Powroty do przeszłości - czy to pomaga?

[Filomatka]

Prawie każdemu z nas zdarza się przekonanie, że w przeszłości nie wszystkie wybory były trafne. Poczucie winy często wywołuje stany lękowe, przynajmniej tak jest ze mną... Wy też to macie? Problem w tym, że przed poznaniem mojego chłopaka nie do końca wiedziałam co jest dobre, a co złe, wiele błędów narobiłam, ale nie mam pojęcia co z tym robić. Przeszłości nie da się zmienić, próbujemy rozmawiać, ale każdą taką rozmowę odchorowuję. Najchętniej chciałabym zapaść na amnezję. Naprawdę momentami o tym marzę, żeby nie pamiętać siebie z tamtego okresu - zagubionej, nieszczęśliwej, wierzącej we wszystko co do mnie ktoś powie. Cięłam się i tylko obmyślałam jak nieistnieć. Dodatkowo bardzo żałuję moich poprzednich związków, z których uciekałam zresztą bardzo szybko. Nie potrafię pogodzić się z wyborami które miałam, gdzieś mnie męczą. Niedawno zdałam sobie z tego sprawę. Jak zrobić żeby mówienie o przeszłości mniej bolały? Wy rozmawiacie ze swoimi partnerami o tym co było, czego się wstydzicie?

[koshmar]

ja tez bym chciał zapomnieć, chciałbym zacząc wszystko na nowo... ciekawe czy rzeczywiscie tyle strasznych bledow popelnilasz czy sie nakrecasz!?

[Filomatka]

Mi się wydają straszne. Cała moja przeszłość jest żałosna

[ewa125]

trzeba przeszlosc zaakceptowac. przyznac sie przed soba do popelnionych bledow ale tez zauwazyc ze duzo sie przez to nauczylo. nikt nie jest tak calkowiocie "czysty", kazdy popelnia bledy i ma do tego prawo, wazne zeby wyciagac wnioski

[Filomatka]

Ja trochę inaczej na nią patrzę niż mój chłopak. Dla mnie coś co jest niewybaczalne, dla niego jest dowodem mojej desperacji i cierpienia. Nie wiem czemu tak się wszystko potoczyło. Staram się zaakceptować przeszłość ale to trudne. Jednocześnie wiem, że czasu się nie cofnie i nic w niej nie zmienię. Gdybym była wtedy mądrzejsza i widziała to co teraz

[wróbelek Elemelek]

ja o niektórych rzeczach z przeszłości nigdy z nikim nie rozmawiałam, i nie wyobrażam sobie jak mogłabym z kimś o tym gadać, dlatego strasznie bronie się przed psychologiem... byłoby mi strasznie głupio o niektórych rzeczach gadać, chociaż wcale nie są takie straszne, tylko po prostu ja mam taką jakąś blokade, i boje się że jak pójdę już do psychologa, to dostane od tego jeszcze gorszej nerwicy...

[ewa125]

ja mialam kiedys straszna blokade przed powiedzeniem komus ale tez przyznaniem sie sama przed soba ze byl okres ze sie ze mnie wysmiewali w mojej klasie w podstawowce. potem w liceum bylo juz lepiej i sie tego strasznie wstydzilam. te mysli do mnie powracaly, ale w koncu sie z tym pogodzilam i przestalam od siebie wymagac ze jestem idealna. tak, wysmiewali sie ze mnie i nawet mi nadali przydomek bo w sumie to bylam brzydka, potem sie wyrobilam. no i coz... zaakceptowalam to a potem olalam bo ilez mozna myslec o czyms co sie juz zaakceptowalo, wtedy juz przstaje dreczyc.staram sie teraz wszystkie moje male sukcesy zapisywac w glowie zeby odbudowac pewnosc siebie. ale jest ciezko... wiele ludzie mowi mi codziennie ze jestem ladna a ja jednak jakbym tego nie slyszala calkowicie, nadal troche tej malej zakompleksionej brzyduli jest we mnie ale juz z tego prawie calkiem wyroslam.

[Filomatka]

Powiedziałam swojemu chłopakowi błąd który popełniłam w przeszłości. Zaakceptował to i jest mi lepiej. Mam nadzieję, że fobie z tym lękiem związane teraz znikną. Poza tym mam wspaniałego partnera, nie ma takiego drugiego na świecie