Haiku

[Vian]

Od lat niezmiennie jestem zakochana w haiku, a mój ukochany ich twórca to Issa, syn chłopa.

Kilka jego wierszy w tłumaczeniu Miłosza:

 

 

Świat rozpaczy i bólu.

Kwiaty kwitną

Nawet wtedy.

 

 

Zaufaj:

Czyż płatki kwiatów

Nie sypią się w dół jak trzeba?

 

 

Ślimaczku,

Wspinaj się na górę Fuji,

Ale powoli, powoli!

 

 

 

Pacnąłem w muchę,

A uderzyłem

W kwitnącą gałąź.

 

 

Dzieci,

Nie róbcie nic złego pchle,

Też ma dzieci.

[tahela]

Też lubię haiku a Miłosza uwielbiam.

[Doom]

Ja właśnie niedawno zapoznałam się z taką twórczością literacką, jaką jest haiku (w przekładzie Miłosza). Muszę powiedzieć, że bardziej spodobały mi się wiersze współczesnych autorów, zwróciłam uwagę na te:

 

Przerywam żeby posłuchać.

Świerszcz

Zrobił to samo.

 

Arizona Zipper

 

 

Większa

Niż mysikrólik

Radość mysikrólika.

 

John Wills

 

Mój zabity brat ...

Słyszeć jego śmiech

W moim śmiechu.

 

Nicholas Virgilio

 

Pada w każdym oknie.

 

 

Cor Van Den Heuvel

 

Świt,

Blaszany kogucik

Skrzypi.

 

George Swede

 

Na końcu mnie zatemperowany ołówek.

 

George Swede

 

Noc zaczyna się zbierać między jej piersiami.

 

George Swede

 

Jeden guzik nie dopięty

W bluzce sprzedawczyni -

Pozwalam się oszukać przy wydawaniu reszty.

 

George Swede

 

Pusty pokój,

Jeden chwiejący się wieszak

Odmierza ciszę.

 

Jack Cain

 

Pusta winda

Otwiera się,

Zamyka się.

 

Jack Cain

 

Pada śnieg

Na pusty parking,

Noc wigilijna.

 

Eric Amman

 

 

Podoba mi się koncepcja braku rozdziału pomiędzy ja-obiekt, w przeciwieństwie do literatury zachodu. W haiku autor zlewa się z obiektem, przez co ma się wrażenie dotknięcia zjawiska.