Unikanie ludzi, samotność.

[peee]

Jestem kierowcą. W trasie przebywam 3-4 tygodnie i potem tydzień-10 dni w domu. W trasie wiadomo, samotność. Ale jak wracam, to od jakiegoś czasu nie potrafię przebywać z ludźmi. Siedzę całe dnie samemu, izoluję się. Wkurza mnie, jak w domu są rodzice, jak chcą ze mną gadać. Najlepiej czuję się samemu i w swoim towarzystwie, bo nie muszę się z nikim liczyć, nie muszę rozmawiać.

 

Zwariowałem?

[Gość]

peee, A jaki byłeś przed podjęciem pracy kierowy? Rozmowny, towarzyski? Jeżeli tak to po jakim czasie tak się zmieniłeś?

[peee]

No generalnie jest tak, że raczej od zawsze jestem typem samotnika.

 

Z "odpałami" na wyskoki, od czasu do czasu. Jakaś impreza na mieście, czy coś, tak po prostu żeby wyjść, nierzadko nachlać się. Ale od jesieni nic, zero.

 

Jednakże, moją domeną od zawsze było spędzanie czasu ze sobą. Przy ludziach nigdy nie miałem energii do niczego. Tego się nie da opisać, ale jak ktoś był w domu, to nawet mi się sprzątać nie chciało. A samemu to potrafiłem fruwać (dosłownie) z mopem i tańczyć. Rok temu zakończyłem czteroletni związek. To była masakra, jak się męczyłem, w imię miłości, którą sobie chyba wmawiałem...

[Gość]

peee, Czyli Twój problem nie został stworzony przez samotniczą pracę tylko wynika z Twojej natury. Oczywiście praca mogła trochę się przyczynić do pogłębienia Twojej izolacji ponieważ natrafiła na podatny grunt ale nie jest odpowiedzialna za całkoształt sytuacji. Mam podobnie do Ciebie. Mam jeszcze takie pytnie, czy Twoja potrzebna samotności wynika może z lęku przed ludźmi?

[Gość]

Jednakże, moją domeną od zawsze było spędzanie czasu ze sobą. Przy ludziach nigdy nie miałem energii do niczego. Tego się nie da opisać, ale jak ktoś był w domu, to nawet mi się sprzątać nie chciało. A samemu to potrafiłem fruwać (dosłownie) z mopem i tańczyć. Rok temu zakończyłem czteroletni związek. To była masakra, jak się męczyłem, w imię miłości, którą sobie chyba wmawiałem...

 

Ja też przeważnie lubiłam siedzieć sama w domu bo wtedy nikt mi nie przeszkadzał, nie mówił do mnie, nie interesował się co robię itd. Robiłam na co miałam ochotę, ale nie że jakaś anarchia po prostu miałam więcej energii w takich sytuacjach, dalej tak mam, ale już nie tak mocno.

Może odreagowujesz ten masakryczny związek jeszcze? Sorry trochę się mnie głupie żarty trzymają dzisiaj. Jesteś introwertykiem, ciesz się. Dlaczego pytasz czy zwariowałeś?

[peee]

Grhh, napisałem post i przez głupią edycję mi go wywiało.

[Gość]

peee, Ale w czym w ogóle jest Twój problem? W tym, że nie chcesz przebywać z ludźmi i wolisz samotność? Czy w tym, że myślisz, iż postradałeś zmysły? Mam tak samo jak Ty i nie uważam się za wariata, jeszcze kontaktuje co się dzieje dookoła mnie. Jeżeli nie chcesz przebywać z rodzicami to nie przebywaj, jeżeli wolisz siedzieć w samotni to siedź, to Twój wybór. Ja natomiast uciekłem w samotność głównie z powodu lęku przed ludźmi, nie wiem jakby to wyglądało gdybym pozbył się tego cholerstwa.

Edytowane 14 Luty 2015 przez Gość

[Gość]

peee, jeśli chodzi o mnie to zdążyłam przeczytać

[peee]

Spoko

 

Pytam, czy to normalne jest, że tak się zachowuje?

 

Pasuje mi tak i tyle.

[Gość]

mam to znam to

[Gość]

peee, Jeżeli nie jest to spowodowane lękiem, a świadomym wyborem to dla mnie jest to jak najbardziej normalne. Nie każdy woli to samo.

[peee]

Już myślałem, że jestem jakimś socjopatą

[novymivo]

Już myślałem, że jestem jakimś socjopatą

pewnie jestes