Krytyka

[pramolan]

Zgadzam się ze stwierdzeniem, że OCENIAMY I KRYTYKUJEMY U INNYCH TO CZEGO NIE LUBIMY, NIE ZNOSIMY, NIE TOLERUJEMY U SAMYCH SIEBIE. Sądzimy własną miarą . Czy wy też tak uważacie? Zapraszam do dyskusji, jestem ciekawy waszych opinii.

[Gość]

To się nazywa ''projekcja''. Projektujesz na kogoś własne cechy równocześnie krytykujesz je u tej osoby.

''Piszesz sadzimy własna miarą''

Czytam sobie PŚ. I znalazłam na to odpowiedź.

Cytuję: Nie ośmielamy się bowiem zaliczać siebie do niektórych lub porównywać się z niektórymi spośród tych, których siebie samych zalecają; nie mają bowiem rozumu, jeśli do siebie swoją własną miarę przykładają i siebie z samymi sobą porównują. II List św. Pawła do Kor.

 

Dam przykład z mojego życia.

Miałam koleżankę która właśnie taka była, że ''przyrównywała się''. Do jakiegoś momentu ''dobrze było''.

w tej relacji nie było ''granicy'' dlatego, że jej było trudno stawiać je i mi też. Nie było ''tu jest moje a ''tu twoje''.

Tylko ''my''. Nagle zaczęłam czuć się w tej relacji, że już nie wiem gdzie jest moje.

Mam swoje ''uczucia'', ''doświadczenia'' a tu koleżanka mówi ''ja też, ''ja tak samo''.

Zagubiłam się w tej relacji. Stałam się ''doradcą'' osoba która rozwiązuje czyjeś problemy a zapomniała o sobie.

Więc zaczęłam już się denerwować. I w efekcie postanowiłam zamknąć tą relację zależności.

Postawiłam ''granicę'' i staram się jakoś pomału podnosi. Pomyśleć o sobie.

[Candy14]

To nic nowego :) Freud juz dawno doszedl do tego wniosku..zasada lustra

Myślimy, że patrzymy na inne osoby, oceniamy je, a nie wiemy, że patrzymy właśnie na siebie samych! Freud określił to jako projekcję uczuć i zachowań. Inni wydają nam się albo takimi, jakimi MY sami chcielibyśmy być (ci "dobrzy"), albo takimi, jakimi boimy się, że sami jesteśmy (ci "źli").