Cześć, mam problem

[Arwen]

Cześć. Nie radzę sobie już kompletnie i postanowiłam napisać tutaj. Od dwóch lat leczę się na depresję. Od wielu lat mam też zdiagnozowaną nerwicę. I mam wrażenie że wszystkie postępy zaczęły się walić przez nową pracę. Stresuje mnie jak żadna inna, a jest to już moja kolejna w życiu praca. Zaczęłam się przez nią ciąć i nie jestem w stanie przestać. Mam ciągle ataki paniki, płacze, ciągle trzęsę się z nerwów. Zaraz kończy mi się umowa i bardzo nie chce jej przedłużać. Mam odłożoną kasę i szukam czegoś innego aktywnie, ale wiecie, pandemia. Szukałam wsparcia w partnerze, ale on mówi że to będzie najgorszy pomysł i mam wytrzymać aż znajdę inna pracę. A ja na samą myśl że mam tam być dłużej niż dwa miesiące płacze z bezsilności.

 

Nie wiem co robic, musiałam się wygadać. 

Edytowane 18 Kwietnia 2021 przez Arwen

[eleniq]

Powiedz mi czy jesteś typem osoby, która kumuluje w sobie złość czy potrafisz wyrażać złość? Umiesz się bronić czy pozwalasz sobie na złe traktowanie? Bo tego typu frustracje nerwicowe mogą wynikać z tego, że nagromadziło ci się dużo nieodreagowanych urazów może... oczywiście to moje przypuszczenie...

 

Chcę ci powiedzieć, że nerwica niestety sama zazwyczaj nie mija, potrzebna jest psychoterapia - może być poznawczo-behawioralna, ten nurt terapeutyczny pomaga dość szybko zmienić pewne nieadaptacyjne, nawykowe reakcje emocjonalne na inne, bardziej adaptacyjne, dostosowane. Musisz przede wszystkim żyć w zgodzie ze sobą, swoimi emocjami i potrzebami. 

 

Wiem co przeżywasz, wiem że momentami ciężko jest wyrzucić coś z siebie albo ma się pewne niezaspokojone potrzeby np. potrzebę wsparcia czy samorealizacji. To są normalne odczucia, po prostu możesz mieć pewne blokady. Ale nie znam cię, twojego charakteru oczywiście, więc mogę się mylić Przeanalizuj to proszę na psychoterapii. A w razie jakby objawy nerwicy czy depresji się nasilały poradź się lekarza psychiatry

 

Pozdrawiam ciepło, Marek.

Edytowane 18 Kwietnia 2021 przez MarekWawka01

[Arwen]

Tak, to prawda. Nie potrafię wyrażać emocji, a ostatni okres to dla mnie dramat. Praca, partner, sytuacja rodzinna. Jest tego ogrom. Mam wizytę za tydzień u mojej psychiatrki i szukam terapeuty. Póki co jedna powiedziała że nadaje się na oddział dzienny do szpitala, także szukam kogoś, kto będzie chciał ze mną przepracować wszystko normalnie. Mam wrażenie, że dziś w nocy coś mi się z tych nerwów stanie, bo postanowiłam wbrew partnerowi rzucić pracę. Już się cała trzese

[Dalja]

I bardzo dobrze zrobiłaś! Znajdzie się jakaś inna, bądź dobrej myśli. Tylko podejmij jakąś, żeby Cię tak nie wyniszczyla. Jak się chce wyjść z nerwicy to trzeba się odciąć od tego co nas gnębi i stresuje. Bo w życiu są rzeczy ważne i ważniejsze, zdrowie jest tą ważniejszą 

Edytowane 25 Kwietnia 2021 przez Dalja

[Gość]

Ale praca też jest ważna. Nie można zamknąć się w domu i nie wychodzić z łóżka.

[Arwen]

Nikt o tym nie mówi. Tydzień temu powiedziałam w pracy że ja rzucam. W ten weekend nie miałam żadnych kolatan serca, ataków paniki, nie było placzu. Po prostu spokój, gra w planszówki i czytanie książek. Szukam kolejnej i stawiam na siebie

 

[Gość]

@Arwen powodzenia.