Toksyczna matka - złudzenie?

[Pracuś]

Witam,

mam dziwną matkę. Od dziecka skłócała nas ze światem, buntowała przeciwko ludziom (przyznała się do tego otwarcie po latach), wzbudzała wyrzuty sumienia, ale jednocześnie drażniła. Jest bardzo złośliwa. To człowiek o dobrym sercu, ale dziecinny i z najwidoczniej chorą psychiką, bo wszystko ją drażni. Jest nerwowo chora, nienawidzi wszystkich. Bardzo tępa, pomimo pozorów normalnego IQ. Naturalnie odziedziczyłem większość cech osobowości, ale nie do końca. Podstawowa różnica – ja nie cierpię kłamać. Ona kocha, robi to dla sportu. Obrzydliwość. Tymczasem ja cierpię na t. zw. sztywną osobowość. Najbardziej wkurza mnie jej duma z takiego postępowania. Myśli, że jest silna, a zachowuje się jak śmieć bez honoru.

Mam dwie siostry. Starsze. Jedna zawsze ją broni, nawet niesłusznie, druga zawsze była jej ofiarą. I choć bardzo się zawsze kłóciliśmy,  jednoczy nas niechęć do niej. Oraz – co ważne – chorowitość. Przez to jesteśmy balastem, co ona wykorzystuje. Bo my nie pracujemy zawodowo. Ta siostra była od małego zadręczana przez tego potwora, nie wierzyłem jej. Aż do obecnych czasów... Co z nią robiła? To, co potrafi najlepiej - denerwowała, wzbudzała wyrzuty sumienia, obrzydzała świat i ludzi.

Mój tata także jest toksyczny. Złośliwy, awanturnik, ale jest inteligentniejszy, i bardziej kulturalny. Razem biorą się za łby (za przeproszeniem).

Ona bardzo staje po stronie swojej toksycznej rodziny, a ta nią gardzi. To mnie oburza!

Dzisiaj miarka się przebrała. Podniosła z ziemi maskę, którą zgubiła 3 dni temu (!). Chociaż jest wirus. Zrobiła to na pewno na złość, w dodatku pewnie podświadomie chce nam zrobić krzywdę. Ciężko w tą historię uwierzyć...

Nie mam dziewczyny, nigdy nie miałem, bo ta wariatka zawstydzała mnie od dziecka. A teraz kpi z tego! Bezczelność, która mnie wykańcza…

Musi wszystko kontrolować, każdy papierek, każdą okruszynkę. Z nerwów sprząta, często bezcelowo.

Robi ciągle i o wszystko awantury. Jest cwaniaczkiem, który wyznaje zasadę "kto pierwszy...". Lubi obrażać coś, co jest dla kogoś święte. Ma tę szczerość (o dziwo), że przyznaje się do tego w chwilach rozluźnienia.

To bardzo humorzasty człowiek. Potrafi zmienić zachowanie w moment. Kolejna rzecz nie do zniesienia.

Dodam, że matka ma też wspaniałe cechy. Potrafi być szczodra, dbająca, zrobiła dla nas wiele dobrego. Przeważają jednak negatywy, zwłaszcza w latach ostatnich. Mam zasady w życiu jak ktoś mnie nęka, to przestaje się liczyć wszystko. Nienawidzę jej.

Przykro mi to wszystko pisać, ale muszę. Dla dobra sprawy.

Co o tym sądzicie? Kto tu ma rację? Co mam robić?

Błagam, nie piszcie mi, że mam obsesję, jestem zakłamany, niesprawiedliwy. Zranicie mnie bardzo, i to niesłusznie. W mojej toksycznej i pożałowania godnej rodzince byli sami słabeusze i lewusy, tylko raptem dwóch zawodowych żołnierzy przed wojną; to bardzo ważne, kluczowe. Bo po nich odziedziczyłem nienawiść do kantów. Złośliwi napiszą, że mundurowi to dranie, oczywiście. Ale w tym przypadku naprawdę musieli to być osobnicy z honorem, jestem tego pewien.

Tak mi wstyd za tego człowieczka… to nie mama, to śmieć. Nie boję się tego napisać. Być może ma jakieś zmiany w mózgu, albo wraca do korzeni na starość.

Chciałbym się od niej odizolować, ale prześladuje mnie pech, choruję, nie stać mnie.

Nie jest to psychopatka, bo oni, choć szmaty, mają raczej silne nerwy. A ona jest tchórzem. Ma też, jak pisałem, ludzkie odruchy. No ale te manipulacje… Wysiadam przy tym. Dla zabawy i korzyści obraca wszystko na swoją korzyść. Zawsze jest niewinna, co jest głupią taktyką, ale ona ma to w nosie. Wiecznie zarzuca nam, że nic nie pomagamy w domu, co jest prawdą, ale nie może być usprawiedliwieniem dla drażnienia ludzi.

Nie mam sobie wiele do zarzucenia – chyba tylko to, że jestem: rozwydrzony (a raczej byłem, życie oduczyło), wredny i chciwy, ale nie w stosunku do rodziny. Szanuję swoje gniazdo, chciałbym szanować i matkę, tak jak dawniej…

Jeśli ktoś z Was ją obroni, to niech zada sobie pytanie: "Czy jestem człowiekiem honoru?". Bo to właśnie przytakiwacze i porządniaccy służbiści palili ludzi w piecach, a teraz np. pałują w policji. Dla mnie tradycyjne wartości są ważne, ale jeśli stawia się je ponad czyjąś godnością, to... ale to moje zdanie.

[shira123]

Twoja mama ma zaburzenia psychiczne dlatego się tak zachowuje.dla ciebie najlepsze wyjście to się usamodzielnić i uciekać z tego domu.  Polecam psychoterapię.

[Wirginia Zachodnia]

Psychopatą człowiek się rodzi. Płat czołowy jest nieprawidłowo wykształcony. W tym miejscu znajduje się "sumienie". 

Socjopatą człowiek się staje. W wyniku najczęściej kiepskiego dzieciństwa. Przy czym urodził się " dobry". 

Przypuszczam, że twoja matka mści się na Was za swoje dzieciństwo, niezrealizowane plany życiowe itd. Musi mieć kogoś, żeby się na kimś wyżyć. 

 

Takie pytanie mam. Czy rodzice często skaczą sobie do gardeł, codziennie kłótnie? W domu ktoś jest od czegoś uzaleŻniony , nadal pytam o rodziców? 

[Gość Luna*]

Ludzie są, jacy są. Dotyczy to takze rodzicow.

Nie ma sensu pielęgnowac swojej nienawisci. 

PS. Pisząc o matce "śmieć" nie wzbudzasz mojej sympatii, sorry.

[alone05]

Godzinę temu, Luna* napisał:

Ludzie są, jacy są. Dotyczy to takze rodzicow.

Nie ma sensu pielęgnowac swojej nienawisci. 

PS. Pisząc o matce "śmieć" nie wzbudzasz mojej sympatii, sorry.

 

Zgadzam się z tym, ludzie mają różne wady, matki, które mają dzieci mają różne wady, tak już musi być.