Integracja psychiczna

[nvm]

Jak się zintegrować?

[anemon]

Pierwsze, co przyszło mi do głowy, to choreoterapia. Jakiegoś rodzaju aktywność polegająca na pracy z ciałem, wyrażaniu się (emocji) poprzez ruchy ciała.

Przybądź do swojego ciała bez intelektualizowania.

Edytowane 6 Maja 2019 przez anemon

[nvm]

@anemon, a jak to się w praktyce robi?

[nvm]

@anemon, jeśli na przykład jedna część mnie chce skakać i się ruszać, a druga chce zastygnąć w bezruchu, to jak to pogodzić?

[anemon]

3 godziny temu, nvm napisał:

@anemon, jeśli na przykład jedna część mnie chce skakać i się ruszać, a druga chce zastygnąć w bezruchu, to jak to pogodzić?

Obie części chcą postawić na swoim jednocześnie, czy możliwy jest kompromis: pozwolić sobie na spontaniczny ruch, po chwili zastygać, i tak na zmianę?

[nvm]

27 minut temu, anemon napisał:

Obie części chcą postawić na swoim jednocześnie, czy możliwy jest kompromis: pozwolić sobie na spontaniczny ruch, po chwili zastygać, i tak na zmianę?

Spróbowałem zrobić tak jak mówisz. Wbrew oporom i lękom tej drugiej części, poskakałem i popotrząsałem sobą tak jak czułem. Jakąś tam ulgę mi to przyniosło, ale przede wszystkim kluczowe było to, że uelastyczniłem swój opór.

Obawiam się, że to jednak może być tylko tymczasowe. Już wielokrotnie uelastyczniałem swój opór i okazywało się to tylko tymczasowe.

Edytowane 6 Maja 2019 przez nvm

[anemon]

PW, @nvmciu

[nvm]

@anemon, odpowiadanie w PW mi nie działa, więc tutaj dziękuję  

[anemon]

@nvm, u mnie też poczta nie działa, a chciałam jeszcze zapytać, w jaki sposób  dotąd uelastyczniałeś swój opór. Były to działania jednorazowe, czy systematycznie powtarzane? 

Edytowane 8 Maja 2019 przez anemon

[nvm]

@anemon, yyy....

 

Jednorazowe  Z jakiegoś powodu nagle w większym stopniu coś dostrzegałem/przypominałem (w sobie, w rzeczywistości?) i/lub byłem bardziej gotowy/skłonny by zaufać (intuicji/wierze/ufności?), zaryzykować, postąpić niezależnie od potępiających mnie głosów w mojej głowie, które blokują moją spontaniczność, każą się sztywno trzymać jakichś schematów i uzyskiwać przed każdym działaniem absolutną pewność, że jest to działanie właściwe  

 

Generalnie mam traumę, blokującą moją spontaniczność. Coś takiego rozwinęło (albo nasiliło) się u mnie w relacji z eks, gdy zostałem de facto potępiony za kierowanie się spontanicznością. Tego typu doświadczenia podkopywały u mnie ufność do spontaniczności. Myślę, że moja była jest jednym z głównych źródeł potępiających mnie głosów w mojej głowie  

[Gość]

Najlepiej iść na spontan co będzie to będzie, 

[nvm]

35 minut temu, oka22 napisał:

Najlepiej iść na spontan co będzie to będzie, 

Intuicyjnie też tak czuję.

Mój umysł protestuje.