"JĘCZARNIA"-czyli muszę się komuś wyżalić!

[ewelka91]

Shantipriya, ha ha kiedyś też chlapnęło mi się, że idę do psychiatry. Koleżanka spojrzała na mnie jak na wariatkę. Więcej nie wspomniałam.

[Indifference1]

Jestem czystym przykładem. Dzisiaj akurat moja ''przyjaciółka'' dowiedziała się, że idę do psychiatry. Że jestem chora. Jej reakcja? Uważa mnie za jakąś nienormalną. G...o a nie przyjaźń.

No to to nawet nie jest żadna przyjaciółka. Przyjaciółka sama wcześniej zauważyłaby, że coś się dzieję i sama namawiałaby cię do wizyty u lekarza.

Cóż ja mam przyjaciela od 5 lat, pewnie ktoś widział w moich postach, że mieliśmy pewne problemy ale już jest wszystko spoko. Poza tym ucieszyłam się bo moja dawna przyjaciółka (nasze drogi się rozeszły bo studiuje i ma innych znajomych) szczerze ze mną pogadała i nawet mi powiedziała, że powinnam iść na terapię. To miłe, że się o mnie martwi mimo, że widujemy się już bardzo rzadko.

[khaleesi]

U mnie w miarę troszkę natręctwa zelżały a może inaczej gwizdam na nie

[Peter88]

Przyjaźń to jest tylko w filmach i to tych z lat co najwyżej 90-tych.

Czy jak się rejestrowaliście/łyście 1. raz do psychiatry to pielęgniarka pytała się was o imiona rodziców czy stan cywilny ?

Edytowane 29 Stycznia 2014 przez Gość

[Indifference1]

Peter88, tak jest chyba u każdego lekarza za 1 razem

[Peter88]

Peter88, tak jest chyba u każdego lekarza za 1 razem

czy ja wiem, jak się rejestrowałem na oddział ortopedyczny w szpitalu to nikogo to nie obchodziło.

[Indifference1]

Peter88, a to może nie wszędzie, to nie wiem.

[Peter88]

A czy wy też czuliście się jak idioci przy 1. rejestracji ?

[Indifference1]

Peter88, czułam się jak idiotka jak pytałam w okienku o psychiatrę Do którego zresztą nigdy nie doszłam.

[ewelka91]

Przyjaźń to jest tylko w filmach i to tych z lat co najwyżej 90-tych.

Czy jak się rejestrowaliście/łyście 1. raz do psychiatry to pielęgniarka pytała się was o imiona rodziców czy stan cywilny ?

 

NIE

[Peter88]

Peter88, czułam się jak idiotka jak pytałam w okienku o psychiatrę Do którego zresztą nigdy nie doszłam.

przynajmniej miałaś odwagę zapytać się w 4 oczy.

[ewelka91]

Peter88, czułam się jak idiotka jak pytałam w okienku o psychiatrę Do którego zresztą nigdy nie doszłam.

 

okienko? wow, to ja byłam w jakimś cywilizowanym, bo była ładna recepcja i normalna przychodnia :)

miłe babeczki itp

[Indifference1]

ewelka91, weszłam do złego budynku XD

[ewelka91]

ha ha xD

[Peter88]

ewelka91, weszłam do złego budynku XD

na SOR?

[ewelka91]

Nigdy tak olewczo nie podchodziłam do sesji. Oceny są tak dobre, że przy otrzymywaniu wyników siedzę i rozmyślam po co się uczyć? same 4 i 5 pfffff, a taka olewka totalna.

[Indifference1]

Dokładnie to był jeden wielki budynek z dwoma wejściami. Połowa to była jak się później okazało poradnia psychologiczna (a ja tam chciałam znaleźć psychiatrę -.-) a 2 połowa to zwykła przychodnia-chirurdzy, dentysta itd. I oczywiście wlazłam w te 2 wejście i jak ten ostatni debil pytałam o psychiatrę. Fail

[ewelka91]

zawsze miałam 3, a kułam nocami

 

-- 29 sty 2014, 21:48 --

 

Bez muzyki bym zginęła

[Peter88]

Jak studiowałem, to miałem dość i chciałem iść do roboty, bo sądziłem, że to jest lepsze. Teraz roboty nie mam a jak jest to z tego stresu mam ochotę się gdzieś wysadzić. Tak źle i tak chujowo.Człowiek to jest głupi jednak. Ludzie studiujcie sobie ale jednocześnie korzystajcie z ostatnich lat względnej wolności i komfortu.

[ewelka91]

Peter88, jaki tam komfort.

Nie wiem co to życie studenckie. Nie wiem co to brak kontroli rodziców (mieszkam z nimi, dojeżdżam). Nie byłam na żadnej imprezie. Nie upiłam się, bo nie miałam kiedy.

 

Tylko stres, że w okienku nie mam gdzie pójść, bo nie mieszkam w mieście studenckim. Nie chodzę na imprezy. Wieczny stres, jak mnie zasypie i busy nie jeżdżą, a jest egzamin. Nie ma komu dać zwolnienia lekarskiego, bo jestem 30km od uczelni.

 

Wolność i komfort? Nie wiem co to takiego.

[Peter88]

Rozumiem, tak tylko piszę hipotetycznie. Ja mieszkałem w DS (choć miałem blisko do domu-89 km i wracałem na weekendy) a i tak byłem łącznie na tylu imprezach, że można by je na palcach 2 rąk zliczyć. Nawet jak obok w pokoju coś się działo i wychodziło na korytarz to mnie to nie dotyczyło, nie zawsze ale w większości przypadków. A jak już się poszło gdzieś, to 10 min później chciałem stamtąd spierdalać. Miałem jedynie 1 rok, gdzie mieszkałem w pobliżu takiego hardkorowego i wpływowego środowiska, że doszło nawet do kontaktu z grubszymi używkami ale to jednorazowo. No i spałem zazwyczaj sam . Summa sumarum był to fajny okres (również z chwilami mniejszych czy większych załamań z momentami totalnego zrezygnowania i pogubienia się) ale wykorzystałem może 10% potencjału jaki miałem do dyspozycji. No cóż, różnie to można interpretować, niby z jednej strony zmarnowałem sobie młodość, ale z drugiej nie jest to zmarnowanie encyklopedyczne (alkohol, dragi, konflikty z prawem,). Ale w głębi czuję jak bym miał z 80 lat, mimo, że wyglądam na 18, zawsze tak siebie widzę.

[ewelka91]

Ja jednak czuję, że mnie coś ominęło, coś zmarnowałam.

[MamSwojePoglady]

Udawanie, że wszystko jest dobrze, na dłuższą metę prowadzi do porażki nienawidzę siebie.

[Gość]

MamSwojePoglady, trzymaj sie :) jak coś to pisz

[( Dean )^2]

Ostatnio zacząłem spadać,z nastorojem,z życiem.Wszystko się psuje i zmierza ku gorszemu.