Jestem bardzo otępiały

[antoni97]

Witam.

Mam 21 lat i w roku 2016 ukończyłem liceum. Już prawie 2 lata siedzę w domu. Napiszę Wam tutaj dlaczego: Otóż uważam, że jestem bardzo otępiały. Mam ogromne problemy z pamięcią i koncentracją, znaczy jedynie zapamiętuje i skupiam się na rzeczach nieistotnych, na których ludzie się nie skupiają, tzn mam niesamowitą pamięć do tego kto kiedy ma urodziny i do takich różnych szczegółów, ale do innych rzeczy, do których ludzie mają pamięć to ja nie mam. Nigdy nic nie zapamiętywałem z lekcji. Na rozmowach, filmach, książkach itp nie potrafię się skupiać. Uważam, że ze szkoły nie wyniosłem żadnej wiedzy. Ale jak się uczyłem np na sprawdziany to nie uczyłem się logicznie tylko bardziej MECHANICZNIE. Znaczy ja nie mam ani pamięci mechanicznej ani logicznego myślenia. Około trzech lat temu pewna Pani psycholog stwierdziła u mnie zaburzenia ze spektrum autyzmu, a potem jak badałem swoje IQ to wyszło tylko 88. Choć moja rodzina uważa, że jestem inteligentny. Jak już wspomniałem, że jak chodziłem do szkoły to jak się uczyłem na coś to bardziej jednak zapamiętywałem niż rozumiałem. Ja nie umiem myśleć logicznie. Czuje się upośledzony umysłowo. Od podstawówki do gimnazjum miałem zawsze średnią między 4,00 a 4,50, czyli to stopnie przeciętne, a w liceum już słabe, średnia powyżej 3,00. W swoim dotychczasowym życiu raczej zajmowałem się rzeczami nieistotnymi i to spowodowało u mnie, że teraz mam LĘKI SPOŁECZNE, tzn spotykałem się z kolegami, ale oni byli tacy w pewnym stopniu chorzy, z różnymi schorzeniami. Obecnie się z nikim nie spotykam, bo nie mam o czym rozmawiać. Język mi się trochę plącze, nie wiem jakich słów dobierać w swoich wypowiedziach, wymyślać jakichkolwiek tematów. Po prostu mam pustkę w głowie. A jak się spotykałem kiedyś z tymi co mają schorzenia to też nie mieliśmy pomysłów o czym gadać. Uważam, że bez sensu takie spotkania. Do matury nie podszedłem ponieważ mam problemy z wypowiedziami ustnymi. Nie chce mi się żyć ponieważ mam coś nie tak z mózgiem. Wszystko mam chore: chory mózg, chorą skórę (od urodzenia mam) i chory pęcherz również (po każdym wypiciu czegoś muszę sikać i nie tylko po wypiciu, myślę że też z nerwów). Byłem w tamtym roku na rezonansie i wyszło wszystko w normie. Nie przypominam sobie, żeby ktoś mi kiedyś powiedział, że jestem niedorozwój itp. Z tego co się kiedyś dowiedziałem na takich badaniach to jestem 5 lat do tyłu w rozwoju. Ogólnie świadomość, że ja istnieje zyskałem w wieku dopiero 6 czy 7 lat, wcześniej nie pamiętałem co się działo, znaczy mam jakieś przebłyski. Mam zaburzenia psychiczne i też wszystkie moje objawy pasują do dystymii. Od ponad roku biorę leki przepisane przez psychiatre i na ostatniej wizycie przepisał mi też leki na koncentracje, chociaż wątpie żeby pomogły... Na pierwszej wizycie u psychiatry dnia 16 stycznia 2017 powiedział mojej Mamie, że nigdy nie spotkał się z takim przypadkiem jak ja, że jestem specyficzny. Wiem, że tak naprawdę każdy jest inny, ale ja uważam, że jestem odmieńcem wyjątkowym, nie z tego świata. Tak naprawdę to umiem tylko rozmawiać z ludźmi o tym co Wam dzisiaj napisałem, czyli o swoim problemie a tak to mam problem z rozmawianiem na inne tematy. Mam straszne braki wiedzy i nigdy nie będe chciał spędzać czasu z normalnymi ludźmi bo się ośmieszę i mogą mnie wykorzystywać. Boję się ludzi i rozmów. Chociaż moja rodzina, najbardziej dziadkowie uważają, że powinienem przebywać w grupie normalnych ludzi bo uważają mnie za NORMALNEGO, a ja uważam, że jestem CHORY. Moje myślenie jest na poziomie dziecka, infantylne. Nie chce zakładać rodziny!.

 

 

Dobra, to by było chyba na tyle. Napisałbym coś więcej, ale nie mam już pomysłu bo jak już wspomniałem w temacie czuje sie otępiały. I od razu Wam mówię, że to nie są żadne KŁAMSTWA, jestem inny i tyle i nie mogę już wytrzymać w swoim ciele!. Tak już jest, że ludzie zdrowi nie zrozumieją chorych.

 

Pozdrawiam i czekam na odpowiedzi.

Mam nadzieję że rozumiecie mój problem.

[refren]

Nigdy nic nie zapamiętywałem z lekcji. Na rozmowach, filmach, książkach itp nie potrafię się skupiać. Uważam, że ze szkoły nie wyniosłem żadnej wiedzy. Ale jak się uczyłem np na sprawdziany to nie uczyłem się logicznie tylko bardziej MECHANICZNIE. Znaczy ja nie mam ani pamięci mechanicznej ani logicznego myślenia

 

Są różne rodzaje pamięci i style uczenia się. Często się wyróżnia cztery style: wzrokowy, słuchowy, dotykowy, kinestetyczny.

https://doskonaleniewsieci.pl/Upload/Artykuly/zasoby_pilotazowe/5118%20Style%20uczenia%20si%C4%99.pdf

 

Inni wyróżniają np. takie 4 style: teoretyk (abstrakcyjne uogólnianie), działacz (aktywne eksperymentowanie), pragmatyk, analityk (refleksyjna obserwacja):

 

http://www.comapp-online.de/materials/pl/Handout_14_LearningStyles_PL.pdf

 

http://www.porpw.parp.gov.pl/files/74/517/20725.pdf

 

Może metody podawania wiedzy w szkole nie były dostosowane do Twoich możliwości.

 

Około trzech lat temu pewna Pani psycholog stwierdziła u mnie zaburzenia ze spektrum autyzmu, a potem jak badałem swoje IQ to wyszło tylko 88.

 

Może rzeczywiście masz to spektrum, nie znam się na autyzmie, ale jest to co innego niż upośledzenie intelektualne. Może potrzebujesz pomocy psychologa, terapii, żeby nauczyć się wykorzystywać możliwości, które masz, a które może różnią się od przeciętnych. Na pewno masz mocne i słabe strony, jak każdy i dobrze, jakby ktoś Ci pomógł lepiej to zrozumieć.

Myślę, że powinieneś poszukać w swoim mieście ośrodka diagnozującego autyzm u dorosłych i się umówić na wizytę. Są to niestety koszty finansowe, ale ewentualna diagnoza pozwoli Ci uczestniczyć w różnych programach terapeutycznych, jeśli zrobisz potem orzeczenie o niepełnosprawności może Ci to też pomóc znaleźć pracę w sprzyjających warunkach.

[gosia17]

Ja także jestem otępiała, moim jedynym tematem do rozmowy jest moja depresja i problemy z tym związane, nie mogę się skoncentrować, nauka przychodzi mi z wielkim trudem, zapominam słów, stresuję się każdą interakcją z ludźmi. U mnie to otępienie wynika z depresji także, jak widać przyczyny mogą być różne. Ale jeśli podejrzewasz Aspergera to warto się zbadać i podjąć kroki w kierunku poprawy swojego funkcjonowania i samopoczucia.

[antoni97]

Ja także jestem otępiała, moim jedynym tematem do rozmowy jest moja depresja i problemy z tym związane, nie mogę się skoncentrować, nauka przychodzi mi z wielkim trudem, zapominam słów, stresuję się każdą interakcją z ludźmi. U mnie to otępienie wynika z depresji także, jak widać przyczyny mogą być różne. Ale jeśli podejrzewasz Aspergera to warto się zbadać i podjąć kroki w kierunku poprawy swojego funkcjonowania i samopoczucia.

 

No ja właśnie mam depresję.

[Gość]

Idź najpierw do neurologa, jeżeli masz tak od zawsze, to być może cierpisz na jakąś chorobę genetyczną/neurologiczną, a jeżeli tak, to czas działa tutaj na Twoją niekorzyść, więc nie ma co zwlekać. Idź też do lekarza rodzinnego i zainteresuj go swoim problemem. Postaw wszystkich na baczność w stan gotowości, aby Ci pomogli.

[antoni97]

Byłem rok temu na rezonansie: wszystko ok. Ten psychiatra, do którego jeżdżę po leki to także neurolog. Biore leki, ale one mi niestety nie pomagają. Byłem u różnych psychologów, tylko że oni mi nie pomogli, wręcz nie pamiętam co mówili. Właściwie po lekach uważam jest coraz gorzej ze mną. Całe dnie praktycznie nic takiego nie robie, do mycia się pod prysznicem się zmuszam. Apetytu też nie mam. Nie, ja na 100% od urodzenia mam jakąś dysfunkcje mózgu. Ja z Mamą obecnie szukamy dla mnie warsztatów terapii zajeciowej.