Cześć...

[blanka]

...jestem tutaj "nowa".

Od jakiegoś czasu "trochę" męczę się sama ze sobą i dziś wieczorem przypomniało mi się, że istnieje coś takiego, jak fora internetowe poświęcone m.in. zaburzeniom odżywiania.

Najpierw chciałabym w miarę krótko napisać o tym, co mi doskwiera, może ktoś z Was odczuwa/odczuwał coś podobnego i podpowie mi, jak sobie z tym radzić na co dzień.

 

Jedenaście lat temu zaczęłam swoją "przygodę" z odchudzaniem, co zaowocowało anoreksją. Anoreksja po kilku latach przemieniła się w objadanie się, w konsekwencji czego zaczęłam przybierać na wadze. Obecnie, to znaczy już od jakichś kilku lat, męczy mnie to, że wciąż wmawiam sobie, że "od jutra" przejdę na dietę, uporządkuję swoje jedzenie, zacznę jadać racjonalnie, zdrowo, regularnie, a tymczasem wciąż traktuję mój żołądek jak "śmietnik" na wszystko. Nie jest to bulimia, nie powiedziałabym nawet, że jest to objadanie się, raczej taka ... nie wiem, czy to dobre określenie - anarchia jedzeniowa.

 

W związku ze sposobem, w jaki się odżywiam, czuję się wciąż źle sama ze sobą, czuję się "bylejaka", mam ciągłe wrażenie chaosu wewnątrz mnie, w moich myślach, planach, wrażenie bałaganu, czuję się ociężała, brudna. Brakuje mi energii, najchętniej spałabym, nie odczuwam entuzjazmu do robienia czegokolwiek. Właściwie do wszystkiego lub prawie wszystkiego muszę się motywować, przekonywać samą siebie, żeby to czy tamto zrobić. Nie czuję smutku (nie częściej, niż przeciętny człowiek, jak podejrzewam), tylko taką ociężałość, niechęć do aktywności i brak energii życiowej.

 

Nie chcę rozpisywać się bardziej. Mam nadzieję, że ktoś mi odpisze, bardzo na to liczę.

 

Pozdrawiam,

blanka

[Gość]

blanka, cześć rozejrzy się dobrze po forum ,jest sporo tematów o zaburzeniach odżywiania .

Na pewno znajdziesz jakiś ,który Cie zainteresuje .