bo chciałem naprawić swoją wadę braku zaradności i praktycznego myślenia.

[bei]

30 minut temu, mienta napisał(a):

Ja studiowałam zaocznie, bo nie chciałam obciążać rodziców kosztami. W tygodniu pracowałam, co drugi weekend albo szkoła, albo zawody sportowe. Więc wolnego nie miałam. Ale było warto.

Widzisz, a ja sie wychowałam w biednej rodzinie i wydawalo mi sie, że nie stać mnie na studia zaoczne. Wtedy myślałam, że zaoczne są dla bogatych. Po maturze poszlam do urzedu pracy zapytać o pracę to się tylko dziwnie popatrzyli po co przychodzę. Nie bylam wtedy tak zaradna życiowo żeby wiedziec co i jak, że mozna np. wyjechac za granice i sobie dorobic czy spróbować poszukać pracy we wiekszym mieście.  W ogóle jak zaczęłam chodzić na studia to byłam mega zacofana. Pamietam, że skończył sie kurs autobusu  i ja zostalam jak głupia w środku bo nie wiedziałam, że już jesteśmy na miejscu. Kierowca mnie dopiero uświadomił. Potem się bałam wypłacać pieniądze w bankomacie, bo rodzice nigdy nie używali. Miałam stypendium socialne, a w domu utrzymywali mnie rodzice. Mam wrażenie, że byłabym w życiu szczęśliwsza gdybym wyprowadziła się z domu w wieku 18 lat. Bałam sie wtedy,  że taka wariatka jak ja nie da rady np. mieszkać z innymi. Teraz myślę, że wtedy ludzie mogliby nauczyć mnie życia, bo dom rodzinny raczej tego nie zrobił. Teraz uważam, że w życiu warto próbować, wtedy z wielu rzeczy w ogóle nie zdawałam sobie sprawy, że tak można. 

[sailorka]

2 minuty temu, bei napisał(a):

Widzisz, a ja sie wychowałam w biednej rodzinie i wydawalo mi sie, że nie stać mnie na studia zaoczne. Wtedy myślałam, że zaoczne są dla bogatych.

Jest dokładnie odwrotnie. Dzienne są dla bogatych, którzy nie muszą pracować. A na zaocznych się pracuje, niektórzy mają już dzieci, pełno obowiązków itd. Ja też pochodzę z biednej rodziny.

[bei]

1 minutę temu, mienta napisał(a):

Jest dokładnie odwrotnie. Dzienne są dla bogatych, którzy nie muszą pracować. A na zaocznych się pracuje, niektórzy mają już dzieci, pełno obowiązków itd. Ja też pochodzę z biednej rodziny.

No to ja byłam biedna i w dodatku poszłam na dzienne. Mówię, że bylam wtedy wielu rzeczy nieświadoma.

[sailorka]

2 minuty temu, bei napisał(a):

No to ja byłam biedna i w dodatku poszłam na dzienne.

A z czego się utrzymywałaś?

[bei]

6 minut temu, mienta napisał(a):

A z czego się utrzymywałaś?

Najpierw mieszkałam w domu, jadłam w domu i brałam stypendium socialne. Na bilet miesieczny i trochę kserowek wystarczało. Ogólnie było ciężko. 

 

edit. Zapomnialam ze na pierwszym roku mialam jeszcze stypendium za wyniki z matury.

Cofam to że na poczatku było ciężko. Stypendium było gdzies od grudnia i wtedy bylo ok, a na pierwsze bilety miesieczne dała mi mama.

 

Cieżko bylo na drugim roku jak się wyprowadzilam, bo kasa się skończyła, socialne nie wystarczało na życie, a zaczęłam sie bać zlecenia, bo źle mnie potraktowano w pracy jak wykładałam towar na nocce... . Moje utrzymywanie się w młodości to długa historia.

Edytowane 12 Lipca przez bei

[sailorka]

@bei a no widzisz, ja na studiach już mieszkałam z chłopakiem, a moim obecnym mężem. Także na poważnie. Zresztą, nawet jakbym mieszkała z rodzicami, i tak bym pracowała, bo miałam już 25 lat (w tym wieku robiłam maturę).

[bei]

2 minuty temu, acherontia styx napisał(a):

Wychodziłam z założenia, że na swoje wydatki już nie będę ciągnęła pieniędzy z domu.

No mi sie wydaje,  że ja też nie ciągnęłam. Ok przyznaje, że na drugim roku splacali mi na raty laptop. A tak to dawai mi jedzenie i dach nad głową, wcześniej oplacali bilety miesieczne. Jak byłam w gimnazjum to dostawałam 10 zl kieszonkowego w liceum chyba 20zl. Wydaje mi sie że kupowalam za to glownie podpaski, a za resztę np. drożdżówki. 

[Raccoon]

4 godziny temu, bei napisał(a):

No to ja byłam biedna i w dodatku poszłam na dzienne.

 

No ja też jestem z biednej rodziny i poszedłem na dzienne, bo dzienne są darmowe. Dostawałem stypendium socjalne z racji bycia biedakiem, do tego pracowałem wtedy na słuchawce i miałem elastyczne godziny pracy. Studiów i tak nie dałem rady skończyć, ale to nie z powodu braku czasu na naukę tylko po prostu mam duże trudności z przyswajaniem wiedzy.

[Cień latającej wiewiórki]

3 godziny temu, acherontia styx napisał(a):

Ja np. nie musiałam pracować na studiach, bo miałam gdzie mieszkać, miałam co jeść, ale chciałam. Wychodziłam z założenia, że na swoje wydatki już nie będę ciągnęła pieniędzy z domu.

Ta sama historia. Poszedłem do pracy i studiowałem zaocznie, bo chciałem mieć swoje pieniądze i niezależność. W efekcie odpadłem po drugim roku, nie dałem rady (choć tylko w połowie winne było łączenie pracy ze studiami, w drugiej połowie zawiniła psychika).

[Dalja]

Ale mamy tu ptaszki ja tam nie chodziłam na większość wykładów, a jak trudny wykład Ale notatki ktoś da to tez po co będziesz chodzil. Obecność sprawdzają na ćwiczeniach Ale tak serio ro dużo opuszczali i jakoś nikt ich nie wyrzucal. To było takie straszenie. U nas na listach były osoby co się nawet nie pojawiły albo zrezygnowały po tygodniu. Przez kilka lat tak

[AntiSocialButterfly]

W dniu 12.07.2025 o 19:17, naftan_limes napisał(a):

Skończenie studiów jest moim marzeniem. Jestem jak te dzieci z Afryki co by chciały chodzić do szkoły, a te w Europie się im dziwią. Kto pochoruje ten zrozumie jak cenne jest zdrowie i normalność.

 

To nie jest tak że ktoś ma schizofrenię to się nagle staje jakimś świętym i Bóg go prowadzi przez życie. Raczej ma gorzej, bo nie potrafi realistycznie spojrzeć na życie i na przykład za dużo wymaga od siebie, tak jak ja.

Minęło 19 lat i marzę tylko o zdrowiu. Jeszcze tego samego roku poszedłbym na studia. Najlepiej jakieś techniczne, bo chciałem naprawić swoją wadę braku zaradności i praktycznego myślenia.

Znaczy nie wiem czy to do końca to, ale Politechniki często udostępniają za darmo pojedyncze kursy. Jest taka strona navoica.pl widziałam tam kursy na np.rysunek techniczny lub konstrukcję żelbetową.

[sailorka]

Ja miałam stypendium za wyniki w nauce w kwocie 60 zł (słownie: sześćdziesiąt złotych polskich) miesięcznie. To mi nawet na dojazdy nie starczało. Ale jak dawali, to brałam. To były lata jakoś 2008-2010, coś koło tego.

[mrNobody07]

58 minut temu, mienta napisał(a):

Ja miałam stypendium za wyniki w nauce w kwocie 60 zł (słownie: sześćdziesiąt złotych polskich) miesięcznie. To mi nawet na dojazdy nie starczało. Ale jak dawali, to brałam. To były lata jakoś 2008-2010, coś koło tego.

60 zł? Strasznie mało . Na pewno nie 600zł? Sam nie miałem naukowego ale pamiętam że znajomi mieli w granicach 250-600

[Dalja]

To jest łamanie prawa, niech sobie zmienia nazwy zajęć 

[mrNobody07]

9 minut temu, acherontia styx napisał(a):

Ja w 2011r. stypendium naukowe na uczelni miałam w wysokości +/- 450zł i właśnie z tego co pamiętam najniższe progi zaczynały się od ok. 200-300zł. 

Dokładnie tak. 60 zł to troszeczkę mało się wydaje . No ale może i zależy od uczelni. Pisałem akurat o państwowej , tryb dzienny

[sailorka]

@mrNobody07 @acherontia styx tak było. Uczelnia była taka trochę z dupy, zresztą chyba już nie istnieje. Jedyny plus, że wykładowcy byli z UW. M.in. Anna Materska-Sosnowska i Adrian Zandberg. Tak, ten Zandberg. Nosił dredy zamiast brody i wykładał historię powszechną XX wieku. I chyba dobrze mu szło, bo nie spaliśmy. Z Materską mieliśmy systemy polityczne. Trochę spałam.

[Raccoon]

Tak szczerze ja poszedłem na studia głównie po to żeby dostać stypendium socjalne