Byc znow dzieckiem...

[mousike]

Od momentu kiedy dopadla mnie depresja i nerwica coraz czesciej przypominam sobie momenty z dziecinstwa i za nim tesknie. Dziecko zaczyna poznawac swiat ma w sobie wiele zycia i pozytywnych emocji...marzen pragnien motywacji... najmniejsza rzecz potrafi w nim wyzwolic potok radosci i ekscytacji. Do tego poczucie milosci do rodziny poczucie przynaleznosci do niej , poczucie tesknoty. Poczucie ze ma sie swoj azyl swoje miejsce w ktorym wszystko musi byc dobrze. Przebywanie wsrod osob najblizszych ktorych slowa potrafia natychmiast podniesc na duchu i otrzec nawet najbardziej gorzkie lzy. Poczucie bezpieczenstwa bezwarunkowego i tego ze ktos czuwa.

 

Wracam bardzo czesto do rozych dobrych momentow z mojego dziecinstwa... kiedy mama budzila mnie w weekend rano zapachem ciasta, kiedy opiekowala sie mna gdy chorowalam, kiedy tata zabieral mnie w rozne miejsca. Jest wiele takich wspomnien w mojej glowie kazdego dnia, takich zwyklych jednak jestem ich jakby spragniona i dzis przez moja chorobe.

 

Dzis przewaznie nie czuje sensu istnienia czegokolwiek wszystko jest puste i bez wyrazu wyjalowione meczace nudne i przykre... bardzo przykre. Czuje na sobie ciezar kazdej czynnosci jakbym robila dobra mine do zlej gry przed soba i przed innymi jakbym zyla wbrew swoim myslom bo mysle ze nie chce mi sie zyc.

Dzis ulge potrafi mi przyniesc mysl ze kiedys umre jak wszyscy i wtedy zaznam spokoju.

 

Jak jest z wami? Wracacie czasem do swojego dziecinstwa? Tesknicie?

[Gość]

mousike, czasami ale rzadko, teraz mam dorosle zycie i na tym sie skupiam :)