Szpital psychiatryczny w Poznaniu?

[RepairMySoul]

Czołem,

Wraz z moją partnerką doszedłem do wniosku że jedyne co mi zostało to szpital albo elektrowstrząsy (Coraz mniej wierze ze w inny sposób sobie pomogę-to trwa zbyt długo)

Od kilku tyg sprawdzam opinie szpitali psychiatrycznych no i cóż-optymistycznym kawałkiem chleba to nie jest..

 

Dlatego tez mam do was kochani kilka pytań, mianowicie czy ktoś z was był w szpitalu psychiatrycznym w Poznaniu a jesli tak to jakie są jakies przemyslenia i przezycia?

Czy jest możliwosć chodzenia do takiego szpitala np tylko na weekendy?

Czy idąc tam z własnej woli mogę wyjść kiedy chce czy to tylko "pic"?

 

Jest ze mna naprawdę zle, nie potrafie sie z nikim dogadać, myśli samobójcze juz nie odstępują na krok, moja kobieta mówi ze to na nią wpływa, ze dzieje sie z nia zle a ja nie chce zeby ten szajs z mojej głowy siał zniszczenie w jej,.

 

Takżę liczę na jak liczniejsze opdpowiedzi, pozdrowionka.

[eovo]

A jaką masz pewność że dadzą ci elektrowstrząsy?

[RepairMySoul]

Jutro idę do kliniki na Szpitalnej, także na bieżąco mogę Ci dawać znać jak tam jest.

 

Byłoby fajnie :))

Co zrobiłaś by sie tam dostać? (Jesli mogę wiedzieć)

 

 

Zwiedzając gabinety psychiatrów przez ostatnie 9 lat coraz częsciej dają mi do zrozumienia ze jest ze mną zajebiście zle, próbowałem już wszystkiego..

Doszedłem do momentu gdy kobieta z którą mieszkam dała mi coś w rodzaju ultimatum(?) "Musisz iść do szpitala, czuje sie przygwozdzona"

Pewności ze po wyjsciu z tego miejsca będe miał gdzie pójść również nie mam, nie posiadam rodziny a idąc torem logiki ulokowanym w rozmowie z moją partnerką to pewnosci ze po wyjsciu będe mógł byc z nią również nie mam-coś w rodzaju zostawienia drugiej osoby ale w psychiatryku (Bo przecież tam sie nie cierpi)

 

 

Czytałem, słyszałem strasznie dużo złych opinii na temat szpitali i jestem przerażony, mam iść tam z własnej woli ale wystarczy ze zobacza moje ciało (Blizna na cholernej bliznie, rana na ranie)- i nie wiadomo ile tam posiedzę.

Nie radze sobie z demonami we własnej głowie... 3/4 życia spedziłem w bidulu, byłem bity, byłem molestowany, byłem odrzucany w obrzydliwy sposób a mimo to (Wszechświat raczy wiedzieć dlaczego) Jestem kimś kto wciąż ufa, wierzy ze warto kochać a życie jest tak naprawde piękne- i to chyba mój problem bo takie myśli w zderzeniu z tym co mną targa i pomiata najzwyczaniej walą mi prosto w mordę.

Chyba stąłem się lekooporny (Ostatnie lekarstwa jakie mi pomogły to bioxetin w połączeniu z hydro) + swoista dawka optymizmu i pierwszy raz przez jakieś 8 miesięcy żyłem pełną życia..

Do niedawna również było całkiem całkiem az zauważyłem ze kobieta którą kocham woli cpać, pić i imprezować ze znajomymi aniżeli czasami ze mną szczerze pogadać, nie mam żalu-coraz częsciej widze jak bezużyteczny jestem.. Nadaję sie tylko do tego by robić hajs, sprzątać w chacie i gotować( )

Psychiatra podejrzewa CHAD, ostatni podejrzewał depresja z borderliną, inni schizofrenie paranoidalną-tyle diagnoz, lekarstw, rozmów a ja cały czas cierpie-jestem w takiej dupie za przeproszeniem ze byłem skłonny pisac apel o pomoc..

 

Także... rozmawiałem już z lekarzem o elektrowstrząsach i to niestety chyba przedemną o ile wczesniej nie uda mi się popełnić samobójstwa(wstyd)

 

Pozdrawiam was i liczę ze u was dużo lepiej..

 

/M

[magic]

Najpierw ketamine dawaja później w ost sa EW....

 

Najlepiej wybrać się do dr który tam pracuje i dostać skierowanie od niego proponuje odzial C afektywny