Czy to depresja?

[Psychologiczna]

No więc , jestem małolata .. mam 16 lat w tym roku .. ale mam problemy ze sobą . od jakiegoś roku uśmiecham się tylko dla pokazu , że u mnie niby wszystko ok. około pół roku temu co wieczór płakałam .. potrafię się cieszyć ale tak jakby od pstryknięcia palcami wchodzę w doła. potrafię wtedy zniszczyć wszystko . rodzice nic nie wiedzą, bo dla nich też jestem zawsze uśmiechnięta, zamykam się wieczorami w pokoju jak to normalnie nastolatkowie . tylko oni nie wiedzą że ja płaczę , że kłócę się ze wszystkimi na gadu-gadu. potrafię z byle bzdety zacząć się kłócić.. może to głupie ale uwielbiam cierpienie psychiczne.. jeśli pocierpię staje się to dla mnie jakimś w swoim stylu odpoczynkiem , uwolnieniem złych emocji. samookaleczałam się .. sprawiało mi to radość, teraz tego nie robię , obiecałam ale lubię wbić sobie paznokcie . bije się nawet z moim starszym bratem, niby dla zabawy ale tak na prawdę sprawia mi to hmmm. uśmiech że dostanę nawet tego bólu cielesnego. ? .. piszę taki jakby notatnik . zapisuje tak to co dobre się wydarzyło w moim "związku" i co złe. (tak właśnie mam chłopaka) co do niego .. myślałam że mi to pomoże jak kogoś sobie znajdę . nie mieszka w moim mieście więc rzadko go widuję. no ale .. czy uważacie że powinnam szukać pomocy u kogoś dorosłego ze sobą , czy może sama sobie jakoś poradzę ? co się ze mną dzieje .?

[Nicky]

A dlaczego płaczesz? Z jakich powodów?

[Psychologiczna]

A dlaczego płaczesz? Z jakich powodów?

nie mam powodów , ostatnio miałam tak , że zaczęły same łzy mi lecieć i nie mogłam się powstrzymać i wpadłam w histerię .. nie wiem czemu

[Miniu_25]

A nie myślałaś, że to są jakieś problemy (zaburzenia) hormonalne po prostu. W Twoim wieku to raczej dość normalne może być.

Może sobie porób odpowiednie badania, a jak Ci nic nie wyjdzie, to wtedy poszukaj pomocy u psychologa/psychiatry, bo lepiej najpierw wykluczyć te fizyczne przyczyny całkiem.

Moja matka ma też podobne zachowania przez problemy z nerkami i tarczycą.

[Psychologiczna]

A nie myślałaś, że to są jakieś problemy (zaburzenia) hormonalne po prostu. W Twoim wieku to raczej dość normalne może być.

Może sobie porób odpowiednie badania, a jak Ci nic nie wyjdzie, to wtedy poszukaj pomocy u psychologa/psychiatry, bo lepiej najpierw wykluczyć te fizyczne przyczyny całkiem.

Moja matka ma też podobne zachowania przez problemy z nerkami i tarczycą.

 

Wiesz jakoś jak innych dziewczyn w moim wieku pytałam czy coś je podobnego dotyka , nie spotkałam się jeszcze z ani jedna z podobnym problemem , dlatego napisałam tutaj .

[.Kinga.]

Nawet jeśli to dojrzewanie, to problem jest. i trzeba poważnie go potraktować. Oczywiście jest możliwość, że ma to podłoże fizyczne (właśnie niedoczynność tarczycy często powoduje wahania nastroju itp.) i to trzeba sprawdzić- wystarczy wykonać badanie krwi pod kątem odpowiednich hormonów. Nie powinnaś tego bagatelizować. Skoro jesteś nieszczęśliwa to trzeba coś z tym zrobić.

Jak Twój kontakt z rodzicami? Masz problemy w domu? Masz może przyjaciółkę, której ufasz?

[Psychologiczna]

nie mam problemów w domu , wręcz wydaje się ze mam taką kochaną rodzine . mam przyjaciółkę której mówiłam o problemach jakie mam . ale ja nie chce iść do psychologa bo się nie otworze i tak przed nim , przed żadną osobą w życiu prosto w oczy nie powiedziałam co się ze mną dzieje .

[.Kinga.]

przed żadną osobą w życiu prosto w oczy nie powiedziałam co się ze mną dzieje .

a może właśnie o to chodzi, że powinnaś? Kiedy wygadasz się odpowiedniej osobie, może to coś zmieni?

[zielona miętowa]

jezu no co się dzieje 10 dni dni mam na skończenie pracy dyplomowej i nagle wysiada mi motywacja. jak to możliwe, że 2 dni mam flow, pracuje jak szalona, plan pracy wizualizuje sie w mojej głowie "ależ prościzna. tu ta teoria, tu tamta i bedzie". następnego dnia zamiast wstać na zajęcia zostaje w łóżku do 12:00, a pisanie licencjatu wydaje sie być porównywalnie nieosiągalne, co pisanie doktoratu w języku niemieckim. potem oglądam żenujący film by w końcu zasnąć o 16:00-19:00. i te mysli samobójcze. wydaje się sobie beznadziejna, bezsilna i niezdolna do zrobienia czegokolwiek produktywnego. zaliczenia stają się czymś nieosiągalnym, chociaż nie studiuje pierwszy rok, wiem do czego byłam zdolna wczesniej.

 

i tu moje pytanie: czy te gwałtowne doły, spadki motywacji, myśli samobójcze i ogólna depresyjność moga wynikać z niedoczynności tarczycy która została wyregulowana lekami? przez długi czas dawka leku była albo za słaba albo za silna, ale miesiąc temu sprawdzałam - wynik w normie, a moje huśtawki nastroju są coraz gorsze kto mi odpowie czy taka niedoczynność wyregulowana może powodować te jazdy nastroju?