witam i .... pisze

[true]

Witajcie

jestem nowa na forum , mam nadzieje , ze nie lamie jakiegos regulaminu i pisze post w poprawnym miejscu .

 

Postaram sie napisac krotko i zwiezle Mruga

Jestem dziwnym przypadkiem i zdaje sobie z tego sprawe .

 

Jestem DDA , mam fobie spoleczna , nerwice lekowa , depresje i pewnie wiele innych nienazwanych dolegliwosci.

 

To trwalo wiecznie od dziecinstwa , ale zdawalo mi sie ze zdrowy rozsadek pozwala mi przetrwac , bylam dusza towarzystwa , zawsze , wszedzie z madrzejszymi racjami w grupie nastolatkow.

 

Mlodo wyszlam za maz ( zapewne brak opiekunczosci ojca) z milosci.

Pozniej pojawilo sie dziecko i jakos tak szlo , raz lepiej raz gorzej jak to w malzenstwach Mruga

 

Pozniej sie troche zaczelo komplikowac , wyjechalismy z Polski , za lepszym....znow zaszlam w ciaze (ups) i wtedy zaczelo sie troche psuc w mojej glowie , nie moglam znalezc szybko pracy , male dziecko ciagle na rekach , maz do pozna w pracy , ja prawie sama w domu.

 

Po 3 latach troche sie zmienilo , dziecko podroslo , poszlo do przedszkola , maz zmienil godziny pracy , ja intensywnie szukalam pracy i wreszcie ja znalazlam , uparta bylam i wygadana wiec udalo sie .

 

Moja radosc nie trwala zbyt dlugo , praca byla fajna ale ciezka , i nabawilam sie dyskopatii kregow szyjnych , o malo nie wyladowalam na stole operacyjnym.

 

I wtedy sie wszystko zaczelo , ludzie z pracy , ktorzy byli zyczliwi , nagle zaczeli kopac pode mna doly , to ze nie moglam dzwigac nie obchodzilo ich , gdy bylam na zwolnieniu zadne nawet nie odezwalo sie do mnie , nikt nie dzwonil nie pytal jak sie czuje itp.

Gdy wrocilam po zwolnieniu do pracy , wiekszosc byla nawet jakby obrazona a ja? przerazona .

 

Przestalam ufac tym ludziom , widzialam w nich tylko to ze dbaja o swoj tylek , ze kolezenskie wypady do kina na party jakby sie nigdy nie odbyly .Z dnia na dzien bylo coraz gorzej nawet dochodzilo do klotni w pracy , nie wytrzymalam napiecia i sama zwolnilam.

 

W miedzyczasie oczywiscie rehabilitacje , jazdy po lekarzach itp

 

Cos we mnie peklo , coraz mniej wychodzilam z domu , czesto plakalam , klocilam sie , glowa pekala mi w szwach normalnie od natloku mysli .

 

Poszlam do lekarza i stwierdzil on "mala" depresje wiec przepisal mi seroxat .

3 miesiace go bralam , poczatki byly ok , mialam swoje" pudelko nicosci" gdzie moglam posiedziec spokojnie.

Po 3 miesiacach przybylo mi 10 kilo i spadlo mi libido , wiec poszlam do lekarza po cos innego przepisal mi wellbutrin , bralam go 2 miesiace i uznalam , ze mi lepiej wiec zaczelam brac po pol a pozniej przestalam .

 

 

Niestety od niedawna wszystko wrocilo w gorszym stopniu , jestem chyba wrakiem , wszystkie mysli mi wrocily , nawet te z dziecinstwa , koszmary znecajacego sie ojca , ucieczki z domu , proby samobojcze , praca , brak pracy, brak zaufania do ludzi , nienawisc , zerwane wszystkie kontakty , uciekam od ludzi , nie wychodze do sklepow, nie rozmawiam z ludzmi , nie dzwonie do rodziny , ciagle placze , na mojej twarzy w ogole nie ma usmiechu , glowa znow mi peka , oczy pieka , oddalam sie od meza , unikam dzieci , zamykam sie w pokoju , nie moge zgubic zbednych kg , czuje sie koszmarnie.

 

 

Tak wiem powiecie , ze powinnam isc do psychologa , psychiatry , tylko po co?

 

Zeby mi mowil jakie zycie jest piekne , slonce zolte a ludzie przyjazni?

 

Mam wziac sie w garsc? ktorej nie mam ? ze warto dla dzieci?

 

Juz nie wiem co jest warte i czy w ogole warte , zreszta sami wiecie co oznacza miec cos w glowie i nie moc sobie z tym poradzic

 

To jak wielkie zlo z ktorym budzisz sie i zyjesz az w koncu wierzysz w to , ze zycie jest zle a ludzie w kolo glupi.

 

Przepraszam za bledy i rozsypke....

[essprit]

Ale co Ty bredzisz ?

 

Psycholog nie będzie Ci mówił, że życie jest piękne i że masz żyć dla dzieci Gdzieś ty się takich głupot nasłuchała ?

 

Masz 3 wyjścia:

- leczysz się TYLKO farmakologicznie

- leczysz się psychoterapeutycznie (jak trzeba to wspierasz się lekami)

- olewasz leczenie i męczysz się sama.

 

Wybór należy do Ciebie.

[true]

nie wiem .... pnoc probuje zmienic nastawienie prawda?

chcialabym wszystkie opcje .. ale zwyczajnie sie tego boje

[essprit]

Ja bym powiedziała - przepracować, zobaczyć coś z innej perspektywy ...

 

Każdy się boi Nie jest to łatwe, ani przyjemne

[true]

Ja bym powiedziała - przepracować, zobaczyć coś z innej perspektywy ...

 

Każdy się boi Nie jest to łatwe, ani przyjemne

przepracowac ? co masz na mysli?

pracowalam tam prawie 3 lata a teraz boje sie isc do nowej pracy i boje sie... zaufac ludziom

[essprit]

Moje słowa dotyczyły pracy jaka ma miejsce w gabinecie psychologa/psychoterapeuty ...

 

A nie twojej pracy

 

Tak jak wyżej napisałam, wszystko masz na tacy - teraz tylko wybieraj.

[lukk79]

To jak wielkie zlo z ktorym budzisz sie i zyjesz az w koncu wierzysz w to , ze zycie jest zle a ludzie w kolo glupi.

nigdy nie jest tylko czarne i białe, ma swoje odcienie (i nie mów/cie, że tylko szarości), to w nas jest ten problem i trzeba się nim zająć :)

[true]

gdyby wszystko bylo na tacy , nie bylo by problemow i niebyloby mnie tu

[beedee]

Żaden psycholog nie powie Ci że życie jest piękne a ludzie przyjaźni.

 

Idź do psychologa i zacznij zmieniać swoje życie na lepsze :-)

To wymaga siły, ale bez wysiłku i tak nie dokonasz niczego.

[true]

Nie wiem czy mam dosc sily , cale zycie walcze ze soba i z tym wszystkim , chcialabym poradzic sobie bez tabletek , bez chemii ktora i tak pozniej przestaje dzialac i jest jeszcze gorzej

[hania33]

Ja również wałczę ze sobą..jest ciężko, tylko nie poddawaj się proszę,Masz pomoc sobie przede wszystkim. Pomysł. ze Tobie należy się dobro i zdrowie..

Czasem jest cieczko nikt nie ma łatwo, mnie tez by tutaj nie było , gdyby nie podobni ludzie i choroba.Wiesz również biorę leki, nie martwię się czy będę gruba czy chuda, ważne jest poszukać szczęścia w sobie,poszukać siebie na nowo.Leki by Tobie pomogły..co do psychologa nie wiem , ponieważ ja się zawiodłam.Ale ciągłe próbuje walczyć..sama dziś wyszłam z domu ..wiesz , jaki to szok..gdy się nigdzie nie wychodzi przez 5 miesięcy?

Wiesz zawsze masz sile ,ja również cale życie wałczę..i co mnie spotkało silna nerwica lekowa..dopaliła z grubej rury ,ze nie wiedziałam, gdzie jestem.

[true]

dzieki Hania za mile slowa , nie poddaje sie nie mam zamiaru , jestem bardzo uparta

 

mialam wrocic do tabletek i nie wrocilam , nawet z tego rodzi sie nowa fobia i mysli " i co bedziesz je brala cale zycie? "

to samo jest ze skutkami ubocznymi ( choc waze niby prawidlowo) ciagle czuje sie grubasem bo cala szafe z rozmiaru 36 musialam na 38 wymienic , bo wciskalam sie w ulubione spodnie z placzem .

Po tabletkach nie moge sie skupic , mam pustostan w glowie , zapominalam o roznych rzeczach tj np wywiadowka w szkole syna :/

 

Ostatnio wsiadlam na rower , musialam na poczte , jakiez mnie mysli obeszly , ze jeszcze mamy lato .. ze dawno nie szlam/ jechalam ta droga .

Domyslam sie jaki szok mozna przezyc po 5 miesiacach nie wychodzenia , ja jestem zmuszona , dzieci do szkoly , ze szkoly , zakupy , urzedy , szkola itp , za kazdym razem wracam z bolem glowy.

Nerwowo drapie sie w roznych miejscach , czesto sa to rece albo twarz , gdzie pozniej mam ladne pamiatki

[hania33]

true

 

Doskonale Ciebie rozumiem, ja byłam również przeciwniczka leków , zawsze uważałam się za osobę twarda i uparta.Gdy zachorowałam ,jeszcze wtedy miałam słabsze leki, ze po 20 min, przechodziło, tez biegałam..zakupy , syn do szkoły , wszystko na mojej głowie, maż pracował całymi dniami.

Dawałam rade bez leków, bez terapii ,jakieś zioła popijałam,,na uspokojenie do pory aż mnie złapało tak silnie , ze trzymało 5 dni.Od razu gnałam do specjalisty, trzęsły mi się nogi , ręce , nie mogłam oddychać..itp.Biorę teraz leki, nie chce ich brać do końca życia , chce byc zdrowa.Fakt skutki uboczne sa nadal , gdyz 1 lek byl nie trafiony. Teraz od 27 dni biorę następny..wiedziałam , ze sama sobie nie poradzę , czułam to.Nie chce by moj syn widzial matkę zawsze nerwowa i nieszczęśliwą , lecz również robię to dla siebie, by w końcu kiedyś sie znów uśmiechnąć i poczuć spokój.Tobie z całego serca tez tego zycze i pozdrawiam cieplo.

[true]

tylko , ze ja juz bralam 2 rozne leki , seroxat po 3 miesiacach przestal w ogole dzialac , zaczelam plakac z dnia na dzien , tak jakby jego waznosc sie nagle skonczyla , wellbutrin mnie drazni , lekarz kazal brac na noc bo spalam za dlugo , a ja mam biale noce i tak i tak , oczy jakby ciagle otwarte a ja zmeczona , rozdrazniona

[hania33]

Tez tak miałam,co by powiedzieć nadal mam a biorę teraz Arketiks, to samo co seoxat i czekam na cud. Tylko wiesz trzeba się ratować by nie bylo gorzej , ja sie tak bardzo boje pogorszenia , ze biorę leki i wierze..nic innego mi nie pozostało.Ponieważ teraz już wiem , ze sama bez pomocy nie wygram..

[true]

A ja sie czuje jak krolik doswiadczalny , 3 miechy i tabletki przestaja dzialac , pozniej nastepne i kolejne dziwne objawy , po 3 znow przestana dzialac i znow??

Jednym z powodow jest tez to ze mam alergie na laktoze , a jak wiadomo kazde tabletki zawieraja laktoze ... ja nawet nie moge antykoncepcyjnych brac .... wiec wyglada to tak , ze jesli juz biore jakas tabletke to na ta tabletke biore inne 2 , niedlugo moja waroba czy tez inny organ od tych tabletek poprostu odpadnie

 

tak samo jak w czasie dyskopatii przyjmowalam zastrzyki z kortyzonu i podejrzewam , ze to to moze byc przyczyna podwyzszenia w organizmie histaminy ktora teraz mi dokucza , zwykle zjedzenie pomidorka , czy nawet dluzsze trzymanie kogos za reke konczy sie wysypka :/

 

takze ja nie chce do konca zycia brac milion tabletek (lekarstw) bo psuje sie jeszcze gorzej

 

narazie probuje sie kontrolowac i sprobowac oszukac rozum , cos na zasadzie tabletek